Szew strzałkowy
Szew strzałkowy, szew międzyciemieniowy (łac. sutura saggitalis) – szew czaszki łączący kości ciemieniowe. Jest szwem piłowatym[1].
U człowieka łączy silnie zazębione brzegi strzałkowe (górne) obu kości ciemieniowych, u płodów i małych dzieci przedłużając się do przodu w szew czołowy pomiędzy niezrośniętymi jeszcze kośćmi czołowymi[2][3].
Zarasta (kostnieje) u bydła domowego w połowie pierwszego roku życia, u świni domowej w 1–2 roku, u owcy domowej w 3–4 roku, u psa domowego w 4–5 roku, a u człowieka około 20–30 roku życia[1][4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 356.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 397.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 398.
Bibliografia
edytuj- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
Encyklopedie internetowe (klasa bytu anatomicznego):