Szaraki
Szaraki, Szarzy (ang. Greys, Grey alien) – rasa rzekomych istot pozaziemskich. Szary kosmita stał się archetypem inteligentnego stworzenia niebędącego człowiekiem i ogólnie życia pozaziemskiego w kulturze popularnej doby eksploracji kosmosu. W Stanach Zjednoczonych aż 73% relacji dotyczących rzekomych spotkań z obcymi opisuje Szaraki[1]. Istnieje wiele teorii mających wyjaśniać pochodzenie tych istot.
Wygląd
edytuj
Wygląd Szaraków został określony na podstawie relacji ludzi rzekomo uprowadzonych przez kosmitów – co istotne rzekomo uprowadzeni najczęściej przypisują swoje uprowadzenia właśnie im. Jednymi z pierwszych osób rzekomo porwanych przez Szaraki byli amerykańscy małżonkowie Betty i Barney Hillowie. Według teorii spiskowej Szaraki wspólnie z Reptilianami uprowadzają ludzi[2].
Szaraki najczęściej opisywane są jako szare istoty niskiego wzrostu (120–150 cm) z wielkimi czarnymi oczami pozbawionymi źrenic i powiek. Posiadają zazwyczaj cztery palce bez kciuka. Mają nieproporcjonalnie duże głowy w stosunku do reszty ciała. Ich skóra nie posiada owłosienia. Często pojawiają się również opisy ich twarzy informujące, że w miejscu uszu i nosa znajdują się u nich tylko otwory[3].
Szaraki w kulturze popularnej
edytuj.jpg)
Dokładne pochodzenie Szaraków jako stereotypowych istot pozaziemskich jest trudne do ustalenia.
W artykule z 1893 pt. „Man of the Year Million” pisarz science fiction Herbert George Wells przewidział możliwość przyszłego przekształcenia ludzkości w rasę istot o szarej skórze i mierzącej około jednego metra[4]. W swojej książce pt. „Pierwsi ludzie na księżycu” z 1901 opisał zamieszkujących Księżyc Selenitów jako mających szarą skórę, duże głowy i duże czarne oczy.
W 1933 szwedzki pisarz Gustav Sandgren, pod pseudonimem Gabriel Linde, opublikował powieść science fiction pt. „Den okända faran” (Nieznane niebezpieczeństwo), w której następująco opisuje rasę istot pozaziemskich: „... stworzenia nie przypominały żadnej rasy ludzkiej. Byli niscy, krótsi niż przeciętny Japończyk, a ich głowy były duże i łyse, z silnymi, kwadratowymi czołami, bardzo małymi nosami i ustami oraz słabymi podbródkami. Najbardziej niezwykłe były u nich oczy —Duże, ciemne, lśniące, o ostrym spojrzeniu. Nosili ubrania wykonane z miękkiej szarej tkaniny, a ich kończyny wydawały się podobne do ludzkich.”[5]
Podobne do Szaraków istoty pozaziemskie (choć o żółtym kolorze skóry) opisał radziecki pisarz fantastycznonaukowy Borys Anibal w swoim opowiadaniu pt. „Marynarze wszechświata” opublikowanym w 1940[6].
Klasyczny wizerunek Szaraków szerzej rozsławiły dopiero doniesienia prasowe, dotyczące rzekomego porwania małżeństwa Betty i Barneya Hillów. Domniemani uprowadzeni, twierdzili, że w 1961 obce istoty uprowadziły ich i zabrały do latającego talerza. Pod hipnozą Betty Hill odtworzyła „mapę gwiazd”, która – jak twierdziła – umiejscowiła macierzystą planetę kosmitów w systemie gwiezdnym Zeta Reticuli.
Na przełomie lat 70. i 80. ufolodzy powiązali Szaraków ze sprawą domniemanej katastrofy statku kosmicznego w Roswell[7]. W 1987 powieściopisarz Whitley Strieber opublikował książkę pt. „Communion”. Została ona sklasyfikowana jako literatura faktu, w której autor opisuje szereg bliskich spotkań, które miały mieć miejsce z Szarymi i innymi istotami pozaziemskimi. Książka stała się bestsellerem „The New York Timesa”. New Line Cinema w 1989 wyprodukowała filmową adaptację publikacji z aktorem Christopherem Walkenem w roli głównej[8].
W latach 90. XX wieku kultura popularna zaczęła w coraz większym stopniu łączyć Szarych z wieloma teoriami spiskowymi dotyczącymi Nowego Porządku Świata[9].
W 1995 brytyjski reżyser Ray Santilli twierdził, że uzyskał film, który przedstawiać miał autopsję prawdziwego Szaraka, rzekomo odzyskanego z miejsca incydentu w Roswell[10]. Jednak w 2006 Santilli przyznał, że film nie był autentyczny, ale stanowił swego rodzaju rekonstrukcję autentycznego filmu, który on sam widział w 1992. Mężczyzna przyznał jednak, że kilka klatek z oryginalnej taśmy wmontował do własnego filmu, ale nigdy nie określił, które z nich konkretnie miały być prawdziwe[11].
Hipotezy związane z Szarakami
edytuj- Twierdzenia ufologów i świadków bliskich spotkań
Szaraki są często powiązani z relacjami o uprowadzeniach ludzi przez kosmitów. Historie dotyczące uprowadzeń są często opisywane jako wyjątkowo traumatyczne, podobne do uprowadzeń przez ludzi lub nawet napaści seksualnej.
- Psychokulturowa ekspresja inteligencji
Neurolog Steven Novella sugeruje, że szarzy kosmici są produktem ubocznym ludzkiej wyobraźni, a najbardziej charakterystyczne cechy Szarych reprezentują wszystko, co współcześni ludzie tradycyjnie łączą z inteligencją[12].
- Hipoteza matki
Frederick V. Malmstrom przedstawił pomysł, że Szaraki są w rzeczywistości szczątkowymi wspomnieniami wczesnego rozwoju dzieciństwa. Malmstrom zrekonstruował twarz Szaraka poprzez transformację twarzy matki w oparciu o najlepsze współczesne zrozumienie wczesnych wrażeń i percepcji z dzieciństwa. Zaproponowano również, aby Szaraki były w rzeczywistości zniekształconymi wspomnieniami traumatycznych doświadczeń, wyblakłych z czasem[13].
- Szaraki to ludzie z przyszłości
Michael Masters, profesor antropologii z Montana Technological University, uważa, że w UFO znajdują się ludzie przybyli z przyszłości (którzy przeszli duże zmiany ewolucyjne i posiadają trudną do wyobrażenia dla nas technologię[14].
- Biologiczne narzędzia lub bioroboty
Inna teoria twierdzi z kolei, że Szaraki to tylko narzędzia w rękach innych istot. Szaraki według badacza Davida Icke'a to pachołki Reptilian i rasy owadziej (Insektoidów). Stworzenia mają być eksperymentem genetycznym, pozbawionymi uczuć istotami, których jedynym celem jest wykonywanie zadań[15]. Tezę o tym, że Szaraki są biorobotami lansował podpułkownik United States Army i pracownik Pentagonu Phillip J. Corso, który zajmował się tematyką incydentu w Roswell.
- Ewolucyjna niewiarygodność
Według biologa Jacka Cohena, typowy wizerunek Szaraka jest zbyt fizjologicznie podobny do człowieka, aby był wiarygodny jako reprezentacja rzeczywistej istoty pozaziemskiej, zakładając, że ewoluowałby on ze świata o innych warunkach środowiskowych i ekologicznych niż Ziemia.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Internet Archive, Close encounters of the fourth kind, Knopf, 1995 [dostęp 2020-07-02].
- ↑ Lucy Waterlow: Aliens want to steal my soul: British woman claims she's been repeatedly abducted by 'reptilian' extraterrestrials. 28-04-2014. [dostęp 2018-11-09]. (ang.).
- ↑ Gildas Bourdais: UFO, 50 tajemniczych lat. Warszawa: 1999.
- ↑ Gordon S. Haight, H. G. Wells's The Man of the Year Million, „Nineteenth-Century Fiction”, 12 (4), 1958, s. 323–326, DOI: 10.2307/3044429, ISSN 0029-0564, JSTOR: 3044429 [dostęp 2020-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-02] (ang.).
- ↑ Fantastix, Fantastix: Den okända faran - Gabriel Linde bokrecension [online], Fantastix, 2019 [dostęp 2020-07-02].
- ↑ журнал Знание-сила 1940 год [online], arttaller.com [dostęp 2020-07-03].
- ↑ Internet Archive, The Roswell incident, New York : Grosset & Dunlap, 1980 [dostęp 2020-07-02].
- ↑ Communion. [dostęp 2020-07-02].
- ↑ Grey Aliens Bite The Dust [online], www.bibliotecapleyades.net [dostęp 2020-07-02].
- ↑ Alien Autopsy: (Fact or Fiction?). [dostęp 2020-07-02].
- ↑ Autopsja kosmity - 10 największych oszustw w nauce. Wszyscy dali się nabrać [online], www.national-geographic.pl [dostęp 2020-09-29] (pol.).
- ↑ Steven Novella, UFOs: The Psychocultural Hypothesis [online], web.archive.org, 15 września 2010 [dostęp 2020-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-15].
- ↑ Frederick V. Malmstrom, Close Encounters of the Facial Kind: Are UFO Alien Faces an Inborn Facial Recognition Template? [online], Skeptic, 3 lutego 2011 [dostęp 2020-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-21] (ang.).
- ↑ Naukowiec twierdzi, że "kosmici" i UFO to ludzie z przyszłości [online], www.komputerswiat.pl, 25 stycznia 2020 [dostęp 2020-09-29] (pol.).
- ↑ SZARAKI - LUDZIE Z PRZYSZŁOŚCI? [online], Odkrywamy Zakryte, 2 czerwca 2017 [dostęp 2020-09-29] (pol.).
