Wikipedia

David Icke

angielski dziennikarz, konspiracjonista, mówca, piłkarz i pisarz

David Vaughan Icke (wym. [ˈdeɪ̯vɪd vɔːn aɪ̯k]; ur. 29 kwietnia 1952 w Leicesterze) – brytyjski pisarz i mówca, który od 1990 zajął się głoszeniem teorii spiskowych. Były zawodowy piłkarz, reporter, telewizyjny prezenter sportowy. Jest również byłym rzecznikiem brytyjskiej partii Zielonych. Autor ponad 20 książek przedstawiających jego poglądy[1].

David Icke
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

David Vaughan Icke

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1952
Leicester

Zawód, zajęcie

pisarz, mówca

Narodowość

angielska

Małżeństwo

Linda Atherton (1971–2001)
Pamela Richards (2001–2011)

Dzieci

Kerry (ur. 1975)
Gareth (ur. 1981)
Jaymie (ur. 1992)
Rebecca

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
ilustracja
Wzrost

173 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
1967–1971 Coventry City
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1971–1973 Hereford United 37 (0)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
David Icke (2018)

Młodość, rodzina i edukacja

edytuj

Urodził się w szpitalu Leicester General Hospital, jako drugi z trojga synów Berica Vaughana Icke'ego i Barbary Icke, z domu Cooke. Jego ojciec Beric, służył w Royal Air Force jako sanitariusz podczas II wojny światowej[2], a po wojnie został pracownikiem biurowym w fabryce zegarów Gents' of Leicester[3]. Rodzina mieszkała w domu szeregowym przy Lead Street w centrum Leicester, obszarze który został zburzony w połowie lat 50. XX wieku w ramach oczyszczania miejskich slumsów(inne języki)[4]. Kiedy David miał trzy lata, około 1955, rodzina przeprowadziła się do Goodwood, jednego z osiedli komunalnych zbudowanych przez powojenny rząd laburzystów. Sam David napisał w 1993 „powiedzieć, że byliśmy spłukani, to tak, jakby powiedzieć, że na biegunie północnym jest trochę chłodno”. Icke uczęszczał do Whitehall Infant School, a następnie do Whitehall Junior School[5][6].

Piłka nożna

edytuj

Icke nie starał się w szkole, ale kiedy miał dziewięć lat, został wybrany do szkolnej drużyny piłkarskiej. Twierdzi, że ten epizod w życiu, to był pierwszy raz, kiedy coś mu się udało i zaczął postrzegać piłkę nożną jako sposób na wyjście z biedy. Grał na pozycji bramkarza, która pasowała do „samotnika w nim i dawała poczucie życia na krawędzi, między bohaterem a złoczyńcą”[7].

Po niezaliczeniu egzaminu 11+(inne języki) w 1963, został wysłany do miejskiego Crown Hills Secondary Modern, gdzie dostał zaproszenie do drużyny piłkarskiej Leicester Boys U-14[8]. Opuścił szkołę w wieku 15 lat po tym, gdy dostrzegł go skaut Coventry City, w którym to występował od 1967 jako bramkarz drużyny młodzieżowej. W 1968 grał w młodzieżowej drużynie Coventry City, która zajęła drugie miejsce po Burnley F.C. w FA Youth Cup. Grał także w rezerwowej drużynie Oxford United i Northampton Town, będąc wypożyczonym z Coventry City[9].

W wieku 21 lat, reumatoidalne zapalenie stawów w lewym kolanie, które rozprzestrzeniło się na prawe kolano, kostki, łokcie, nadgarstki i dłonie, zmusiło go do zaprzestania kariery piłkarskiej, jeszcze przed rozpoczęciem jej na dobre[9]. Icke często podczas treningów, zgłaszał lekarzom, iż cierpi z bólu. Pomimo tego zdołał grać w pierwszej drużynie Hereford United w sezonach 1971/1972 i 1972/1973, gdy byli w czwartej, a później w trzeciej lidze angielskiej[10]. W Hereford United zarabiał 33 funty tygodniowo[11] i rozegrał w nim 37 spotkań[12].

Pierwsze małżeństwo

edytuj

Icke poznał swoją pierwszą żonę, Lindę Atherton, w maju 1971 roku na dancingu w hotelu Chesford Grange niedaleko Royal Leamington Spa w Warwickshire. Wkrótce po tym, jak się poznali, Icke wyprowadził się z domu rodzinnego, po jednej z wielu częstych kłótni, które zaczął toczyć z ojcem. Jego ojciec był zdenerwowany, że zapalenie stawów syna przeszkadzało mu w karierze piłkarskiej. David przeniósł się do kawalerki i pracował w biurze podróży, a dwa razy w tygodniu podróżował do Hereford, aby grać w piłkę nożną[13].

Icke i Atherton pobrali się 30 września 1971, po czterech miesiącach znajomości[14]. Ich pierwsze dziecko, córka Kerry, urodziła się w marcu 1975. W grudniu 1981, urodziło się ich drugie dziecko, a pierwszy syn - Gareth, natomiast w listopadzie 1992, urodził się drugi syn - Jaymie[15].

Para rozwiodła się w 2001, ale pozostała w przyjacielskich stosunkach, a Atherton nadal pracowała jako agentka i menedżerka biznesowa Davida[16].

Dziennikarstwo

edytuj

Zakończenie kariery piłkarskiej Icke'ego w Hereford United, oznaczało, że on i jego żona musieli sprzedać swój dom i przez pewien czas mieszkali oddzielnie, wprowadzając się do rodziców. W 1973 Icke znalazł pracę jako reporter w tygodniku Leicester Advertiser, poprzez znajomość z dziennikarzem sportowym pracującym w Daily Mail[17]. Później przeniósł się do Leicester News Agency oraz pracował dla BBC Radio Leicester jako reporter piłkarski[18]. Pracował również w Loughborough Monitor, Leicester Mercury i radiu BRMB z Birmingham[19].

W 1976 Icke pracował przez dwa miesiące w Arabii Saudyjskiej, gdzie pomagał tamtejszej piłkarskiej reprezentacji. Miała to być praca długoterminowa, ale tęsknił za żoną i córką i postanowił nie wracać do Arabii, po pierwszych wakacjach w Wielkiej Brytanii[20]. Radio BRMB ponownie zaproponowało mu pracę, po czym z powodzeniem złożył podanie do Midlands Today w BBC's Pebble Mill Studios w Birmingham[21]. Jedną z najwcześniejszych historii, które tam omawiał, było zabójstwo Carla Bridgewatera, gazeciarza zastrzelonego podczas napadu w 1978[20].

W 1981 Icke został prezenterem sportowym w ogólnokrajowym programie BBC Newsnight, którego produkcja rozpoczęła się rok wcześniej. W 1982, wraz z rodziną, przeprowadził się do Ryde na wyspie Wight[22]. Rok później, 17 stycznia 1983, pojawił się w pierwszej edycji programu BBC Breakfast Time, pierwszego ogólnokrajowego programu śniadaniowego brytyjskiej telewizji, gdzie prezentował wiadomości sportowe do 1985. W 1983 był współgospodarzem Grandstand, będącego wówczas sztandarowym programem sportowym BBC[23]. W tym samym roku opublikował również swoją pierwszą książkę, "It's a tough game, son!". The Real World of Professional Football, o tym, jak zostać profesjonalnym piłkarzem[24].

Współprowadził Grandstand przez krótki czas. W swojej autobiografii napisał, że „w 1983 przybył nowy redaktor naczelny, który najwyraźniej go nie lubił”, ale kontynuował pracę w BBC Sport do 1990, często nad programami dotyczącymi kręglarstwa i snookera, a także jako reporter przy XXIV Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Seulu[25]. Icke był wtedy powszechnie znanym dziennikarzem, ale później powiedział, że kariera telewizyjna zaczęła tracić na atrakcyjności oraz stwierdził, iż pracownicy telewizji są niepewni, płytcy i czasami złośliwi[26].

W sierpniu 1990 jego kontrakt z BBC został rozwiązany, kiedy odmówił zapłacenia opłaty Community Charge, lokalnego podatku wprowadzonego przez rząd Margaret Thatcher w tym samym roku. Ostatecznie zapłacił, ale jego oświadczenie, że jest gotów pójść do więzienia zamiast płacić, skłoniło BBC do zdystansowania się od niego[27].

Koronawirus i 5G

edytuj

W kwietniu 2020 serwis YouTube usunął wywiad z Icke'em, w którym stwierdził on, że „istnieje związek między 5G a tym kryzysem zdrowotnym”[28]. Na początku maja 2020 administracja Facebooka usunęła oficjalny profil Davida Icke na wniosek organizacji Center for Countering Digital Hate poparty autorytetami medycznymi. W uzasadnieniu napisano: „Usunęliśmy tę stronę, ponieważ wielokrotnie naruszała nasze zasady dotyczące szkodliwych dezinformacji”[28]. Również w maju 2020, YouTube całkowicie usunął kanał Icke'ego[29]. Organizacja CCDH argumentowała, że szkodliwe teorie Icke'a osiągały zasięg ponad 30 milionów odbiorców, a jako przykłady przytoczyła m.in.[30]:

  • post na Twitterze, w którym twierdził, że Niemcy zamierzają „zalegalizować gwałt” dla muzułmanów,
  • post na Instagramie, w którym twierdził, że sieci komórkowe 5G uniemożliwiają ludziom wchłanianie tlenu,
  • film na YouTube, w którym twierdził, że nie można zarazić się wirusem przez uścisk dłoni,
  • wywiad na YouTube, w którym Icke twierdził, że za epidemią COVID-19 stoi lobby żydowskie.

Twórczość

edytuj

Książki

edytuj
  • "It's a tough game, son!". The Real World of Professional Football, Londyn: Piccolo Books, 1983, ISBN 0-330-28047-3.
  • It Doesn't Have To Be Like This. Green Politics Explained, Londyn: Merlin Press. 1990, ISBN 1-85425-033-7.
  • Truth Vibrations, Londyn: Aquarian Press, 1991, ISBN 1-85538-136-2.
  • Love Changes Everything, Londyn: Aquarian Press, 1992, ISBN 1-85538-247-4.
  • Days of Decision, Oxford: Jon Carpenter Publishing, 1993, ISBN 1-897766-01-7.
  • Heal the World, Bath: Gateway, 1993, ISBN 1-85860-005-7.
  • In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, ISBN 0-7515-0603-6.
  • The Robot's Rebellion. The Story of the Spiritual Renaissance, Dublin: Gill & Macmillan, 1994, ISBN 1-85860-022-7.
  • ...and the Truth Shall Set You Free, Ryde: Bridge of Love UK, 1995, ISBN 0-95261-470-7.
  • I Am Me, I Am Free: the Robot's Guide to Freedom, Newark: Bridge of Love US, 1996, ISBN 0-9526147-5-8.
    • Wyd. polskie: Wolność. Przewodnik dla robotów, tł. Ewa Androsiuk, Katowice: Stapis; Tarnowskie Góry: Biogeneza, 2009, ISBN 978-83-61050-24-7.
  • Lifting the Veil: David Icke interviewed by Jon Rappoport, San Diego: Truth Seeker, 1998, ISBN 0-939040-05-0.
  • The Biggest Secret: The Book That Will Change the World, Scottsdale: Bridge of Love US, 1999, ISBN 0-9526147-6-6.
    • Wyd. polskie: Największy sekret, tł. Grzegorz Dąbrowski, Anna Krause, Łukasz Rogala, Małgorzata Stanek, Michał Święszek, Mateusz Winiarski,\. Białystok: Wydawnictwo Illuminatio, 2022 ISBN 978-83-66890-11-2
  • Children of the Matrix. How an Interdimensional Race has Controlled the World for Thousands of Years-and Still Does, Wildwood: Bridge of Love US, 2001, ISBN 0-9538810-1-6.
  • Alice in Wonderland and the World Trade Center Disaster, Wildwood: Bridge of Love US, 2002, ISBN 0-9538810-2-4.
  • Tales from the Time Loop: The Most Comprehensive Expos of the Global Conspiracy Ever Written and All You Need to Know to Be Truly Free, Wildwood: Bridge of Love US, 2003, ISBN 0-9538810-4-0.
  • Infinite Love Is the Only Truth: Everything Else Is Illusion, Wildwood: Bridge of Love US, 2005, ISBN 0-9538810-6-7.
  • The David Icke Guide to the Global Conspiracy (And How to End it), Ryde: David Icke Books, 2007, ISBN 978-0-9538810-8-6.
  • Human Race Get Off Your Knees: The Lion Sleeps No More, Ryde: David Icke Books, 2010, ISBN 978-0-9559973-1-0.
  • Remember Who You Are. Remember 'Where' You Are and Where You 'Come' From, Ryde: David Icke Books, 2012, ISBN 0-9559973-3-X.
  • The Perception Deception: Or… It's All Bollocks – Yes, All of It. Ryde: David Icke Books, 2013, ISBN 978-0-955997389.
    • Wyd. polskie: Iluzja percepcji, tł. Łukasz Rogala, Marek Czekański, Białystok: Wydawnictwo Illuminatio, 2015, ISBN 978-83-65170-73-6.
  • Phantom Self (And How to Find the Real One), Ryde: David Icke Books, 2016, ISBN 978-0-9576308-8-8.
  • Everything You Need To Know But Have Never Been Told, Derby: David Icke Books, 2017, ISBN 978-1527207264.
  • The Trigger. The Lie That Changed The World, Derby: Ickonic Publishing, 2019, ISBN 978-1-916025806.

Filmy

edytuj
  • Speaking Out: Who Really Controls the World and What We Can Do About It (Powiedzmy to: kto naprawdę kontroluje świat i co możemy z tym zrobić)
  • Turning of the Tide (Zmieniając poglądy), 1996
  • The Reptilian Agenda (Gadzi plan), 1999, DVD
  • Revelations of a Mother Goddess (Rewelacje Bogini Matki), 2004
  • The Freedom Road (Droga wolności), 2003
  • Secrets of the Matrix (Sekrety matriksu), 2003, DVD
  • David Icke, Live in Vancouver: From Prison to Paradise (David Icke na żywo z Vancouver. Z więzienia do raju), 2005. DVD
  • Freedom or Fascism: The Time to Choose (Wolność albo faszyzm, Czas wybierać), 2006, DVD
  • Big Brother, the Big Picture – nagrane dla wyborów uzupełniających w okręgu wyborczym Haltemprice i Howden, 2008
  • Beyond The Cutting Edge (Poza krawędzią nauki), 2008, DVD
  • David Icke Live at the Oxford Union Debating Society (David Icke na żywo w Oxford Union Debating Society), 2008
  • The Lion Sleeps No more (Lwy już więcej nie zasną), 2010
  • Secret Space (Tajemniczy kosmos)
  • Secret Space 2 (Tajemniczy kosmos 2)

Bibliografia

edytuj
  • Richard V. Kahn, Tyson E. Lewis, Education Out of Bounds: Reimagining Cultural Studies for a Posthuman Age, Nowy Jork: Palgrave Macmillan, 2010.
  • Ned Newitt, The Slums of Leicester, Derby: Derby Books, 2011.
  • David George Robertson, UFOs, Conspiracy Theories and the New Age, Nowy Jork: Bloomsbury Academic, 2016.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Richard V. Kahn, Tyson E. Lewis, Education Out of Bounds: Reimagining Cultural Studies for a Posthuman Age, wyd. 1, Nowy Jork: Palgrave Macmillan, 2010, s. 75, ISBN 978-0-230-11735-8, OCLC 756045221.
  2. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 28–30, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  3. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 29, 33, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  4. ↑ Ned Newitt, The Slums of Leicester, Derby: Derby Books, 2011, s. 153, 159–160, ISBN 978-1-85983-933-1, OCLC 751528195.
  5. ↑ David Icke, Tales from the Time Loop: The Most Comprehensive Expose of the Global Conspiracy Ever Written and All You Need to Know to Be Truly Free, Wildwood: Bridge of Love US, 2003, ISBN 0-9538810-4-0, OCLC 53464611.
  6. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 36, 38, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  7. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 39–40, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  8. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 44–46, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  9. ↑ a b David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 54, 58, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  10. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 69–73, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  11. ↑ David Icke, Remember Who You Are: Remember 'Where' You Are and Where You 'Come' From, Ryde: David Icke Books, 2012, ISBN 978-0-9559973-3-4, OCLC 781647609.
  12. ↑ Bob Dunning, David Icke Coventry City [online], ynw62.dial.pipex.com, 30 listopada 2002 [dostęp 2021-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2003-01-03] (ang.).
  13. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 61–63, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  14. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 61, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  15. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 82, 96, 253–254, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  16. ↑ David George Robertson, UFOs, Conspiracy Theories and the New Age, wyd. 1, Nowy Jork: Bloomsbury Academic, 2016, ISBN 978-1-4742-5321-5, OCLC 932199489.
  17. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 72, 75, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  18. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 78, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  19. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 79–83, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  20. ↑ a b David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 85–86, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  21. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 91–92, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  22. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 109, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  23. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 93–95, 99–100, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  24. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 98, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  25. ↑ David Icke, In the Light of Experience: The Autobiography of David Icke, Londyn: Time Warner Books, 1993, s. 104, ISBN 0-7515-0603-6, OCLC 29357290.
  26. ↑ David Icke, Tales from the Time Loop: The Most Comprehensive Expos of the Global Conspiracy Ever Written and All You Need to Know to Be Truly Free, Wildwood: Bridge of Love US, 2005, s. 7, ISBN 0-9538810-4-0, OCLC 441293731.
  27. ↑ Maev Kennedy, Icke resigns Green Speaker and parliamentary roles, „The Guardian”, 20 marca 1991.
  28. ↑ a b Coronavirus: David Icke Facebook page removed over COVID-19 conspiracy theories [online], news.sky.com, 3 maja 2020 [dostęp 2021-04-15] (ang.).
  29. ↑ Samuel Osborne, David Icke has YouTube channel deleted after linking coronavirus to 5G and 'Jewish cults' [online], independent.co.uk, 3 maja 2020 [dostęp 2021-04-15] (ang.).
  30. ↑ Coronavirus: David Icke kicked off Facebook [online], bbc.com, 1 maja 2020 [dostęp 2021-04-15] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=David_Icke&oldid=75057758”