Suman Pokhrel
Suman Pokhrel (nep. सुमन पोखरेल; ur. 21 września 1967 w Biratnagar) – nepalski poeta, tłumacz, dramaturg, i artysta. Uniwersytety w Nepalu i Indiach włączyły jego poezję do programów nauczania. Pisarze i inne osoby z całego świata często cytują jego dzieła i korzystają z nich w swoich pracach naukowych oraz postach na mediach społecznościowych. Miłośnicy jego poezji nawet wyrywają wersy z jego twórczości na swoje ciała w formie tatuaży. Suman Pokhrel jest także tłumaczem poezji Anny Świrszczyńskiej na język nepalski.[1][2][3]
 Suman Pokhrel w 2018 roku w Nowym Delhi | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| Nagrody | |
|
Literacka Nagroda SAARC 2013, | |
Pokhrel jest jedynym pisarzem, który dwukrotnie otrzymał Nagrodę Literacką SAARC. Nagrodę tę otrzymał w latach 2013 i 2015. Otrzymał również kilka innych nagród, w tym "Nagrodę dla Inspirującego Poety Azji" i "Międzynarodową Nagrodę Literacką Shaluk" w 2023 roku, za swoje wkłady w poezję, sztukę i literaturę.[4][5]
Życiorys
edytujPokhrel urodził się 21 września 1967 r. w dzielnicy Mills w Biratnagarze, jako syn Mukunda Prasad Pokhrel i Bhakta Devi Pokhrel.[6]
Pokhrel uczęszczał do Bal Mandir, przedszkola państwowego w Biratnagarze, aż do piątego roku życia. W wieku siedmiu lat przeniósł się do swojej rodzinnej wsi Kachide w Dhankuta, gdzie wychowywała go jego babka ze strony ojca. Jego dziadek ze strony ojca, Bidhyanath Pokhrel, był poetą i politykiem. Wczesne zainteresowanie literaturą Suman wykształcił pod wpływem biblioteki swojego dziadka, wypełnionej literaturą nepalską, hindi i klasyczną literaturą sanskrycką. W wieku dwunastu lat wrócił do Biratnagaru, aby mieszkać z rodzicami. Pokhrel był pod opieką ojca, który był inżynierem z zawodu, bibliofilem o dużym zainteresowaniu sztuką i literaturą.[6]
Kariera
edytujJako wielojęzyczny poeta, Pokhrel pisał w językach nepalskim, angielskim, hindi i urdu. Jego dzieła zostały przetłumaczone na wiele innych języków i publikowane są w czasopismach i czasopismach z różnych krajów. Wiele z jego prac zostało przetłumaczonych na inne języki przez różnych tłumaczy, w tym przez samego siebie.[3]
Suman Pokhrel zadebiutował w świecie literackim w 1999 roku wydaniem zbioru wierszy „Shoonya Mutuko Dhadkanbhitra”, opublikowanego przez wydawnictwo Vani w Biratnagarze, Nepalu. To wydarzenie oznaczało początek jego drogi jako poety, zdobywając uznanie w kręgach literackich. Kolejne dzieło, „Hazaar Aankhaa Yee Aankhaamaa”, wydane w 2002 roku, umocniło jego pozycję jako cenionego poety o mistrzowskim wyrażeniu lirycznym.[7]
Jego literackie poszukiwania kontynuowały się zbiorem wierszy po nepalsku „Jeevanko Chheubata”, wydanym w 2009 roku. Publikacja ta podkreśliła jego zdolności poetyckie i ugruntowała jego reputację jako godnego uwagi poety w środowisku literackim. Talent Pokhrela sięgał także poezji lirycznej, gdy współpracował z wokalistami i kompozytorem muzycznym Bed Nidhi Poudel, co zaowocowało utworami takimi jak „Na Ta Din Bhayo”, „Pagliyera Pokhiyun Jhain”, „Dharti Aakash Bhanda Para” i „Kati Mitha”. Wydał również dwa albumy muzyczne, „Bhitra Kahaan Kahana” i „Yo Ke Bhayo”, zawierające oryginalne utwory.[5]
Poezja Suman Pokhrela została przetłumaczona na język angielski i znalazła się w różnych antologiach, takich jak „Sweet and Sour Dreams” i „Songs We Share”, opublikowane przez Fundację Pisarzy i Literatury SAARC w Nowym Delhi, Indie. Ponadto, jego poezja przetłumaczona na angielski znalazła się w antologiach takich jak „Snow Jowel”, „Oh My Sweetest Heart”, „Art of Being Human”, „South Asian Poetry” i „Oxygen: Parables of the Pandemic”, między innymi. Te prace znalazły również miejsce w cenionych literackich magazynach i czasopismach, w tym „California Quarterly”, „Global Poetry”, „Spillwords” i wielu innych. Wiersze Suman Pokhrela zostały również przetłumaczone na języki arabski, bengalski, francuski, hindi, włoski, maithili, odia, portugalski, rosyjski, sanskrycki, hiszpański, urdu i wietnamski. Te przetłumaczone wiersze zostały opublikowane w różnych miejscach w różnych krajach.[8].
Po przetłumaczeniu i umieszczeniu jego poezji w antologiach i prestiżowych czasopismach na całym świecie, wpływ literacki Pokhrela rozszerzył się międzynarodowo. Został zaproszony na światowe festiwale literackie i konferencje, rozpoczynając od Międzynarodowego Spotkania Literackiego i Międzynarodowego Festiwalu Opowiadań Krótkich w Raipurze, Indiach, w 2008 roku.[7]
Zaangażowanie literackie Sumana Pokhrela przekroczyło granice. Reprezentował Nepal na wielu międzynarodowych wydarzeniach literackich, w tym festiwalach w Agrze (2009), Nowym Delhi (2010, 2011) i Chandigarh (2010). W 2014 roku uczestniczył w Festiwalu Sufi SAARC. Jego obecność kontynuowała się na wydarzeniach takich jak Festiwal Literatury Azji Południowej w Nowym Delhi (2017), Pierwsza Konferencja Azjatyckich Pisarzy w Aśtanie, Kazachstan (2019) i Festiwal Vishwarang w Bhopalu (2019), wspierając wymianę kulturową i umacniając swoją pozycję literacką.[5][9]
W 2016 roku jego sztuka „Yajnaseni”, zainspirowana sanskryckim eposem „Mahabharata”, miała premierę z uznaniem w Irving, Dallas, TX, USA. Inna kompozycja, „The Unheard Plea” (2019), połączyła jego umiejętności liryczne, kompozycyjne i wokalne z umiejętnościami Sudha Raghuraman. Inauguracyjne wykonanie miało miejsce w Nowym Jorku w 2018 roku, po którym nastąpiła zarejestrowana wersja.[5]
Pokhrel był reżyserem programu telewizyjnego reality show „Kavyaarohan”, w którym występowali znani poeci z Nepalu i Indii. Program miał premierę w 2019 roku w Aarohan Gurukul w Biratnagarze, Nepalu, i zakończył swoją pierwszą serię w 2022 roku, pomimo zakłóceń spowodowanych pandemią COVID-19.[5]
Jako tłumacz Pokhrel przetłumaczył dzieła wielu poetów i pisarzy z różnych stron świata na język nepalski. Przetłumaczył sztukę Williama Shakespeare'a Burza na nepalski jako Aandhibehari, która została opublikowana przez Akademię Nepalu w 2018 roku. Jego tłumaczenia poezji takich jak Anny Achmatowej, Anny Świrszczyńskiej, Allena Ginsberga, Delmiry Agustini, Forugh Farrochzad, Gabrieli Mistral, Jacques’a Préverta, Mahmuda Darwisza, Nazik Al-Malaika, Nâzıma Hikmeta, Nizara Kabbaniego, Octavia Paza, Pabla Nerudy, Sylvii Plath, Jehudy Amichaja. zostały zebrane w antologii poezji w tłumaczeniu na nepalski zatytułowanej Manpareka Kehi Kavita. Jego tłumaczenia pięćdziesięciu jeden poetów Język kannada, w tym Kuvempu, G. S. Shivarudrappa, D. R. Bendre, V. K. Gokak, U. R. Ananthamurthy, Siddalingaiah, P. Lankesh, K. S. Nissar Ahmed, Chandrashekhar Patil, Baraguru Ramachandrappa, Doddarange Gowda, Chennaveera Kanavi, Sumatheendra R Nadig, H. S. Venkateshamurthy, Gopalakrishna Adiga, Allama Prabhu, Manu Baligar, S. R. Ekkundi i Jayant Kaikini, zostały zebrane w antologii zatytułowanej Bharat Shashwat Aawaz. Inni znani poeci, których przetłumaczył na nepalski to m.in. Faiz Ahmad Faiz, :en:Sahir Ludhianvi, Atal Bihari Vajpayee, Langston Hughes, Maya Angelou, Gulzar i Uday Prakash, a także Ajit Cour, Sheema Kalbasi, Anamika, Kalpna Singh-Chitnis, Azita Ghahreman i Hélène Cardona. Tłumaczenia Pokhrela na nepalski zostały uznane za jedne z najlepszych przekładów literackich przetłumaczonych na ten język.[3]
Pokhrel przetłumaczył również dzieła wielu poetów i pisarzy piszących w języku nepalskim, takich jak Laxmi Prasad Devkota, Gopal Prasad Rimal, Bhupi Sherchan, Ishwar Ballav, Abhi Subedi Krishna Bhooshan Bal i Sanu Sharma, na język angielski, hindi i urdu.[6]
Uznanie
edytujLiterackie wkłady Pokhrela znalazły uznanie w środowiskach akademickich. Uniwersytet Tribhuvan i Uniwersytet Purbanchal w Nepalu, oraz Uniwersytet Keraly i Uniwersytet GD Goenka w Nowym Delhi oraz Cauvery College for Wome w Tiruchirappalli w Indiach, włączyły jego wiersze do swoich programów nauczania. Jego wersy zyskały również uwagę w pracach naukowych i artykułach dziennikarskich, odzwierciedlając ich wpływ na różne platformy.[10][5]
Nagrody
edytuj- Nagrodę dla Inspirującego Poety Azji
- Shaluk International Literature Award (2023)
- Aarohan Poetry Award (2022)
- Babarsinha Thapa Memorial Award (2022)
- Sasidhdhi National Talent Award (2018)
- SAARC Literary Award (2015, 2013)
- Person of the Year award from Youth for Blood (2015)
- Parikalpana Award (2013)
Twórczość
edytujPoezja
edytuj- Soonya Mutuku Dhadkanbhitra – 2000, Vaani, Biratnagar[11]
- Jeevanko Chheubaata – 2009, Vaani, Biratnagar[12]
Wiersze liryczne
edytuj- हजार आँखा यी आँखामा हजार आँखा यी आँखामा 2003, Vaani, Biratnagar[13]
- Malai Zandagi Nai Dukhdachha 2016
- Soundaryako Sangeet 2018
Spektakl teatralny
edytujTłumaczenia
edytujPoezja
edytujSpektakl teatralny
edytuj- Aandhibhehari 2018
Przypisy
edytuj- ↑ Suman Pokhrel. Foundationsaarcwriters.com. [dostęp 2014-05-25].
- ↑ Ed. K. Satchidanandna i Ajeet Cour: SONGS WE SHARE, Poetry Across Borders. New Delhi: ERA, 2011. p. 88, 179, 255. ISBN 81-88703-21-4
- ↑ a b c d staff: ‘मनपरेका केही कविता’ बजारमा. 21-04-2018. [dostęp 2024-04-14]. (nep.).
- ↑ Hindustan Times, New Delhi, Saturday, February 14, 2015
- ↑ a b c d e f Asia Awards: Suman Pokhrel Has bagged Asia's Inspiring Poet Award. 22-10-2023. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
- ↑ a b c Spillwords Live: Interview Q&A With Suman Pokhrel. 18-07-2023. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
- ↑ a b Nepal Live: ‘मनपरेका केही कविता’ मा १५ विदेशी कविका सिर्जना. 21-04-2018. [dostęp 2024-04-14]. (nep.).
- ↑ The Songs We Share.
- ↑ Poets from Nepal and Afghanistan recite their poems in Bhopal | Events Movie News - Times of India [online], indiatimes.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
- ↑ Madnav Ghimire: फ्रान्सेली पाखुरामा नेपाली कविता. 26-05-2018. [dostęp 2024-04-14]. (nep.).
- ↑ Madan Puraskar Pustakalaya. Madanpuraskar.org. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
- ↑ Madan Puraskar Pustakalaya. Madanpuraskar.org. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
- ↑ Madan Puraskar Pustakalaya. Madanpuraskar.org. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].