Suchy Biwakjaskinia w Dolinie Lejowej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu na wysokości 1695 metrów n.p.m.[1], poniżej Jaskini Skośnej, w pobliżu Schronu przy Suchym Biwaku, Jaskini Mechatej, Awenu Odpękniętych Nacieków i Jaskini Lejowej Wyżniej. Długość jaskini wynosi 70 metrów, a jej deniwelacja 18 metrów[2][3].

Suchy Biwak
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Dolina Lejowa

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

70 m

Deniwelacja

18 m

Wysokość otworów

1695 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

585 m

Ekspozycja otworów

ku NE, ku E

Data odkrycia

lato 1966 roku

Odkrywca

członkowie Sekcji Grotołazów AKT Poznań

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.02

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Suchy Biwak”
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Suchy Biwak”
Ziemia49°14′34″N 19°50′36″E/49,242858 19,843242
Dolina Lejowa. W tle Kominiarski Wierch

Opis jaskini

edytuj

Główny otwór jest bardzo duży (9,5 metrów szerokości i około 2,5 metrów wysokości) i przykryty okapem. Z niego korytarz prowadzi przez przełaz do dwóch salek. W drugiej salce ciąg rozgałęzia się:

  • na prawo odchodzi korytarzyk prowadzący do 4,5-metrowego kominka, a następnie do drugiego, zbyt ciasnego dla człowieka, otworu.
  • nieco na lewo idzie 4-metrowy korytarzyk kończący się ślepo.
  • na lewo idzie bardzo wysoki korytarz przechodzący w pewnym momencie w 12-metrowy komin. W bok odchodzi od niego niewielka salka. Po około 9 metrach korytarz kończy się[2].

Przyroda

edytuj

Lód pokrywa miejscami dno i ściany jaskini. Tworzy też nacieki (największe w ostatniej salce)[4].

Historia odkryć

edytuj

Jaskinię odkryli grotołazi z AKT Poznań latem 1966 roku[4].

Przypisy

edytuj
  1. Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984 (jaskinia bez nazwy)
  2. a b Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Chochołowskiej i dolinek reglowych, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa 1991, ISBN 83-00-03525-7
  3. Jaskinie Tatr [online], 24 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-24].
  4. a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-22].