Schron przy Suchym Biwaku
Schron przy Suchym Biwaku – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Lejowej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu, w pobliżu jaskini Suchy Biwak, na wysokościach 1690 i 1692 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 14 metrów, a jej deniwelacja 2 metry[1].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
14 m |
| Głębokość |
2 m |
| Deniwelacja |
2 m |
| Wysokość otworów |
1690 i 1692 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
582 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N (dolny), ku E |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.08 |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°14′35″N 19°50′35″E/49,243036 19,843003
| |
Opis jaskini
edytujJaskinię stanowi idący na początku do góry, a następnie w dół korytarz łączący oba otwory wejściowe. W połowie jego długości odchodzi krótki korytarzyk zakończony zawaliskiem[2].
Przyroda
edytujW jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre, rosną na nich mchy i porosty[2].
Historia odkryć
edytujJaskinia była znana od dawna. Jej pierwszy plan i opis sporządził R. M. Kardaś przy pomocy M. Burkackiego i M. Kardasia w 1976 roku[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jaskinie Tatr [online], 24 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-24].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-26].