Strażnica WOP Lipnica Wielka

Strażnica WOP Winiarczykówka/Lipnica Wielka – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej.

Strażnica WOP Winiarczykówka/Lipnica Wielka
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

192 strażnica WOP Winiarczykówka
197 strażnica WOP Lipnica Wielka

Kontynuacja

Placówka WOP Lipnica Wileka

Organizacja
Dyslokacja

Lipnica Wielka 102

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

42 komenda odcinka
55 batalion OP
33 batalion WOP


Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 42 komendy odcinka[1] jako 192 strażnica WOP (Winiarczykówka)[2] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[3].

W związku z reorganizacją oddziałów WOP w 1948, strażnica podporządkowana została dowódcy 55 batalionu OP[4].

Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a], a strażnica WOP Lipnica Wielka I kategorii otrzymała nr 197[6]. W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica I kategorii Lipnica Wielka była 11. w 3 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza.

W 1963 przeniesiono strażnicę III kategorii Lipnica Wielka do kategorii IV. Rozformowano też strażnicę WOP Przywarówka, a jej odcinek przekazano do ochrony strażnicy WOP Lipnica Wielka[b].

W 1964 rozformowano strażnice Lipnica Wielka, a jej zadania przejęła nowo powstała placówka WOP Lipnica Wielka[7][1]

---

W wyniku realizacji kolejnego etapu zmian organizacyjnych w Straży Granicznej w 2002, strażnica uzyskała status strażnicy SG I kategorii[c].

Ochrona granicy

edytuj

W 1960 11 strażnica WOP Lipnica Wielka III kategorii ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 12 150 m od znaku granicznego (wł.) III/42 do zn. gr. III/62 (wył.).

Na ochranianym odcinku funkcjonowało przejście graniczne małego ruchu granicznego obsługiwanie przez załogę strażnicy[d]:

Strażnice sąsiednie:

Dowódcy strażnicy

edytuj
  • sierż. Józef Rudy (2 poł. lat 40.)[8]
  • chor. Stanisław Siwek (1952-?)

Zobacz też

edytuj
  1. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[5].
  2. Rozkaz organizacyjny dowódcy WOP nr 0148 z dnia 2.09.1963 r.
  3. Zarządzenie Komendanta Głównego Straży Granicznej nr 3 z 11.01.2002
  4. Stan na dzień 1 stycznia 1964

Przypisy

edytuj
  1. Jarosiński 2000 ↓, s. 80.
  2. Wykazy dyslokacyjne 1946 ↓, k. 119–123.
  3. Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
  4. Jarosiński 2000 ↓, s. 83.
  5. Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
  6. Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.21.
  7. Prochwicz 2011 ↓, s. 239.
  8. In memoriam. Wspomnienie o ś. p. ppłk. Józefie Rudym. „Tygodnik Sanocki”. Nr 39 (516), s. 6, 28 września 2001. 

Bibliografia

edytuj
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Marek Jarosiński. Rys historyczny beskidzko-karpackiego pogranicza polsko-słowackiego. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/2000, 2000. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505. 
  • Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.