Strażnica KOP „Łozowicze”

Strażnica KOP „Łozowicze” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Strażnica KOP „Łozowicze”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Łozowicze

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Smolicze”
Kompania graniczna KOP „Siejłowicze”

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

W 1924, w składzie 2 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 8 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1], w tym 77 strażnica KOP „Łozowicze”[2][3][4]. Po 1936 weszła w skład kompanii granicznej KOP „Siejłowicze”[5]. W 1939 strażnica znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Siejłowicze”[6] batalionu KOP „Stołpce”[7] z pułku KOP „Snów”[8]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[9].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[10]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 18 km[5].

Służba graniczna

edytuj
 
Rozmieszczenie batalionu KOP „Kleck” w 1931

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[11]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[9].

Strażnica KOP „Łozowicze” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 335 metrów od słupa granicznego nr 868 do 876[10], a w 1938 pododcinek szerokości 4 kilometrów 105 metrów od słupa granicznego nr 867 do 875[5].

Wydarzenia:

  • W meldunku sytuacyjnym z 30 stycznia 1925 napisano: 25 stycznia około godz. 9.00 na pododcinku strażnicy przytrzymano osobnika usiłującego przekroczyć granicę na sowiecką stronę[12].

Sąsiednie strażnice:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj