Storlus

wieś w województwie kujawsko-pomorskim

Storluswieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Papowo Biskupie. Wieś liczy 371,99 hektarów powierzchni[4].

Storlus
wieś
Ilustracja
Dwór
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

chełmiński

Gmina

Papowo Biskupie

Liczba ludności (III 2011)

288[2]

Strefa numeracyjna

56

Kod pocztowy

86-221[3]

Tablice rejestracyjne

CCH

SIMC

0848150

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Storlus”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Storlus”
Położenie na mapie powiatu chełmińskiego
Mapa konturowa powiatu chełmińskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Storlus”
Położenie na mapie gminy Papowo Biskupie
Mapa konturowa gminy Papowo Biskupie, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Storlus”
Ziemia53°16′52″N 18°31′07″E/53,281111 18,518611[1]

Historia

edytuj

Średniowiecze

edytuj

Pierwsze informacje o Storlusie pochodzą z 1255 roku[4]. W dokumentach wieś występowała pod nazwami Storloes (1255 i 1409), Stulitz (ok. 1400), Sturluz, Storschewal, Starczewald, Storlusz (1570)[4]. W miejscowości wieś występowała do komturstwa starogrodzkiego[4]. W średniowieczu wybudowano niewielki gród na wyspie położonej na jeziorze Jeleniec[4]. Podstawa grodziska ma kształt eliptyczny, szeroki na ok. 75 m i długi na ok. 105 m[4].

Właścicielami Storlusa byli: Jan Niemojewski (1570), rodzina Orłowskich (1606), Michał Orłowski (1667), Nostitz-Jackowski (1759), Chlebowski (1783), Bajerski (1790)[4].

Czasy zaborów

edytuj

W 1773 roku odbył się pierwszy spis ludności w Storlusie[4]. Wieś liczyła wtedy 62 osoby (wśród nich m. in: Bartosz Chrzanowski, Tomasz Drozdowski, Wojciech Wiśniewski, Wojciech Baranowski, znani tylko z imienia: Kazimierz i Franciszek)[4]. W drugiej połowie XIX wieku majątek został rozparcelowany. Część wsi przeszła do miejscowości Jeleniec[4]. W 1885 roku Storlus zajmował 373 hektarów powierzchni[4]. We wsi znajdowało się 24 budynków (6 mieszkalnych)[4]. W 1885 roku Storlus zamieszkiwało 128 osób (111 katolików i 17 ewangelików)[4]. W 1910 roku właścicielem części wsi został Otto Stribing[4].

Około połowy XIX wieku w Storlusie powstał dwór o cechach neoklasycystycznych i neogotyckich[4]. Prawdopodobnie budynek powstał na fundamencie starszej budowli pochodzącego z I ćwierćwiecza XIX wieku[4]. Dwór rozbudowano około 1891 roku, gdzie dobudowano kaplicę, rozbudowano piętro oraz dodano trójkondygnacyjną wieżę od strony północnej[4]. W latach 1945–1949 w pałacu mieścił się dom spokojnej starości[4]. Później pałac przeszedł do rąk Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Wichorzu, a po 1975 do Zakładów Rolnych w Papowie Biskupim.

Historia współczesna

edytuj

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

W 1999 roku wyremontowano drogę Storlus-Folgowo[5]. W 2005 wybudowano kanalizację sanitarną[6]. W latach 2006–2007 budowano drogę asfaltową Papowo Biskupie-Storlus[6]. W 2009 roku drogę Papowo Biskupie-Storlus oddano do remontu (remont zakończono w 2010 roku)[7]. W 2013 roku wyremontowano i wyposażono świetlicę w miejscowości[8].

W 2013 roku w Storlusie działały dwa podmioty gospodarcze[4].

Zabytki

edytuj

Według rejestru zabytków NID[9] na listę zabytków wpisany jest park dworski z 2 poł. XIX w., nr rej.: 461 z 14.12.1984.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 131541
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1226 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Waldemar Rozynkowski: Szkice z dziejów Gminy Papowo Biskupie. Papowo Biskupie: Stowarzyszenie Rozwoju Gminy Papowo Biskupie, 2014, s. 135. ISBN 978-83-940216-0-3.
  5. Waldemar Rozynkowski: Szkice z dziejów Gminy Papowo Biskupie. Papowo Biskupie: Stowarzyszenie Rozwoju Gminy Papowo Biskupie, 2014, s. 142. ISBN 978-83-940216-0-3.
  6. a b Waldemar Rozynkowski: Szkice z dziejów Gminy Papowo Biskupie. Papowo Biskupie: Stowarzyszenie Rozwoju Gminy Papowo Biskupie, 2014, s. 144. ISBN 978-83-940216-0-3.
  7. Waldemar Rozynkowski: Szkice z dziejów Gminy Papowo Biskupie. Papowo Biskupie: Stowarzyszenie Rozwoju Gminy Papowo Biskupie, 2014, s. 145. ISBN 978-83-940216-0-3.
  8. Waldemar Rozynkowski: Szkice z dziejów Gminy Papowo Biskupie. Papowo Biskupie: Stowarzyszenie Rozwoju Gminy Papowo Biskupie, 2014, s. 146. ISBN 978-83-940216-0-3.
  9. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 30 [dostęp 2016-05-26].

Linki zewnętrzne

edytuj