Jeleniec (województwo kujawsko-pomorskie)
Jeleniec – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Papowo Biskupie. Wieś zajmuje powierzchnię 590,26 hektarów[4]
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
446[2] |
| Strefa numeracyjna |
56 |
| Kod pocztowy |
86-221[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CCH |
| SIMC |
0848032 |
Położenie na mapie gminy Papowo Biskupie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu chełmińskiego  | |
 53°16′20″N 18°29′45″E/53,272222 18,495833[1]
| |
Części wsi
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0848049 | Pod Bajerze | część wsi |
| 0848055 | Pod Kijewo | część wsi |
| 0848061 | Pod Las | część wsi |
| 0848078 | Przy Szosie | część wsi |
Historia
edytujJeleniec występował pod nazwami: Gelencz (1222), Gelen (1438), Ielenicz (1511/1512), Jeleniecz (1570), Ieleniec (1667-1672), Gelens (1866)[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Na obszarze wsi już we wczesnym średniowieczu na wyspie znajdowała się osada[4]. Pierwsza wzmianka w źródle pisanym o miejscowości pochodzi z 1222[4].
U schyłku XII wieku wieś należała do wojewody mazowieckiego Żyry[4]. W 1222 Konrad I Mazowiecki przekazał wieś biskupowi Chrystianowi[4]. Po wprowadzeniu Krzyżaków na tereny ziemi chełmińskiej, Jeleniec przeszedł w ręce zakonu[4]. W latach 1423–1424 wieś była podzielona na kilka własności rycerskich[4]. Właściciele byli zobowiązani do służby wojskowej w zbroi lekkiej[4]. Właścicielami byli: Hermann Witte (12 łanów, dwie służby), Meynke (6 łanów, jedna służba), Tomasz (6 łanów, 1 służba)[4]. W 1438 roku czynsz wolnych mieszkańców na rzecz zakonu krzyżackiego wynosił: Hermann Witte: 1 wiardunek i 12 korców zboża czworakiego, Henryk: 16 skojców i po 7 korców czworakiego zboża[4].
Około 1570 roku Jeleniec został podzielony pomiędzy dwóch mieszkańców: Macieja Leskiego oraz Krzysztofa Zegartowicza[4]. W latach 1717–1804 Jeleniec należał do rodziny Trebnitz, a od 1804 roku do rodziny Goddens[4].
Pierwszy imienny spis ludności w miejscowości nastąpił w 1773[4]. Wieś liczyła wówczas 78 mieszkańców (wśród nich: hrabia Trebnitz, Paweł Dąbkowski, Piotr Mroczkowski, karczmarz Mateusz Nowicki, kowal Peter Ess, Kuczkowska[4]). W 1868 roku Jeleniec liczył 2125 morgów powierzchni, 18 budynków (w tym 8 mieszkalnych), 142 mieszkańców (115 katolików i 27 ewangelików)[4].
W okresie międzywojennym i w czasie II wojny światowej właścicielami majątku w Jeleńcu była rodzina Winter[4]. Po II wojnie światowej ziemię przejął Skarb Państwa[4].
W 2013 roku w Jeleńcu znajdowało się 18 podmiotów gospodarczych[4].
Zabytki
edytuj
Według rejestru zabytków NID[7] na listę zabytków wpisany jest zespół pałacowy z 3 ćwierci XIX w.:
- pałac, nr rej.: 427 z 11.04.1983
- park, nr rej.: 463 z 14.12.1984.
Neogotycki pałac remontowany był w roku 1955 (strona północna) i 1968 roku (wewnątrz). Jest piętrowy, z wyższym, trójbocznym ryzalitem frontowym i wieżą od północy[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 46119
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 397 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Waldemar Rozynkowski: Szkice z dziejów Gminy Papowo Biskupie. Papowo Biskupie: Stowarzyszenie Rozwoju Gminy Papowo Biskupie, 2014, s. 129-130. ISBN 978-83-940216-0-3.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 30 [dostęp 2016-05-26].
Linki zewnętrzne
edytuj