Stoczek (Białowieża)
Stoczek – dawna wieś, od 1998 niestandaryzowana część wsi Białowieża w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Białowieża, na obszarze Puszczy Białowieskiej.
| Artykuł |
52°42′04.1″N 23°51′40.2″E |
|---|---|
| - błąd |
4 m |
| WD |
52°42'2"N, 23°52'2"E |
| - błąd |
2036 m |
| Odległość |
0 m |
| niestandaryzowana część wsi | |
 Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Białowieży | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Tablice rejestracyjne |
BHA |
| SIMC | |
Położenie na mapie Białowieży  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Białowieża  | |
 52°42′04,1″N 23°51′40,2″E/52,701139 23,861167
| |
Rozpościera się wzdłuż ulicy o nazwie Stoczek, w centrum Białowieży, ciągnącej się od urzędu pocztowego i cerkwi św. Mikołaja na wschód do kościoła św. Teresy, a następnie ku południu aż po Polanę Białowieską. Cały ciąg ulicy Stoczek wynosi około 3,3 km.
Dawniej samodzielna miejscowość. W 1933 roku weszła w skład gromady Stoczek w gminie Białowieża[1]. Za II RP Stoczek był największą wsią skupienia osadniczego Białowieża, licząca 250 mieszkańców[2].
1 czerwca 1952 zniesiono istniejące od 1934 roku[1] gromady Stoczek, Zastawa i Podolany (z Podolanami i Białowieżą), tworząc z nich wspólną gromadę o nazwie Białowieża[3].
W latach 1975–1998 Stoczek administracyjnie należał do województwa białostockiego.
21 grudnia 1998 zniesiono nazwę Stoczek[4].
Uwaga: Nie mylić z pobliskim Stoczkiem.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51.
- ↑ Kami.net.pl.
- ↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1952, nr 3, poz. 5.
- ↑ Dz.U. z 1998 r. nr 156, poz. 1026.
Linki zewnętrzne
edytuj- Encyklopedia Puszczy Białowieskiej
- Stoczek (2), wieś, pow. prużański, gm. białowiesko-aleksandrowska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 349.