Stenygrocercus simoni

Stenygrocercus simoni – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny Euagridae.

Stenygrocercus simoni
Raven, 1991
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	Euagridae
Podrodzina	Australothelinae
Rodzaj	Stenygrocercus
Gatunek	Stenygrocercus simoni

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1991 roku przez Roberta Ravena. Jako lokalizację typową wskazano Rivière Bleue na Nowej Kaledonii. Epitet gatunkowy nadano na cześć Eugène’a Simona.

Morfologia

U holotypowego samca ciało ma długość 8 mm przy prosomie długości 3,2 mm i szerokości 2,7 mm, a opistosomie (odwłoku) długości 3,4 mm i szerokości 2,2 mm, zaś u jedynej zmierzonej samicy ciało ma 10 mm długości przy prosomie długości 4,6 mm i szerokości 36 mm, a opistosmie (odwłoku) długości 4,4 mm i szerokości 3 mm. Karapaks jest żółtawobrązowy z elementami brązowymi, porośnięty delikatnymi, szarymi włoskami. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest na planie prostokąta. Oczy pary przednio-środkowej leżą na wzgórku, w widoku grzbietowym bardziej z tyłu niż pary przednio-bocznej, natomiast oczy pary tylno-środkowej leżą bardziej z przodu niż pary tylno-bocznej. Jamka karapaksu jest krótka, głęboka, u samca poprzeczna, u samicy odgięta. Nadustek jest niski. Żółtobrązowe szczękoczułki u samca mają na przedniej krawędzi 6 dużych i 8 małych ząbków, a w nasadowo-środkowej części bruzdy od 20 do 30 ziarenek, zaś u samicy mają na przedniej krawędzi trzy duże i liczne małe ząbki, a w nasadowo-środkowej części bruzdy jeden większy i dwa drobne ząbki i od 30 do 40 drobnych ziarenek. Barwa wargi dolnej, szczęk i sternum jest żółtawobrązowa. Odnóża są żółtobrązowe, pozbawione obrączkowania, o trichobotriach rozmieszczonych w dwóch szeregach na goleniach, oraz jednym, prostym szeregu na nadstopiach i stopach. Pazurki parzyste mają od 8 do 12 ząbków rozmieszczonych w S-kształtnym szeregu, a pazurek trzeci od jednego do trzech ząbków. Opistosoma samca jest z wierzchu brązowa z bladą łatą na przedzie, trzema parami bladych znaków i blado zabarwionym tyłem, zaś od spodu jednolicie brązowa, natomiast u samicy jest z wierzchu ciemnobrązowa z poprzecznie owalną plamą bladą na przedzie i czterema parami bladych kropek w tyle, a od spodu brązowa z jaśniejszą linią środkową.

Nogogłaszczki samca mają długi, gruszkowaty bulbus, krótkie i pozbawione kolców cymbium i krótki, zwężający się ku szczytowi embolus. Golenie pierwszej pary odnóży samca są silnie nabrzmiałe, zaopatrzone w rowek na powierzchni przednio-brzusznej, kolczastą ostrogę w części dystalnej, niską i zaopatrzoną w dwa kolce ostrogę przednio-boczną, odgraniczony siedmioma grubymi i krótkimi megakolcami rowek na powierzchni tylno-bocznej oraz listwę na powierzchni grzbietowej. Golenie drugiej pary są słabiej nabrzmiałe, zaopatrzone w małą ostrogę i długi megakolec w części odsiebno-brzusznej. Nadstopie pierwszej pary jest nabrzmiałe z wykrojeniem na powierzchni przednio-brzusznej odgraniczonym listwą z krótkimi, zakrzywionymi, cierniowatymi kolcami. Nadstopie drugiej pary również jest nabrzmiałe i wykrojone. Genitalia samicy zawierają cztery spermateki w dwóch parach, w obrębie pary u nasady zlane. Spermateki zewnętrzne mają krótkie szypułki, jednokrotnie skręcone części środkowe i kulistawe szczyty, spermateki wewnętrzne są podobnie zbudowane, ale dłuższe.

Zachowanie i występowanie

Pająk ten zasiedla równikowe lasy deszczowe i nadrzeczne wrzosowiska. Na zboczach konstruuje kurtynowate sieci łowne z białej przędzy. Do budowy wyściełanych przędzą norek wykorzystuje szczeliny w glebie oraz wnętrza wypróchniałych korzeni i kłód.

Gatunek endemiczny dla Nowej Kaledonii, znany z Rivière Bleue i Ouénarou.