Stanisław Ziętara
Stanisław Ziętara (ur. 14 marca 1886 w Biskupicach Radłowskich, zm. 8 kwietnia 1941 w Równem) – ksiądz rzymskokatolicki, salezjanin, pedagog.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1908 |
| Prezbiterat |
1905 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie chłopskiej Józefa Zientary i Katarzyny Lalki. W latach 1905–1926 działał w Zgromadzeniu Towarzystwa św. Franciszka Salezego. W latach 1907–1908 odbył nowicjat w Radnej w Słowenii i w Oświęcimiu, zakończony ślubami zakonnymi. W latach 1912–1916 studiował we Włoszech, na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Turyńskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał w Tortolì (1905). W okresie międzywojennym był kierownikiem i nauczycielem szkół i zakładów salezjańskich w Oświęcimiu (1919–1921), Kielcach (1921–1922), Warszawie (1922–1924), Wilnie (1924–1926). Później był katechetą w szkołach powszechnych we wsiach Mosurowce (1926–1928), Satyjów[1] i Młynów. W latach 1928–1934 pełnił funkcję administratora parafii Radów w dekanacie dubieńskim. W latach 1936–1939 był prefektem gimnazjum w Równem, w latach 1939–1940 wikariuszem parafii i kapelanem pomocniczym więzienia w Równem[2].
Po wybuchu II wojny światowej organizator konspiracji na Wołyniu, pełniący obowiązki komendanta Związku Walki Zbrojnej-2 na Wołyniu, komendant Obwodu Równe Związku Walki Zbrojnej od marca 1940 r. Aresztowany 23 marca 1940 r. Według postanowienia Rówieńskiego Sądu Obwodowego z dnia 14 grudnia 1940 r. został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. Egzekucja odbyła się 8 kwietnia 1941 r. w Równem.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 347 „za zasługi na polu pracy społecznej, kulturalnej i oświatowej”.
- ↑ STANISŁAW ZIĘTARA — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2020-08-27].
Bibliografia
edytuj- Rafał Wnuk, „Za pierwszego Sowieta”. Polska konspiracja na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej (wrzesień 1939 – czerwiec 1941), Warszawa 2007, s. 67.