Stanisław Hieronim Milli
Stanisław Hieronim Milli[1] (ur. 30 października 1898 w Krakowie, zm. 23 sierpnia 1972 w Warszawie) – major artylerii Wojska Polskiego.
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 października 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 sierpnia 1972 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
pociąg pancerny „Pogoń” |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 30 października 1898 roku w Krakowie, w rodzinie Antoniego[2]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w załodze pociągu pancernego „Pogoń”, a jego oddziałem macierzystym był 6 dywizjon artylerii ciężkiej[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów artylerii.
W 1923 roku pełnił służbę w załodze pociągu pancernego nr 7 „Paderewski”, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie[5]. W następnym roku powrócił do macierzystego pułku[6]. Z dniem 14 października 1924 roku został odkomenderowany na trzymiesięczny kurs wyszkolenia załóg pociągów pancernych do dywizjonu ćwiczebnego pociągów pancernych w Jabłonnie[7]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W latach 1928–1932 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu[8][9]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 29. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10][11].
Od 20 października 1937 roku pełnił służbę na stanowisku II zastępcy dowódcy (kwatermistrza) 26 pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach[12]. 7 lipca 1939 roku objął dowództwo nad „Oddziałem Pozostałym 26 pal”[13]. 31 sierpnia 1939 roku, zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym, objął dowództwo I dywizjonu 54 pułku artylerii lekkiej[14]. Na czele tego dywizjonu walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. W dniach 22–23 września wspierał resztki 10 Dywizji Piechoty w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych[11]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[15][11]
- Odznaka „Znak Pancerny” nr 525[16]
Przypisy
edytuj- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 312 i 346 podał zniekształcone brzmienie nazwiska Milla.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne - Stanisław Milli Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych [dostęp 2022-01-24].
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 76, tu jako ppor. Stanisław Hieronim Millo.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 314, 773.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 787, 825, 991.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 706, 749.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 134 z 23 grudnia 1924 roku, s. 758.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 437, 470.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 192, 813.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 344.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 164.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 222.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 476.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 484.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 13/33.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929–1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.