Stanisław Bieńkuński
Stanisław Bieńkuński (ur. 15 maja 1914 w Wilnie, zm. 17 września 1989 w Warszawie) – polski architekt i urbanista, profesor Politechniki Warszawskiej.
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 września 1989 |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| Odznaczenia | |
| |
| Alma Mater | |
|---|---|
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
1975–1981 |
Życiorys
edytujUkończył Państwową Szkołę Techniczną im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Wilnie, a następnie kontynuował naukę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.
Po 1945 roku był autorem projektów wielu budynków o charakterze reprezentacyjnym. Głównym stylem, którym charakteryzują się dzieła Stanisława Bieńkuńskiego jest funkcjonalizm (m.in. gmach Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, pierwsze projekty konkursowe gmachu Ministerstwa Skarbu) i socrealizm (projekty powstałe od 1949 roku do połowy lat 50. XX wieku). W latach 1975–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich[1]. Otrzymał Odznakę „Milionera” za realizację ponad miliona metrów sześciennych kubatury w powojennej Warszawie[2].
Był mężem architektki Wandy Bieńkuńskiej (1924–1969)[2].
Zmarł 17 września 1989 roku w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 146A-4-24)[1].
Najważniejsze projekty
edytujBył współprojektantem gmachów Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1948), Ministerstwa Górnictwa i Energetyki (1951), Ministerstwa Finansów (1956) w Warszawie. Projektował też inne obiekty użyteczności publicznej, m.in. Mercure Grand Hotel (1954–1959), siedzibę Polskiego Radia i studio koncertowe (1957), które do dziś wielu uznaje za jedno z posiadających najlepszą akustykę. Ponadto zaprojektował warszawskie osiedle mieszkaniowe Złota (1959–1963), obiekty dla krakowskiego oddziału Telewizji Polskiej (1969) i budynek Teatru Dramatycznego i Filharmonii Lubelskiej (1982).
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
- Odznaka „Milionera” (1974)
- Złota Odznaka SARP (1963)
Źródło: Pamięci Architektów Polskich[2].
Nagrody
edytuj- Państwowa Nagroda Artystyczna II stopnia (ze Stanisławem Rychłowskim) w dziale architektury za kompleks gmachów PKPG (1950)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 12. ISBN 978-83-7814-461-8.
- ↑ a b c In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Stanisław Bieńkuński [online], www.archimemory.pl [dostęp 2024-03-01].
- ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Zwizek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-20].