Stanisław Łążyński
Stanisław Łążyński h. Nałęcz (ur. 27 marca 1842 w Tomaszówce, zm. 11 października 1939) – powstaniec styczniowy.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1842 |
|---|---|
| Data śmierci |
11 października 1939 |
| Miejsce spoczynku | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 27 marca 1842 w Tomaszówce, pow. kamieniecki, jako syn Antoniego[1]. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863. Na przełomie XIX i XX w. zamieszkiwał we wsiach: Słobodka, powiat Gwoździec[2] oraz Załucze nad Prutem[3], powiat Matyjowce[4]. Do końca 1907 pełnił funkcję członka komisji szacunkowej podatku osobisto-dochodowego w powiecie kołomyjskim[5]. Był członkiem Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie[6][7][8]. W grudniu 1912 został zatwierdzony przez cesarza wybór S. Łążyńskiego na stanowisku prezesa Rady Powiatowej w Kołomyi[9]. Podczas I wojny światowej będąc nadal dzierżawcą dóbr w Załuczu pełnił funkcję przewodniczącego gospodarczej komisji powiatowej oraz pozostawał prezesem kołomyjskiej rady powiatowej[10].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego. W okresie II Rzeczypospolitej jako weteran brał udział w spotkaniach wspomnieniowych (1933[11]) i obchodach powstania styczniowego (1938[12]). W latach 30. był ziemianinem zamieszkującym w Janikowie[13].
Zmarł 11 października 1939 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C13-4-1)[14][15].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości (8 listopada 1930)[16]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)[17]
- Krzyż Siedemdziesięciolecia Powstania Styczniowego
- Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne II Klasy (Austro-Węgry, 1917)[10]
Przypisy
edytuj- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Wykaz mężów zaufania wybranych na ocenicieli przy tłumieniu zarazy płucnej u bydła rogatego. „Gazeta Lwowska”, s. 10, nr 220 z 27 września 1893.
- ↑ Wykaz mężów zaufania wybranych na ocenicieli przy tłumieniu zarazy płucnej u bydła rogatego. „Gazeta Lwowska”, s. 10, nr 45 z 25 lutego 1899.
- ↑ Kadencja VII, sesja VI, al. 44. Alegata do Sprawozdań Stenograficznych z Szóstej Sesyi Siódmego Peryodu Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi wraz z Wielkiem Księstwem Krakowskiem z roku 1900/901. Alegat 44. Lwów: 1901, s. 19.
- ↑ Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 9, nr 294 z 21 grudnia 1907.
- ↑ Towarzystwo Wzaj. Ubezpieczeń w Krakowie. „Nowa Reforma”, s. 2, nr 277 z 19 czerwca 1907.
- ↑ Założenie Towarzystwa. „Kurier Kolejowy i Asekuracyjny”, s. 8, nr 11 (568) z 1 czerwca 1911.
- ↑ Telegramy Gazety Lwowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 6, nr 283 z 14 grudnia 1898.
- ↑ Osobiste. Zatwierdzenie wyboru. „Kurjer Lwowski”. Nr 567, s. 4, 9 grudnia 1912.
- ↑ a b Część urządowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 241 z 23 października 1917.
- ↑ Zdzisław Janeczek: W kręgu sporów o „dar wolności” i jego obrońców 1863 roku. 2013-01-19. [dostęp 2015-04-16].
- ↑ Obchody rocznicy powstania styczniowego w Warszawie. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-04-16].
- ↑ 1863–1938 Uroczystości w Warszawie. „Ilustracja Polska”, s. 110, nr 5 z 30 stycznia 1938.
- ↑ Lista pochowanych. Stanisław Łążyński-Nałęcz. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ Stanisław Łążyński. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-04-06].
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 350 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
Bibliografia
edytuj- Stanisław Łążyński. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-04-06].
- Założenie Towarzystwa. „Kurier Kolejowy i Asekuracyjny”, s. 3, nr 11 (568) z 1 czerwca 1911.