Solaris Urbino 9
Solaris Urbino 9 – niskopodłogowy autobus z serii Solaris Urbino, przeznaczony dla komunikacji miejskiej, produkowany przez polską firmę Neoplan Polska, a następnie Solaris Bus & Coach Sp. z o.o. z Bolechowa koło Poznania. Solaris Urbino 9 jest najmniejszym pojazdem rodziny Solaris Urbino.
 Solaris Urbino 9 na ulicach Ostrołęki. | |
| Dane ogólne | |
| Producent | |
|---|---|
| Premiera | |
| Lata produkcji | |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia |
Niskopodłogowy autobus miejski klasy midi |
| Układ drzwi |
1–2–0 |
| Liczba drzwi |
2 |
| Wysokość podłogi |
360 mm |
| Szerokość drzwi |
810 mm |
| Silniki |
MAN D0824 LOH 05 |
| Moc silników |
114 kW (155 KM) |
| Skrzynia biegów |
Voith D851.3 |
| Liczba przełożeń |
3 |
| Długość |
9350 mm |
| Szerokość |
2550 mm |
| Wysokość |
2850 mm |
| Masa własna |
8400 kg |
| Masa całkowita |
14 500 kg |
| Rozstaw osi |
4430 mm |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc ogółem |
79 |
| Liczba miejsc siedzących |
21 |
| Informacje dodatkowe | |
| ABS |
Tak |
| ASR |
Tak |
| EBS |
Nie |
| ESP |
Nie |
| Klimatyzacja |
Opcja |
Historia
edytujNeoplan Polska
edytuj
2 sierpnia 1994 powstało przedstawicielstwo handlowe Neoplana na Polskę – Neoplan Polska. 5 września tego samego roku Warszawa zamówiła pierwsze niskopodłogowe Neoplany N4020 (15-metrowe)[1]. 5 października 1995, dzień po podpisaniu kontraktu na dostawę autobusów do Poznania, została podjęta decyzja o budowie w podpoznańskim Bolechowie fabryki autobusów[2].
W latach 1996–2000 Neoplan Polska montował autobusy Neoplan serii 4000[3]. W 1999 firma jeszcze jako Neoplan Polska rozpoczęła niezależnie produkować autobusy pod marką Solaris, jednakże w ofercie nie było jeszcze krótkiego autobusu 9- lub 10-metrowego. W zamian za to powstał model przejściowy Neoplan K4010TD, niskowejściowy dwudrzwiowy midibus o długości 9,5 metra. Powstały jednak tylko 3 sztuki tego modelu, wszystkie sprzedane zostały Świdnicy[4]. Solaris Urbino 9 zastąpił trzy najkrótsze Neoplany serii N4000: N4007, N4009 i N4010[5].
W 2001 Neoplan został przejęty przez MAN-a, jednakże Neoplan Polska został odrębną spółką Solaris Bus & Coach, która zachowała tradycję i majątek – w tym modele autobusów – polskiego oddziału Neoplana[6].
Solaris Urbino 9
edytujW 2000 Neoplan Polska uzupełnił swoją rodzinę Solarisów Urbino o midibus. Wyprodukowano w sumie 21 autobusów 9-metrowych, wszystkie zostały sprzedane do małych polskich miast[7]. Największa partia tych pojazdów została zakupiona przez Ostrołękę, gdzie stanowi podstawę taboru miejscowego MZK[8].
Ze względu na brak trzecich drzwi model ten nie był zbyt przydatny w komunikacji miejskiej. Kolejną przyczyną niepowodzenia modelu była zbyt wysoka cena w porównaniu do innych pojazdów tej wielkości. Z tego powodu wydłużono konstrukcję o metr i dodano tylne drzwi. Nowy pojazd, który znalazł się w ofercie w 2003, otrzymał nazwę Solaris Urbino 10[7].
W 2006 Solaris wypuścił na rynek autobus Solaris Alpino, który jest o 75 cm krótszy i 15 cm węższy niż Urbino 9. Z powodu zwężenia pudła Alpino ma zupełnie inny układ siedzeń[9].
Solaris Urbino 9 LE Electric
edytuj
Oznaczenie "Urbino 9" zostało przywrócone przez Solarisa we wrześniu 2021 roku dla niskowejściowego elektrycznego autobusu miejskiego Solaris Urbino 9 LE electric[10], który jest następcą modelu Urbino 8,9 LE electric.
Konstrukcja
edytujSolaris Urbino 9 należy do rodziny autobusów Urbino, których podstawową różnicą jest długość całkowita nadwozia. W ofercie producenta znajdują się dodatkowo modele: 10 (następca Solarisa Urbino 9), 12, 15 i 18. Wszystkie oprócz 18 są niskopodłogowymi autobusami jednoczłonowymi. Numer modelu określa jego przybliżoną długość całkowitą w metrach[6].
W rodzinie Urbino znajdują się także skonstruowane na podstawie autobusów (12- i 18-metrowych) trolejbusy. Ponadto autobusy wyposażone w silniki gazowe mają do nazwy dodany skrót CNG, natomiast hybrydowe – Hybrid.
Układ napędowy
edytujSolaris Urbino 9 został wyposażony w silnik wysokoprężny MAN D0826 LOH 17 o mocy 162 kW (220 KM) mieszczony w zabudowie wieżowej w tylnej części pojazdu[11]. Do przeniesienia napędu użyto 4-biegowej automatycznej skrzyni biegów VOITH D 854.3E[12]. Zbiornik paliwa mieści 140 litrów oleju napędowego[11].
Wnętrze
edytujW autobusie znajduje się 21 miejsc siedzących oraz 58 stojących. Wnętrze zostało przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich. Opcjonalnie pojazd mógł zostać wyposażony w klimatyzację[11].
Podwozie i układ jezdny
edytujUrbino 9 to autobus dwuosiowy, pierwsza z nich to oś skrętna ZF RL 85 A, druga zaś – oś napędowa ZF A-132. Promień zawracania wynosi 19,9 metra. Autobus w standardzie jest wyposażony w systemy ABS i ASR[11].
Przypisy
edytuj- ↑ Historia – Solaris Bus & Coach. [dostęp 2011-12-11]. (pol.).
- ↑ Historia – Solaris Bus & Coach. [dostęp 2011-12-11]. (pol.).
- ↑ Marcin Stiasny: Atlas autobusów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2008, s. 171. ISBN 978-83-920757-4-5.
- ↑ Marcin Stiasny: Atlas autobusów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2008, s. 172. ISBN 978-83-920757-4-5.
- ↑ Marcin Stiasny: Atlas autobusów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2008, s. 165-167. ISBN 978-83-920757-4-5.
- ↑ a b Marcin Stiasny: Atlas autobusów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2008, s. 64. ISBN 978-83-920757-4-5.
- ↑ a b Marcin Stiasny: Atlas autobusów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2008, s. 192. ISBN 978-83-920757-4-5.
- ↑ Miejski Zakład Komunikacji Spółka z o.o w Ostrołęce : rozkład jazdy autobusów. [dostęp 2012-02-22]. (pol.).
- ↑ Marcin Stiasny: Atlas autobusów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2008, s. 191. ISBN 978-83-920757-4-5.
- ↑ Światowa premiera Urbino 9 LE electric. 2021-09-30. [dostęp 2021-10-16].
- ↑ a b c d Solaris – Urbino 9 – Baza autobusów – InfoBus. [dostęp 2012-02-22]. (pol.).
- ↑ Voith Turbo Polska. [dostęp 2012-02-22]. (pol.).