Sobór św. Jerzego w Jurjewie-Polskim
Sobór św. Jerzego – prawosławny sobór w Jurjewie-Polskim.
 nr rej. 3310181000[1] z dnia 30.08.1960
| |||||||||||||
| sobór | |||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
23 kwietnia/6 maja | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie obwodu włodzimierskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||
 56°29′47,5″N 39°40′48,1″E/56,496528 39,680028
| |||||||||||||
Przez dłuższy czas historycy byli zdania, że sobór znajduje się na miejscu wcześniejszej drewnianej cerkwi św. Jerzego, wzniesionej w 1152 przez Jerzego Dołgorukiego, rozebranej w 1230 z powodu bardzo złego stanu technicznego. Obecnie badania archeologiczne dowiodły jednak, że świątynia ta znajdowała się w innym miejscu[2]. Sobór został zbudowany w latach 1230–1234[3]. Obiekt wzniesiono na tradycyjnym planie czworoboku, z jedną usytuowaną centralnie kopułą, bogato dekorując jego ściany zewnętrzne rzeźbami z motywami roślinnymi i zwierzęcymi[4] oraz scenami biblijnymi[5]. Była to ostatnia świątynia na ziemi włodzimierskiej wzniesiona przed najazdem mongolskim[6].
W 1460 doszło do zawalenia się dachu świątyni. Do Jurjewa-Polskiego przybył wówczas architekt Wasilij Jermolin, który przeprowadził odbudowę obiektu w formie możliwie zbliżonej do jego pierwotnego wyglądu[4]. Doszło jednak do zmiany proporcji świątyni i utraty przez nią wrażenia wyższej i lżejszej, jakie pierwotnie cechowało jej architekturę (analogicznie jak w przypadku np. cerkwi Opieki Matki Bożej na Nerli[7]. W kolejnych stuleciach część płaskorzeźb, które nie zostały odtworzone przez Jermolina, została zrekonstruowana[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Strona rejestru. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
- ↑ a b Георгиевский собор. [dostęp 2010-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-11)].
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.144
- ↑ a b A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.146
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.147
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.148
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., ss.146–147
Bibliografia
edytuj- A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5