Snow Hill Island
Snow Hill Island – wyspa na Morzu Weddella na wschód od północno-wschodniego krańca Półwyspu Antarktycznego.
 Snow Hill Island, 2019 | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Akwen | |
Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego  | |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
 64°28′S 57°12′W/-64,466667 -57,200000
| |
Geografia
edytujWyspa leży na Morzu Weddella na wschód od północno-wschodniego krańca Półwyspu Antarktycznego (przylądka Trinity Peninsula) i na południowy wschód od Wyspy Jamesa Rossa, od której oddzielona jest przez cieśninę Admiralty Sound[1]. Ok. 2 km na północny zachód od Snow Hill Island leży Seymour Island[2]. Wyspy oddziela Picnic Passage[3].
Wyspa ma ok. 32 km długości i prawie 10 km szerokości[4]. Prawie całą jej powierzchnię przykrywa pokrywa śniegowa[4].
Sekwencje skał osadowych z okresu od późnej kredy do eocenu i oligocenu są odsłonięte na Snow Hill Island i sąsiednich wyspach Seymour Island i Wyspie Jamesa Rossa[5]. Znajdują się tu skamieniałości zarówno bezkręgowców jak i kręgowców, często bardzo dobrze zachowane[5]. W osadach formacji Snow Hill Island znaleziono częściowo zachowaną stopę dromeozaura[6].
Obszar lodu morskiego (2,63 km²) przylegający do południowo-zachodniego krańca wyspy jest ostoją ptaków IBA z uwagi na zamieszkującą ją dużą kolonię pingwinów cesarskich[2]. W okresie 2004/2005 przeprowadzono liczenie opierzonych piskląt – było ich 3885, natomiast liczebność kolonii oszacowano na 4000–4200 par[7]. W 2009 roku liczbę pingwinów oszacowano na podstawie zdjęć satelitarnych na 2164 osobniki[2].
Historia
edytuj
Wyspa została odkryta w 1843 roku przez brytyjskiego badacza Antarktydy Jamesa Clarka Rossa (1800–1862) podczas jego ekspedycji w latach 1839–1843[1]. Ross wziął wyspę za ośnieżony stok Wyspy Jamesa Rossa i nadał mu nazwę Snow Hill[1] – pokrywa śniegowa odcinała się na tle gołej ziemi pobliskiej Seymour Island[4][a].
W 1902 roku Szwedzka Wyprawa Antarktyczna po kierownictwem szwedzkiego geologa Otto Nordenskjölda (1869–1928) postawiła swój obóz zimowy[1] w północno-zachodniej części wyspy[3]. Baza była nieustannie zamieszkana między 12 lutego 1902 roku a 11 listopada 1903 roku[3]. Przezimowało tu sześciu uczestników wyprawy wraz z Nordenskjöldem[8]. Prowadzili badania geologiczne i obserwacje pogody nieprzerwanie przez 20 miesięcy[9]. Znaleziono wówczas również wiele skamieniałości[9]. 10 marca 1902 roku wyprawa odkryła także, że Snow Hill jest wyspą[9][3].
Na przełomie lat 1934 i 1935 bazę odwiedził amerykański lotnik i badacz polarny Lincoln Ellsworth (1880–1951), skąd przeprowadził lot nad Półwyspem Antarktycznym samolotem „Polar Star” pilotowanym przez Bernta Balchena (1899–1973)[3].
Wyspa została zbadana w latach 1952–1954 przez Falkland Islands Dependencies Survey[3].
Drewniana chata wyprawy Nordenskjölda zachowała się na północno-wschodnim wybrzeżu[10]. Obiekt ma status historycznego miejsca w ramach Układu Antarktycznego[10]. We wnętrzu zachowały się oryginalne przedmioty z wyprawy i chata pełni funkcję muzeum, którym opiekują się Argentyna i Szwecja[10]. Chata jest dostępna dla turystów w grupach zorganizowanych z przewodnikiem[10].
Zobacz też
edytujUwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Hund 2014 ↓, s. 664.
- ↑ a b c BirdLife International: Important Bird Areas factsheet: Snow Hill Island. 2020. [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g SCAR Composite Gazetteer of Antarctica: Snow Hill Island. [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
- ↑ a b c United States Geological Survey: Snow Hill Island. [w:] geonames.usgs.gov [on-line]. [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
- ↑ a b Gillespie i Clague 2009 ↓.
- ↑ Hund 2014 ↓, s. 222.
- ↑ Todd, Adie i Splettstoesser 2014 ↓, s. 194.
- ↑ Svanberg 2014 ↓, s. 691.
- ↑ a b c Lewander 2007 ↓, s. 976.
- ↑ a b c d Antarctic Treaty Secretariat: Visitor Site Guide: Snow Hill Hut. [w:] www.ats.aq [on-line]. [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Rosemary G. Gillespie, D. A. Clague: Encyclopedia of Islands. University of California Press, 2009. ISBN 978-0-520-25649-1. [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
- Snow Hill Island. W: Andrew J. Hund: Antarctica and the Arctic Circle: A Geographic Encyclopedia of the Earth's Polar Regions. ABC-CLIO, 2014, s. 664–665. ISBN 978-1-61069-393-6. [dostęp 2020-08-19]. (ang.).
- Lisbeth Lewander: Swedish South Polar Expedition (1901–1904). W: Beau Riffenburgh: Encyclopedia of the Antarctic,. Taylor & Francis, 2007, s. 975–977. ISBN 978-0-415-97024-2. [dostęp 2020-08-15]. (ang.).
- Ingvar Svanberg: Swedish Antarctic Expedition. W: Andrew J. Hund: Antarctica and the Arctic Circle: A Geographic Encyclopedia of the Earth's Polar Regions. ABC-CLIO, 2014, s. 690–693. ISBN 978-1-61069-393-6. [dostęp 2020-08-15]. (ang.).
- Todd, F.S., Adie, S. & Splettstoesser, J.F.. First ground visit to the Emperor Penguin Aptenodytes forsteri colony at Snow Hill Island, Weddell Sea, Antarctica. „Marine Ornithology: Journal of Seabird Research and Conservation”. 32 (2), s. 193–194, 2004. Pacific Seabird Group. ISSN 2074-1235. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Shaney Hudson: Antarctica: Forever searching for Snow Hill Island. [w:] National Geographic [on-line]. 2019-04-09. [dostęp 2020-08-19]. (ang.).