Skalnica śnieżna[4] (Micranthes nivalis (L.) Small) – gatunek rośliny z rodziny skalnicowatych. Występuje w północnej części Eurazji i Ameryki Północnej[3] – pod względem rozmieszczenia ogólnego reprezentuje element arktyczny. Izolowane stanowisko wysunięte na południe znajduje się w Małym Śnieżnym Kotle w Karkonoszach. W Polsce jest reliktem glacjalnym, który w okresie zlodowacenia przywędrował z północy.

Skalnica śnieżna
Ilustracja
Skalnica śnieżna
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

skalnicowate

Rodzaj

Micranthes

Gatunek

skalnica śnieżna

Nazwa systematyczna
Micranthes nivalis (L.) Small
N.L.Britton & al. (eds.), N. Amer. Fl. 22: 136 (1905)[3]
Kwiatostan

Polska zwyczajowa nazwa rodzajowa wynika z klasyfikacji tego gatunku tradycyjnie do rodzaju skalnica Saxifraga, z którym rośliny z rodzaju Micranthes okazały się odlegle spokrewnione[5][6].

Morfologia

edytuj
Pokrój
Roślina darniowa, skalna, jej pędy tworzą skupienia.
Łodyga
Ze zwartej poduszki liści wyrastają do góry nieulistnione pojedyncze, owłosione łodygi kwiatowe. Osiągają wysokość do 15 cm.
Liście
Żywozielone, krótkoogonkowe, gęsto osadzone wyrastają okółkowo tuż przy ziemi, tworząc poduszkę. Są one dość grube, mięsiste, łopatowate, zwężające się ku nasadzie. Cechą charakterystyczną jest falisto wcięty brzeg blaszki. Pod żywymi listkami zwykle jest podściółka z listków uschniętych.
Kwiaty
Pędy kwiatowe wyrastają wyłącznie z kątów liści. Na ich wierzchołkach wyrasta kilka niepozornych białych kwiatków zebranych w główki.
Owoc
Torebka pękająca na szczycie. Roślina wytwarza również rozmnóżki.
Gatunki podobne
Skalnica jastrzębcowata (Micranthes hieraciifolia). Zaobserwowano występowanie pośrednich form między tymi gatunkami[7].

Biologia i ekologia

edytuj

Bylina. Roślina arktyczna i górska, chamefit występujący na wysokogórskich skalnych półkach bazaltowych. W Karkonoszach występuje w piętrze subalpejskim.

Zagrożenia

edytuj

Informacje o stopniu zagrożenia w Polsce na podstawie:

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  3. a b c Micranthes nivalis (L.) Small, [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-01-23].
  4. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 161, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. Luc Brouillet, Patrick E. Elvander: Micranthes Haworth. [w:] Flora of North America [on-line]. [dostęp 2023-01-23].
  6. Natalia Tkach, Martin Röser, Matthias H. Hoffmann, Molecular phylogenetics, character evolution and systematics of the genus Micranthes (Saxifragaceae), „Botanical Journal of the Linnean Society”, 178 (1), 2015, s. 47–66, DOI10.1111/boj.12272 [dostęp 2023-01-22].
  7. Flora of the Canadian Arctic Archipelago. [dostęp 2017-01-10].
  8. K. Zarzycki, R. Kaźmierczakowa: Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków: IB PAN, 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  9. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  10. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  11. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.