Silure (Q14)francuski okręt podwodny z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, czwarta jednostka typu Sirène. Została zwodowana 29 października 1901 roku w stoczni Arsenal de Cherbourg, a ukończono ją w czerwcu 1902 roku. Okręt służył w Marine nationale do 1919 roku.

Silure (Q14)
Ilustracja
Bliźniak „Silure”, „Sirène”
Klasa

okręt podwodny

Typ

Sirène

Historia
Stocznia

Arsenal de Cherbourg

Położenie stępki

1900

Wodowanie

29 października 1901

 Marine nationale
Wejście do służby

czerwiec 1902

Wycofanie ze służby

listopad 1919

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


157 ton
213 t

Długość

32,5 m

Szerokość

3,9 m

Zanurzenie

2,5 m

Zanurzenie testowe

30 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
1 silnik parowy potrójnego rozprężania, 1 kocioł, moc 250 KM
1 silnik elektryczny o mocy 100 KM
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


9,75 węzła
5,8 w.

Zasięg

powierzchnia: 600 Mm przy 8 w.
zanurzenie: 55 Mm przy 3,75 w.

Uzbrojenie
4 torpedy
Wyrzutnie torpedowe

4 x 450 mm (zewnętrzne)

Załoga

13

Projekt i dane taktyczno–techniczne

edytuj

„Silure”, zaprojektowany przez inż. Maxime’a Laubeufa, stanowił rozwinięcie jego poprzedniego projektu, „Narvala” – pierwszego dwukadłubowego okrętu podwodnego na świecie[1]. Oprócz większej wyporności, na okręcie zamontowano ulepszoną siłownię, co zaowocowało skróceniem czasu potrzebnego do zanurzenia jednostki (poniżej 6 minut)[1].

„Silure” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 32,5 metra, szerokość 3,9 metra i zanurzenie 2,5 metra[2][3]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 157 ton, a w zanurzeniu 213 ton[1][2][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez maszynę parową potrójnego rozprężania systemu Brule o mocy 250 koni mechanicznych (KM), do której parę dostarczał kocioł du Temple(inne języki)[1][3][4]. Paliwo stanowił mazut[4]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny Hillairet-Huguet o mocy 100 KM[1][3]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 9,75 węzła na powierzchni i 5,8 węzła w zanurzeniu[1]. Zasięg wynosił 600 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 3,75 węzłów pod wodą[1][3]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[5].

Okręt wyposażony był w cztery zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm systemu Drzewieckiego, bez torped zapasowych[1][6][7]. Załoga okrętu składała się z 13 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][6][8].

Budowa i przebieg służby

edytuj

„Silure” zamówiony został 1 maja 1900 roku[3] i zbudowany w Arsenale w Cherbourgu[3][6]. Stępkę okrętu położono w 1900 roku[6], został zwodowany 29 października 1901 roku[1][3], a ukończono go w czerwcu 1902 roku[6]. Nazwa nawiązywała do morskiej ryby silurusa[8]. Okręt otrzymał numer burtowy Q14[3]. Koszt budowy wyniósł 24 700 £[3].

W okresie I wojny światowej okręt pełnił służbę na wodach kanału La Manche i Atlantyku operując z Cherbourga, a następnie w listopadzie 1919 roku został skreślony z listy floty[3][6]. Sprzedano go 12 listopada 1920 roku[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 77.
  2. a b Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 133.
  3. a b c d e f g h i j k Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 207.
  4. a b John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 200.
  5. Ivan Gogin: SIRÈNE submarines (1901-1902). Navypedia. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
  6. a b c d e f Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 134.
  7. J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
  8. a b Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: SIRÈNE submarines (1901-1902). Navypedia. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
  • Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).