Sierolarodzaj błonkówek z rodziny płaszczykowatych i podrodziny Bethylinae. Obejmuje ponad 280 opisanych gatunków.

Sierola
Cameron, 1881
Okres istnienia: eocen–dziś
56/0
56/0
Ilustracja
Sierola gilbertae
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Podrząd

trzonkówki

Infrarząd

żądłówki

Nadrodzina

złotolitki

Rodzina

płaszczykowate

Podrodzina

Bethylinae

Rodzaj

Sierola

Typ nomenklatoryczny

Sierola testaceipes Cameron, 1881

Morfologia

edytuj

Głowa jest zaopatrzona w dobrze rozwinięte oczy złożone oraz przyoczka. Czułki mają biczyki zbudowane z jedenastu członów. Aparat gębowy cechuje się krótkimi i grubymi żuwaczkami o czterech ostrych zębach wierzchołkowych[1] oraz czteroczłonowymi głaszczkami szczękowymi[2]. Przedplecze ma tylny brzeg grzbietowej powierzchni pośrodku odgięty. Mezosoma zawsze pozbawiona jest notaulusów. Mezopleury nie są uwydatnione. Skrzydło przedniej pary dysponuje dużymi i wyraźnymi prestigmą i pterostygmą. W jego użyłkowaniu występuje zwykle pięć komórek zamkniętych: R, 1Cu, C, 1M oraz 2R1; ta ostatnia jest długa i ma prawie trójkątny kształt[1], będąc zamkniętą przez ostro, kątowo zagięty sektor radialny. U niektórych gatunków, zwłaszcza australijskich, komórka 2R1 jest jednak wąsko, a nawet przeciętnie szeroko otwarta[2]. Kompleks metapektalno-propodealny cechuje się brakiem szwu metapostnotalno-propodealnego oraz brakiem listewki środkowej[1].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owady te są zewnętrznymi parazytoidami gąsienic motyli z rodzin: molowatych, trociniarkowatych, kibitnikowatych, skośnikowatych, wachlarzykowatych, Batrachedridae, Olethreutidae i Cosmopterygidae. Istnieje także wymagające potwierdzenia doniesienie o atakowaniu przez nie larw muchówek z rodziny pryszczarkowatych[1].

Rodzaj o rozmieszczeniu cyrkumpacyficznym, przy czym zdecydowana większość gatunków to endemity Hawajów[1].

Taksonomia

edytuj

Takson ten wprowadzony został w 1881 roku przez Petera Camerona. Gatunkiem typowym jest Sierola testaceipes[1]. Według wyników analiz filogenetycznych Magna S. Ramosa i Celsa O. Azevedy z 2020 roku oraz Diega N. Barbosy i Gabriela A.R. Melo z 2023 roku omawiany rodzaj zajmuje pozycję siostrzaną dla kladu obejmującego rodzaje Bethylus i Afrobethylus[3][4]. Zapis kopalny rodzaju sięga górnego eocenu[1].

Do rodzaju tego zalicza się ponad 280 opisanych gatunków[1][5]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h C.O. Azevedo, I.D.C.C. Alencar, M.S. Ramos, D.N. Barbosa, W.D. Colombo, J.M.R. Vargas, J. Lim. Global guide of the flat wasps (Hymenoptera, Bethylidae). „Zootaxa”. 1 (4489), s. 1–294, 2018. DOI: 10.11646/zootaxa.4489.1.1. 
  2. a b c d Karl N. Magnacca. Recircumscription of the genera Goniozus and Sierola (Hymenoptera: Bethylidae) based on morphological and molecular evidence. „Zootaxa”. 5463 (2), s. 215-231, 2024. DOI: 10.11646/zootaxa.5463.2.3. 
  3. D.N. Barbosa, G.A.R. Melo. Revision of Bethylinae from Dominican amber, with description of a new genus (Hymenoptera, Bethylidae). „Journal of Hymenoptera Research”. 96, s. 167–180, 2023. DOI: 10.3897/jhr.96.100862. 
  4. M.S. Ramos, C.O. Azevedo. Revisited phylogeny of Bethylinae (Hymenoptera, Bethylidae) solves basal polytomy. „Insect Systematics & Evolution”. 51 (3), s. 296–346, 2020. DOI: 10.1163/1876312X-00002202. 
  5. Karl N. Magnacca. Review of Sierola Cameron (Hymenoptera: Bethylidae) of the Hawaiian Islands. Part 1: O‘ahu. „Bishop Museum Bulletin in Entomology”. 14, s. 1-311, 2020. 
  6. a b c d e f Karl N. Magnacca. New Sierola Cameron, 1881 (Hymenoptera: Bethylidae) from Norfolk and Phillip Islands. „Austral Entomology”. 63 (2), s. 210-223, 2024. DOI: 10.1111/aen.12684. 
  7. a b c C.-H. Wang, J.-H. He, X.-X. T. Chen. axonomy of Sierola Cameron (Hymenoptera, Bethylidae) from China with three new species. „Journal of Hymenoptera Research”. 84, s. 405—415, 2021. Pensoft Publishers, International Society of Hymenopterists. DOI: 10.3897/jhr.84.68189. ISSN 1314-2607. 
  8. a b Karl N. Magnacca. Two new species of Sierola Cameron (Hymenoptera: Bethylidae) from New Zealand and Australia. „New Zealand Entomologist”. 42 (1), s. 13-20, 2019. DOI: 10.1080/00779962.2019.1602899.