Siergiej Mironow (funkcjonariusz)
Siergiej Naumowicz Mironow (Miron Iosifowicz Korol, ros. Сергей Наумович Миронов, ur. 11 grudnia?/23 grudnia 1894 w Kijowie, zm. 22 lutego 1940 w Moskwie) – wysoko postawiony czekista, od grudnia 1936 naczelnik Zarządu NKWD Kraju Zachodniosyberyjskiego, od sierpnia 1937 pełnomocny przedstawiciel ZSRR w Mongolii.
Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia?/23 grudnia 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Formacja | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się w Kijowie, w rodzinie żydowskiej. Jego rodzina przez pokolenia mieszkała w dzielnicy Szulawka. Dopiero dziadkowie Mironowa podnieśli status materialny rodziny. Jego babka Chaja prowadziła mleczarnię, co pozwoliło przenieść się rodzinie do lepszej dzielnicy. Dzięki zabiegom babki Siergiej i jego siostra Fienia zyskali dostęp do edukacji, uczęszczając do jednego z najlepszych gimnazjów w Kijowie. Mimo wymierzonych w Żydów limitów przyjęć na uczelnie wyższe, Mironow znalazł się na liście studentów Instytutu Handlowego[1].
Kariera w armii
edytujW 1915 roku Mironow został powołany do służby wojskowej w armii rosyjskiej. Szybko piął się po szczeblach kariery i w 1917 był już porucznikiem.
Po zakończeniu rewolucji Mironow opuścił szeregi armii, by ponownie zaciągnąć się już do Armii Czerwonej. Następnie walczył pod komendą Budionnego. W 1925 roku wstąpił do WKP(b), a jego kariera jeszcze przyspieszyła. W latach 1933–1934 pełnił funkcję naczelnika OGPU w Dniepropietrowsku, by później awansować na szefa tamtejszej NKWD.
W 1936 roku wykorzystał swoje stanowisko aby uzyskać rozwód z pierwszą żoną Gustą i rozwieść swoją kochankę Agnessę Iwanownę Argiropulo z jej ówczesnym mężem Zarnickim. Podległy Mironowowi urzędnik przeprowadził dwa rozwody i udzielił ślubu cywilnego w ciągu pół godziny. Wesele w niedługim czasie zorganizował ludowy komisarz spraw wewnętrznych Ukrainy Wsewołod Bałyćkyj (pełnił funkcję od 1934 roku)[potrzebny przypis].
28 grudnia 1936 roku Mironow objął stanowisko szefa NKWD w Zachodniej Syberii. Od roku 1937 przez rok pełnił funkcję ambasadora ZSRR w Mongolii[potrzebny przypis].
Aresztowanie i śmierć
edytujZostał aresztowany 6 stycznia 1939 roku przez NKWD i początkowo był przetrzymywany na Łubiance. Rozstrzelano go 22 lutego 1940 roku.
Odznaczenia
edytuj- Order Lenina (2 lipca 1937)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie – 12 lutego 1926 i 1930)
- Odznaka „Honorowy Funkcjonariusz Czeki/OGPU”
Przypisy
edytuj- ↑ Mira Jakowienko: Żona enkawudzisty. Kraków: Znak Horyzont, 2014.
Bibliografia
edytuj- Mira Jakowienko, Żona enkawudzisty, Kraków 2014.
- Nikita Pietrow, Konstantyn W. Skorkin, Kto rukowodił NKWD. 1934-1941, Moskwa 1999.