Scoloposcelis pulchella

Scoloposcelis pulchellagatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny dziubałkowatych.

Scoloposcelis pulchella
(Zetterstedt, 1838)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Infrarząd

Cimicomorpha

Rodzina

dziubałkowate

Podrodzina

Lyctocorinae

Plemię

Scolopini

Rodzaj

Scoloposcelis

Gatunek

Scoloposcelis pulchella

Synonimy
  • Anthocoris pulchella Zetterstedt, 1838
  • Xylocoris crassipes Flor, 1860
  • Anthocoris nigriscens Harada, 1929
  • Scoloposcelis nigriscens (Harada, 1929)

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1838 roku przez Johana Wilhelma Zetterstedta pod nazwą Anthocoris obscurella. Jako lokalizację typową wskazano okolice Umei w szwedzkim regionie Västerbotten[1].

W jego obrębie wyróżnia się dwa podgatunki[2]:

  • Scoloposcelis pulchella angusta Reuter, 1876
  • Scoloposcelis pulchella pulchella (Zetterstedt, 1838)

Pierwszy z wymienionych opisany został w 1876 roku przez Oda Reutera na podstawie okazów z Grecji jako osobny gatunek, Scoloposcelis angusta. Do rangi podgatunku obniżony został w 1971 roku przez Jean Péricarta[3].

Morfologia

edytuj

Pluskwiak o wydłużonym, silnie spłaszczonym grzbietobrzusznie ciele długości od 2,8 do 4,2 mm. Ubarwienie ma głównie ciemnobrązowe do czarnego, jednak znaczna część półpokryw jest biaława, a golenie i stopy mają kolor żółtawy. Głowa zaopatrzona jest w przyoczka, czteroczłonowe czułki i trójczłonową, zakrzywioną kłujkę. Odnóża przedniej pary mają pogrubione i spłaszczone uda z ząbkami. Tylna para odnóży również ma uda zgrubiałe i spłaszczone, od 2,5 do 3 razy szersze niż para środkowa. Stopy wszystkich par są trójczłonowe[4].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owad ten zasiedla lasy. Bytuje pod korą drzew, głównie iglastych. Poluje na chrząszcze z rodziny kornikowatych[4].

Gatunek pierwotnie palearktyczny. Podgatunek nominatywny znany jest z Hiszpanii, Francji, Holandii, Luksemburga, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Włoch, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, europejskiej, syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, Gruzji, Azerbejdżanu, Kirgistanu, Mongolii, północnych Chin i Japonii. Ponadto zawleczony został do NearktykiKanady i na Alaskę[5]. Najstarszy rekord z tej pierwszej pochodzi z 1938 roku[6].

Podgatunek S. p. angusta podawany jest z Francji, Włoch, Malty, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Albanii, Bułgarii, Grecji i Izraela[7].

Przypisy

edytuj
  1. Berend Aukema (red.): Scoloposcelis pulchella pulchella (Zetterstedt, 1838) – Taxonomy and synonyms. [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-05-25].
  2. Berend Aukema (red.): Scoloposcelis pulchella (Zetterstedt, 1838). [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-05-25].
  3. Berend Aukema (red.): Scoloposcelis pulchella angusta Reuter, 1876 – Taxonomy and synonyms. [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-05-25].
  4. a b I.M. Kerzhner, Family Anthocoridae, [w:] P.A. Lehr (red.), Keys to the insects of the Far East of the USSR. Volume II. Homoptera and Heteroptera, Academy of Sciences of the USSR. Far East Branch. Institute of Biology and Soil Sciences, Leningrad: Nauka Publishing House (oryg.), US Department of Agriculture (ang. tłum.), 1988, s. 43-47.
  5. Berend Aukema (red.): Scoloposcelis pulchella pulchella (Zetterstedt, 1838) – Distribution. [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-05-25].
  6. John D. Lattin. Scoloposcelis pulchella pulchella (Zetterstedt, 1838) in North America (Hemiptera: Heteroptera: Anthocoridae). „Proceedings of the Entomological Society of Washington”. 107 (3), s. 729–730, 2005. ISSN 0013-8797. 
  7. Berend Aukema (red.): Scoloposcelis pulchella angusta Reuter, 1876 – Distribution. [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-05-25].