Schronisko PTTK „Orlica” (Pieniny)

Schronisko PTTK „Orlica”
Państwo	Polska
Pasmo	Pieniny, Karpaty
Wysokość	520 m n.p.m.
Data otwarcia	1932
Właściciel	PTTK
	Położenie na mapie Pienin Schronisko PTTK „Orlica”
	Położenie na mapie Karpat Schronisko PTTK „Orlica”
	49°25′09,2″N 20°27′29,2″E/49,419222 20,458111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Schronisko PTTK „Orlica” (czasem określane również jako Pod Orlicą) – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego położone w Pieninach, w granicach administracyjnych Szczawnicy. Znajduje się na wysokości 520 m n.p.m., na skarpie nad brzegiem Dunajca i wyspą Cypel, powyżej Drogi Pienińskiej.

Historia

Budynek został wzniesiony w 1932 jako prywatny pensjonat z bardzo atrakcyjnym widokiem na góry oraz rzekę. Ma trzy kondygnacje i charakterystyczną wieżę w bryle, od strony północnej. W lipcu 1934, w trakcie największej powodzi w latach międzywojennych, do „Orlicy” ewakuowali się gospodarze oraz goście budynku stacji noclegowej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego „Biały Domek”, który w wyniku powodzi został zniesiony i zniszczony.

W 1952 obiekt został wydzierżawiony od Eugenii Klewarkowej przez Krakowski Oddział Zarządu Urządzeń Turystycznych PTTK, który dokonał w nim niewielkich przeróbek i uruchomił schronisko. 8 kwietnia 1956 podczas Walnego Zgromadzenia Oddziału Pienińskiego PTTK schronisku nadano imię Józefa Madei, jednego z pierwszych przewodników pienińskich.

W latach 60. XX wieku obiekt dysponował 52 miejscami noclegowymi w 11 pokojach oraz – w sezonie letnim – 68 miejscami noclegowymi w małych domkach kempingowych. W 1970 dokonano przymusowego wykupu budynku na rzecz PTTK. Następnie przystąpiono do remontu obiektu – wykonano nowe pokrycie dachowe, mur oporowy oraz postawiono kilkuosobowe domki kempingowe na zboczu, poniżej schroniska. Przez długi okres problemem było odprowadzenie ścieków ze schroniska do kanalizacji w Szczawnicy.

Kolejne remonty miały miejsce w latach 1982-1986 – w jego trakcie do budynku, od strony południowej, dobudowano salę jadalną – oraz w roku 2001.

W II rankingu schronisk górskich PTTK, ogłoszonym w sierpniu 2011 przez Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.”, schronisko zostało uznane m.in. z racji warunków noclegowych i sanitarnych, za jedno z pięciu najgorszych schronisk w Polsce^[1]. W kolejnych rankingach tego pisma „Orlica” zajęła 60 (2013)^[2] i 48 miejsce (2015)^[3]. Stan obiektu znacznie się polepszył w wyniku przeprowadzenia w 2016 gruntownego remontu. W V rankingu schronisk górskich Orlica zajęła 2 miejsce.

W odrębnym budynku przy schronisku działa od 1986 Ośrodek Kultury Turystyki Górskiej PTTK w Pieninach.

Gospodarze schroniska

Karol Krupczyński (1951)
Maria Wierzbińska (1951)
Czesław Winarski (1951-1970)
Barbara Chrobak (1970-1982)
Janina Suska (1981-1982, domki)
Maciej Marcinkowski (1982-1983, domki)
Wacław Malik (1984, domki)
H. Marcinkowska (1984-1985, domki)
Mirosława i Aleksander Śmietanowie (1985-2011)
Maciej Śmietana (od 2011)

Wyposażenie schroniska

44 miejsca noclegowe w pokojach z łazienkami oraz kilka miejsc w pokojach bez łazienek
jadalnia z bufetem,
przechowalnia bagażu i sprzętu sportowego,
domki kempingowe (zdewastowane, nie nadające się do noclegów),
taras widokowy
miejsce dla zabaw dzieci

Szlaki turystyczne

Schronisko stanowi dobry punkt wypadowy zarówno w Małe Pieniny jak i Pieniny Właściwe. W pobliżu obiektu można przekroczyć granicę ze Słowacją na Drodze Pienińskiej:

– czerwony ze Szczawnicy (0:10 h w obie strony) Drogą Pienińską do Czerwonego Klasztoru (↑ 2:40 h, ↓ 2:35 h, po 0:10 h odbicie niebieskim szlakiem w kierunku schroniska Chata Pieniny),

– niebieski z Trzech Koron przez Sokolicę (↓ 3:15 h, ↑ 3:10 h) na Szafranówkę (↑ 0:30 h, ↓ 0:45 h).

Galeria

Dojście do schroniska z Drogi Pienińskiej
Widok na schronisko z Dunajca
Tablica upamiętniająca pobyt w schronisku Karola Wojtyły
Elewacja zachodnia budynku schroniska
Schronisko z widocznym murem oporowym przy budynku
Elewacja południowa budynku schroniska
Tablica schroniska
Okna jadalni schroniska
Jadalnia schroniska (po remoncie w 2016)
Bufet schroniska (po remoncie w 2016)
Logo schroniska wyeksponowane w holu (po remoncie w 2016)
Drogowskaz przy schronisku
Wiata biesiadna przy schronisku
Zdewastowane domki kempingowe poniżej budynku schroniska
Zdewastowany domek kempingowy przy schronisku
Widok ze schroniska na Pieniny Właściwe

Przypisy

↑ Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. sierpień 2011, s. 32-39. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań.
↑ III Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. nr 8 (149), sierpień 2013, s. 21. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań.
↑ IV Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. nr 8 (173), sierpień 2015, s. 24. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań.

Bibliografia

Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Makowski, Beskid Wyspowy, Gorce, Pieniny i Beskid Sądecki. Bielsko-Biała: Wyd. "Logos" Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 130-137. ISBN 978-83-925599-5-5.
Szczawnica, ul. Pienińska 12, Schronisko PTTK "Orlica". fotopolska.eu. [dostęp 2017-01-07]. (pol.).
Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:25 000. Wrocław: Wyd. Kartograficzne Eko-Graf, 2000. ISBN 83-86645-38-5.
Józef Nyka: Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-4-8.

[1] Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. sierpień 2011, s. 32-39. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań.

[2] III Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. nr 8 (149), sierpień 2013, s. 21. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań.

[3] IV Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. nr 8 (173), sierpień 2015, s. 24. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań.

[1]

[2]

[3]