Cypel (Szczawnica)
Cypel – wyspa na Dunajcu, w granicach administracyjnych Szczawnicy.
 Cypel (na prawo od Drogi Pienińskiej) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 49°25′10,1″N 20°27′23,7″E/49,419472 20,456583
| |
Opis
edytujZlokalizowana jest poniżej Pienińskiego Przełomu Dunajca. Ma podłużny kształt i długość ok. 580 metrów. Wyspę opływają dwie odnogi Dunajca – główny nurt od zachodu, które przy niskim stanie rzeki przekształcą ją w półwysep (cypel). Południowa część wyspy znajduje się w granicach Pienińskiego Parku Narodowego[1].
W latach 1925–1934 na Cyplu znajdował się pensjonat Marii i Tadeusza Wolskich „Biały Domek”, w którym funkcjonowała stacja noclegowa Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Budynek został zniesiony i zniszczony 15 lub 16 lipca 1934 w wyniku największej powodzi w międzywojennej Polsce[2].
W latach 1986–1987, podczas budowy Zapory Niedzica, na Cyplu zasadzono okazy zagrożonej w Polsce wymarciem paproci pióropusznik strusi. Pochodziły z zatoki Harczy Grunt, która miała znaleźć się na dnie Jeziora Czorsztyńskiego[3]. Na wysokości wyspy, na prawym brzegu Dunajca, położone jest Schronisko PTTK Orlica, poniżej którego przebiega Droga Pienińska[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych [online] [dostęp 2024-11-09].
- ↑ Tomasz Biesik, Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Makowski, Beskid Wyspowy, Gorce, Pieniny i Beskid Sądecki, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 138–140, ISBN 978-83-925599-5-5.
- ↑ Iwona Wróbel, Pióropusznik strusi Matteucia struthiopteris (L.). Tworzenie stanowisk zastępczych – sposób ratowania zagrożonego gatunku, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 10, 2008, s. 27–36.