Rybactwo śródlądowe

Rybactwo śródlądowe – gałąź gospodarki obejmująca chów, hodowlę organizmów wodnych i pozyskiwanie ryb ze sztucznych zbiorników wodnych, rzek i jezior (rybactwo profesjonalne oraz wędkarstwo), a także zagospodarowaniem i eksploatacją zasobów rybnych rzek i jezior.

Historia

Pierwsze dzieło o hodowli ryb w języku polskim pt. "O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów, także o przekopach o ważeniu i prowadzeniu wody" opublikował w 1573 roku w Krakowie polski pisarz Olbrycht Strumieński^[1]^[2].

Cele

Zabiegi gospodarcze rybactwa śródlądowego mają na celu:

zwiększenie populacji wartościowych i pożądanych gatunków ryb;
ochronę ryb;
regulowanie liczebności i składu gatunkowego ryb w zbiornikach wodnych;
wprowadzanie gatunków nowych, zanikających lub wymarłych (zarybianie, restytucja);
zapobieganie chorobom ryb i ich zwalczanie.

Ośrodki naukowe

W Polsce głównymi ośrodkami naukowymi zajmującymi się rybactwem śródlądowym są:

Zakład Biologii Wód PAN w Krakowie, obecnie połączony z Instytutem Ochrony Przyrody PAN
Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Wydział Nauk o Żywności i Rybactwa - Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie
Uniwersytet Przyrodniczy (dawniej Akademia Rolnicza) we Wrocławiu - Zakład Limnologii i Rybactwa
Zakład Biologii Gamet i Zarodka - Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie

Bibliografia

Olbrycht Strumieński: O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów, także o przekopach o ważeniu i prowadzeniu wody. Kraków: Łazarz Andrychowic, 1573.
Feliks Kucharzewski: Olbrychta Strumieńskiego "O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów". Kraków: Akademia Umiejętności w Krakowie, 1897.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

[CITEREFKucharzewski1897-1] Kucharzewski 1897 ↓.

[CITEREFStrumieński1573-2] Strumieński 1573 ↓.

[1]

[2]