Runc Adolf
Adolf Runc (ur. 22 czerwca 1890 w Lidzie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1929 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
86 pułk piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
Życiorys
edytujUrodził się 22 czerwca 1890 w Lidzie jako syn Macieja i Aleksandry Juszkiewicz[a].
Na dzień 1 czerwca 1921 w stopniu kapitana pełnił służbę w Mińskim Pułku Piechoty (przemianowanym wkrótce na 86 pułk piechoty)[1]. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w tymże stopniu (kapitana) ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 224. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Pozostawał wówczas oficerem 86 pp[2]. Następnie przeniesiony do 14 pułku piechoty stacjonującego we Włocławku - na stanowisko dowódcy III batalionu, co ogłoszono pod koniec kwietnia 1923[3][b]. W roku 1923 zajmował 180. lokatę wśród kapitanów korpusu piechoty[4] i piastował funkcję dowódcy III batalionu włocławskiego pułku[5].
Na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Stanisława Wojciechowskiego z 1 grudnia 1924 nadano Adolfowi Runcowi stopień majora - z dniem 15 sierpnia 1924 i 57. lokatą w korpusie piechoty[6][7]. W maju 1925 został ponownie zatwierdzony, rozporządzeniem Ministra Spraw Wojskowych gen. dyw. Władysława Sikorskiego, na stanowisku dowódcy III baonu 14 pp[8].
W połowie listopada 1926 ogłoszono przeniesienie mjr. Runca, w korpusie oficerów piechoty, z 14 pułku piechoty do 84 pułku piechoty - na stanowisko dowódcy III batalionu[9]. Służąc w 84 pp przesuwany był następnie na stanowiska dowódcy II batalionu[10] i dowódcy I batalionu[11].
31 października 1927 ogłoszono przeniesienie majora Adolfa Runca z 84 pułku piechoty do 65 pułku piechoty - na stanowisko dowódcy I batalionu[12]. Pod koniec kwietnia 1928 opublikowano zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych (marszałka Józefa Piłsudskiego) o przeniesieniu mjr. Runca z 65 pp macierzyście do kadry oficerów piechoty, z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[13][14][c]. W tym samym roku zajmował 49. lokatę wśród majorów w swoim starszeństwie[15].
Na mocy orzeczenia komisji wojskowo-lekarskiej Okręgu Korpusu Nr VII z 28 maja 1929[d] został przeniesiony, wskutek zupełnej i trwałej niezdolności do służby wojskowej zawodowej, w stan spoczynku z dniem 31 sierpnia 1929, co zostało usankcjonowane zarządzeniem marszałka Józefa Piłsudskiego (Ministra Spraw Wojskowych)[16][e]. Przed przejściem w stan spoczynku, od 10 czerwca do 31 sierpnia 1929, przebywał na urlopie wypoczynkowym[f].
W roku 1934 jako oficer stanu spoczynku przynależał do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III i przewidziany był do użycia w czasie wojny. Znajdował się wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Lidzie[17]. Zajmował w tym czasie 37. lokatę pośród majorów stanu spoczynku piechoty w swoim starszeństwie (starszeństwo z 15 sierpnia 1924)[18].
We wrześniu 1939 w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli. Przetrzymywany był w obozie w Starobielsku, a w kwietniu 1940 zamordowany został przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Pogrzebany potajemnie w bezimiennej zbiorowej mogile w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 mianował Adolfa Runca pośmiertnie do stopnia podpułkownika. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy - Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[19].
W dniu 17 stycznia 1928 we włocławskim kościele pw. św. Jana mjr Adolf Runc zawarł związek małżeński z Wacławą Piętosa, córką Józefa Konstantego i Marianny Kreczmańskiej - kupców. Zgodę panu młodemu na ślub wydało Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych w dniu 14 grudnia 1927[g].
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Część dokumentów podaje, że był synem Mateusza, urodzonym w Mińsku tamtejszej parafii.
- ↑ W Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 1923 błędnie wskazano, że kpt. Runc został przeniesiony do 14 pp z 80 pułku piechoty.
- ↑ W dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII znajdował się prawdopodobnie już od końca 1927.
- ↑ Orzeczenie to zostało zatwierdzone rozkazem Ministra Spraw Wojskowych z 15 lipca 1929.
- ↑ W stan spoczynku mjr Runc przeszedł z dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, jako oficer przynależny etatowo do kadry oficerów piechoty.
- ↑ Dane na podstawie Rozkazów Nr 24, 26 i 28 Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII z 1929.
- ↑ Związek małżeński został zawarty we włocławskiej parafii pw. św. Stanisława BM, której kościół parafialny znajdował się wówczas jeszcze w budowie. Z tego też powodu religijny obrzęd małżeństwa został dokonany w kościele pw. św. Jana (akt małżeństwa Nr 6/1928 parafii św. Stanisława we Włocławku).
Przypisy
edytuj- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 ↓, s. 222, 852.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922 ↓, s. 41.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 24 z 27 IV 1923, s. 272.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 164.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 XII 1924, s. 734.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 350.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 V 1925, s. 266-267.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 XI 1926, s. 400.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 V 1927, s. 154.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 VIII 1927, s. 261.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 X 1927, s. 298.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 IV 1928, s. 138.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 174.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 VII 1929, s. 217.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 ↓, s. 890.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 ↓, s. 327.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON ↓.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerski rezerw 1934. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1934. [dostęp 2024-11-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921: dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z dnia 24 września 1921 r.. Zbiory Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie - spis zamieszczony na stronie Małopolskiego Towarzystwa Genealogicznego, 1921. [dostęp 2024-11-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922: załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 1922 r.. Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1922. [dostęp 2024-11-07].
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2024-11-07].
- Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie – decyzja nie ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. Portal Policja.pl – Katyń – lista osób zamordowanych mianowanych pośmiertnie na wyższe stopnie, poz. 670. [dostęp 2024-11-07].
Linki zewnętrzne
edytuj- Fotografia majora Adolfa Runca.. Muzeum Katyńskie. [dostęp 2024-11-07].