Rudolf Halfar
Rudolf Halfar (ur. 12 lutego 1884 w Lutyni Polskiej[1], zm. 26 lutego 1967 w Cieszynie) – nauczyciel i działacz społeczny, polityk sanacji, burmistrz Cieszyna i poseł na Sejm III kadencji w II RP, zastępca senatora wybrany w 1935 roku w województwie śląskim[2].
| Data i miejsce urodzenia |
12 lutego 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 lutego 1967 |
| Burmistrz Cieszyna | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujBył synem Franciszka i Joanny z Babiszów[1]. Ukończył seminarium nauczycielskie w Krakowie, a następnie Wyższy Kurs Nauczycielski w Cieszynie[1]. W czasie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej[1]. Po zakończeniu wojny był m.in. kierownikiem szkoły żeńskiej wydziałowej w Cieszynie.
Zaangażowany w plebiscyt w Zagłębiu Karwińskim, agitował za przynależnością Śląska do II RP, za co został przez Czechów skazany na śmierć[1]. Zbiegł do Polski, po czym przez jakiś czas pracował w Amerykańskim Komitecie Dożywiania, a później w Radzie Narodowej w Cieszynie[1].
W 1929 został wybrany drugim zastępcą burmistrza Cieszyna.
W 1930 został wybrany posłem na Sejm II RP z listy BBWR w okręgu wyborczym Cieszyn-Pszczyna. Od tego samego roku był członkiem prosanacyjnego Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy na Śląsku, należał do jego katowickich władz, a od grudnia 1934 był prezesem zarządu powiatowego w Cieszynie. W latach 1935 i 1938 ponownie kandydował do parlamentu, nie został wybrany – w 1935 otrzymał jedynie stanowisko zastępcy senatora z woj. śląskiego[3].
Od 1935 pełnił funkcję zastępcy burmistrza Cieszyna, a po śmierci Władysława Michejdy w 1937 został jego burmistrzem. W tym samym roku mianowano go przewodniczącym lokalnego obwodu OZN.
We wrześniu 1938 stanął na czele Powiatowego Oddziału Komitetu Walki o Śląsk za Olzą. W czasie II wojny światowej przebywał najpierw w Nowym Sączu, gdzie zajmował się tajnym nauczaniem, później we wsi Różanki koło Krosna, pracując jako robotnik rolny.
W 1945 powrócił do Cieszyna – najpierw pracował w administracji Urzędu Miasta i Komunalnej Kasie Oszczędności, później został dyrektorem lokalnego oddziału Banku Rolnego. W 1952 zwolniono go z tej funkcji ze względu na przedwojenną przeszłość, aż do śmierci był pracownikiem jednej z miejskich aptek.
Zmarł w Cieszynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym przy ul. Katowickiej (sektor XI-1-12)[4].
Od 10 lutego 1933 był mężem Wandy Wolf[1], siostry Leona Wolfa.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[6]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 245.
- ↑ Album-skorowidz Senatu i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935/1940, 1936, s. 199.
- ↑ Album senatu i sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz sejmu śląskiego: kadencja 1935–1940, Kraków 1936, s. 199.
- ↑ Cmentarze Komunalne w Cieszynie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], cieszynkomunalny36.artlookgallery.com [dostęp 2021-02-13].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 470 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia
edytuj- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 245. [dostęp 2021-02-13].
- Golec Józef, Bojda Stefania: Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 69.
- Kto był kim w II Rzeczypospolitej, red. Jacek Majchrowski, Warszawa 1994.
- Nowak Krzysztof: Elity polityczne w Cieszynie w okresie międzywojennym (1918–1939), [w:] Samorządowość i elity władzy w Cieszynie na przestrzeni dziejów, red. Idzi Panic, Cieszyn 2002, s. 125, 127.
- Posłowie i senatorowie RP 1918–1939. T. 2, red. Andrzej Krzysztof Kunert, Warszawa 2000.