Roman Kostikow
Roman Kostikow[a] (ur. 1 lutego 1901 w Jaśle, zm. 14 lutego 1950 we Wrocławiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, starszy kapelan Wojska Polskiego II RP.
| Proboszcz | |
.JPG) Roman Kostikow (Sanok, 1937) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 lutego 1950 |
| Miejsce pochówku | |
| Administrator wojskowej Parafii Chrystusa Króla w Sanoku | |
| Okres sprawowania |
lata 30. – 1939 |
| Proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Nowej Soli | |
| Okres sprawowania |
25 lipca 1946–14 lutego 1950 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
27 maja 1923 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się 1 lutego 1901 w Jaśle[1][2][3][4][5][6]. Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Jaśle, jako uczeń VIII klasy u kresu I wojny światowej na przełomie 1918/1919 wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej, a jako czynny wojskowy w 1919 zdał w tej szkole egzamin dojrzałości[7].
Święcenia kapłańskie otrzymał 27 maja 1923 w Przemyślu[2][4][8][9]. Ukończył studia z tytułem magistra[10][3]. W latach 1923–1928 posługiwał jako wikariusz i katecheta w polskich parafiach w Łańcucie[11], skąd w 1926 został przeniesiony do Błażowej[12][2]. Stamtąd w 1928 został mianowany administratorem Parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Kąkolówce[13], następnie był tamtejszym proboszczem do 1931[2][14][4].
W 1931 został zwolniony z obowiązków w diecezji, przeniesiony do służby duszpasterskiej Wojska Polskiego i mianowany na stopień kapelana (odpowiednik kapitana) ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1931[15][16][2][4] (według innego źródła ze starszeństwem od 1 stycznia 1932[3]). Jako kapelan rezerwy powołany do służby czynnej w dniu 27 czerwca 1935 został przemianowany na zawodowego kapelana wojskowego ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i lokatą 1[17]. Służył jako kapelan garnizonu Wilno[2] (w 1932 jako oficer rezerwy powołany do służby czynnej[18]). Później został przeniesiony do Sanoka, gdzie został administratorem ustanowionej przy 2 pułku Strzelców Podhalańskich parafii wojskowej[2][4] pod wezwaniem Chrystusa Króla[19] do 1939[5] (jego poprzednikiem był ks. kpl. Bronisław Nowyk). W latach 30. zajmował się organizowaniem kwatery dla żołnierzy poległych w latach 1918-1920 na sanockim cmentarzu[20][21][22]. Został mianowany starszym kapelanem (major) z dniem 19 marca 1939[3]. Przed 1939 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[5].
Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej w 1939 został wzięty do niewoli przez Niemców, po czym był osadzony w niemieckich obozach jenieckich: wraz z innymi oficerami 2 pułku Strzelców Podhalańskich przebywał w Oflagu VII A Murnau[23][24], Oflagu VI E Dorsten, Oflagu VI B Dössel[25] i Oflagu X C Lubece[2][4]) od 1939 do 1945. Po oswobodzeniu pełnił funkcję naczelnego kapelana obozu w Dössel, a później objął stanowisko dziekana I Korpusu Armii Brytyjskiej na obszarze Niemiec[2][4]
Po zakończeniu wojny, w grudniu 1945 został duchownym w kościele św. Michała Archanioła w Nowej Soli na Ziemiach Odzyskanych[2][10][26][27]. Od 25 lipca 1946 pełnił urząd proboszcza tamtejszej parafii św. Michała Archanioła[4][28][29]. Od podstaw tworzył polską parafię w tym mieście[26]. We wrześniu 1946 został mianowany na urząd wikariuszem substytutem w Dekanacie Nowa Sól[10]. Wystąpił z inicjatywą zaproszenia księży kapucynów celem ich przeniesienia do Nowej Soli, w której panował niedostatek duchownych[10]. Osiedli oni w późniejszym Kościele św. Antoniego (wcześniej świątynia ewangelicka)[10] i współpracowali z parafią św. Michała Archanioła i ks. Kostikowem[26]. Pełnił stanowisko dziekana dekanatu kożuchowskiego[2].
Zmarł 14 lutego 1950 na ulicy we Wrocławiu[2][10][26]. 17 lutego 1950 został pochowany na cmentarzu przy kościele w Nowej Soli[2][4][10][26].
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji kościelnej piśmiennictwa diecezji przemyskiej przed 1939 tożsamość zapisywana w języku łacińskim jako „Romanus Kostikow”.
Przypisy
edytuj- ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1937. Przemyśl: 1937, s. 177.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Wspomnienia pośmiertne. Roman Kostikow. „Wiadomości Kościelne”. Nr 1-6, s. 15, 1950. Administracja Apostolska Dolnego Śląska.
- ↑ a b c d Wiktor Cygan: Wykaz kapelanów, służących czynnie lub w rezerwie w WP w okresie pokojowym w latach 1923-1939. ordynariat.wp.mil.pl, 2011-03-01. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ a b c d e f g h i Proboszcze. Roman Kostikow. michal.zgora-gorzow.opoka.org.pl. [dostęp 2015-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-22)].
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 407.
- ↑ W Roczniku Oficerskim 1932 (s. 409) omyłkowo podano datę urodzenia 1 listopada 1901.
- ↑ Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 32, 121, 126.
- ↑ Elenchus Cleri Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1924. Przemyśl: 1924, s. 106.
- ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1937. Przemyśl: 1937, s. 216.
- ↑ a b c d e f g Historia. Kalendarium z okresu 50-lecia. michal.zgora-gorzow.opoka.org.pl. [dostęp 2015-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-22)].
- ↑ Elenchus Cleri Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1924. Przemyśl: 1924, s. 46.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 7-8, s. 177, 1926.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 8-9, s. 191, 1928.
- ↑ Kościół Parafialny w Kąkolówce. podkarpackie.regiopedia.pl. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 10-11, s. 421, 1931.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 409.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 10, s. 84, 4 lipca 1935.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 505.
- ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1937. Przemyśl: 1937, s. 142, 167.
- ↑ Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 43. ISBN 83-905046-4-2.
- ↑ Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995, s. 36. ISBN 83-901466-3-0.
- ↑ Andrzej Romaniak: Pamiątki po 2 Pułku Strzelców Podhalańskich z Sanoka. Katalog zbiorów. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2003, s. 83. ISBN 83-919305-0-5.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 14-15.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 176. ISBN 83-87282-47-2.
- ↑ Historia obozu polskich jeńców wojennych oflag VI B Dössel koło Warburga w Westfalii. parafia-sw-stefana.pl. s. 3. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ a b c d e Hieronim Warachim: Wspomnienia z Nowej Soli. kapucyni.pl, 2009-12-09. [dostęp 2015-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Kościół św. Antoniego. kapucyni.ofm.pl. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ Administracja polska. nowasol.pl. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ Proboszczowie. google.com. [dostęp 2020-06-07].
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.