Renata Lis
polska tłumaczka, pisarka
Renata Lis (ur. 18 września 1970[1]) – polska pisarka i tłumaczka.
 Renata Lis (2019) | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
pisarka, tłumaczka |
| Alma Mater | |
Życiorys
edytujAbsolwentka XVII Liceum Ogólnokształcącego im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Warszawie i Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, a także pięcioletnich interdyscyplinarnych studiów podyplomowych w Szkole Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Wieloletnia uczestniczka i współorganizatorka seminarium prof. dr Marii Janion, pod której kierunkiem napisała pracę magisterską o I części Dziadów Adama Mickiewicza z perspektywy francuskiej krytyki tematycznej, obronioną summa cum laude. Stypendystka Ministra Edukacji Narodowej (1993) i trzykrotnie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010, 2014, 2018).
Życie prywatne
edytujJest w wieloletnim związku z Elżbietą Czerwińską[2]. W swojej autobiograficznej książce Moja ukochana i ja opisuje swoje życie przez pryzmat tego długoletniego związku[3].
Mieszka w Warszawie.
Książki
edytuj- Ręka Flauberta (Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2011)[4]
- W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu (Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2015)[5]
- Lesbos (Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2017)[6]
- Moja ukochana i ja (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2023)[7].
Nagrody i wyróżnienia
edytuj- 1998, za przekład eseju Ameryka Jeana Baudrillarda: wyróżnienie Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich.
- 2012, za książkę Ręka Flauberta: nominacja m.in. do Nagrody Literackiej „Nike” oraz do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy[8][9], a także wyróżnienie w konkursie o Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza[10].
- 2016, za książkę W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu: Nagroda Literacka Skrzydła Dedala nawiązująca do idei Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego[11] oraz szereg nominacji – do Nagrody Literackiej „Nike”[12] (zakwalifikowana najpierw do „dwudziestki”, a potem do finałowej „siódemki”[13]), do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy[14], do Nagrody Literackiej Gdynia[15], do Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia[16], do Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”[17] i do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza[18].
- 2018, za książkę Lesbos: nominacja do Nagrody Literackiej „Nike”[19] oraz do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”[20].
- 2019, za esej Rosja nie istnieje / Sto czterdzieści milionów prawd o Rosji[21](„Pismo. Magazyn Opinii” 2019, nr 4): nominacja do nagrody Grand Press 2019 w kategorii Publicystyka[22].
- 2024, za esej Moja ukochana i ja: nominacja do Nagrody Literackiej „Nike”[23]
Wybrane przekłady
edytuj- Jean Baudrillard, Przed końcem. Rozmawia Philippe Petit (Wydawnictwo Sic!, Warszawa, 2001)
- Jean Baudrillard, Duch terroryzmu. Requiem dla Twin Towers (Wydawnictwo Sic!, Warszawa, 2005)
- Gustave Flaubert, Legenda o świętym Julianie Szpitalniku i Herodiada, w tomie: Gustave Flaubert, Trzy baśnie (Wydawnictwo Sic!, Warszawa, 2009)
- Jean Baudrillard, Ameryka (Wydawnictwo Sic!, Warszawa, 2011)
- Walentin Kurbatow, Swój pośród swoich (o Mariuszu Wilku) (Przegląd Polityczny 2012, nr 112)
- Iwan Bunin, Późna godzina. Opowiadania emigracyjne i „Nieszczęsne dni” (dziennik z lat 1918–1919) (Wydawnictwo Sic!, Warszawa, 2013)
- Wasilij Rozanow, Modląca się Ruś. A gdzie „religia młodości”. M.W. Niestierow (Kronos, 2013, nr 3)
- Leonid Bieżyn, Anton Czechow. Droga na wyspę katorżników (Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2016)
- Siergiej Kozłow, Jurij Norsztejn i Franczeska Jarbusowa (ilustracje), Jeżyk we mgle (Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2016)
- Anne Carson, Słodko-gorzki eros. Esej (Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2020)
Wybrane artykuły
edytuj- Mistrz podejrzeń (o Sigmundzie Freudzie) (Gazeta Wyborcza, 25 września 1999)
- Histeria, feminizm i psychoanaliza (o Bercie Pappenheim) (Wysokie Obcasy, 29 grudnia 2000)
- Ostatnie tabu (o PACS – Pacte civil de solidarité) (Zadra, 2000, nr 3 (4))
- Dalej niż Magadan (o Kamczatce) (Rzeczpospolita, 1–2 września 2012)
- Striełkow i wojna grafomanów (o Igorze Girkinie i wojnie rosyjsko-ukraińskiej) (Rzeczpospolita, 9–10 sierpnia 2014)
- Naftowe pejzaże. Dziennik moskiewski (Topos, 2015, nr 2)
- Syrakuzy Iwaszkiewicza (Charaktery, 2015, nr 10)
- Lesbos i Łączka (krytykapolityczna.pl, 05.11.2017)
- Lesbijka w cudzysłowie (dwutygodnik.com, wydanie 230, 02/2018)
- Lesbos – poza zasadą tożsamości (Mały Format, numer 11/2018)
Ważniejsze wywiady
edytuj- Tam, gdzie pisał Flaubert. Z Renatą Lis rozmawia Magdalena Brzezińska (Style i Charaktery, 2013, nr 2)
- Dla mnie pisarz jest gotowy dopiero wtedy, kiedy umrze. Z Renatą Lis rozmawia Donata Subbotko (Gazeta Wyborcza, Książki. Magazyn do Czytania, 2015, nr 2)
- My w Polsce w ogóle nie znamy Rosji. Z Renatą Lis rozmawia Marcin Herman (Dziennik Bałtycki, 15 maja 2015)
- Safona zawsze śpiewa o miłości. ksiazki.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-08)]. Z Renatą Lis rozmawia Emilia Padoł (Onet.pl, 7 września 2017)
- Pisać na głos. Z Renatą Lis rozmawia Anna Marchewka (Dwutygodnik, wydanie 219, wrzesień 2017)
- Na tej wyspie jestem bezpieczna. Z Renatą Lis rozmawia Łukasz Saturczak (Odra, 2018, nr 3)
Przypisy
edytuj- ↑ Ogród. Kwartalnik, nr 1 (3)/1990, s. 7 (tam nota biograficzna).
- ↑ Grzegorz Wysocki, Renata Lis: Jestem totalnie wkur***na! Czy my jesteśmy laktozą, żeby nas tolerować? [online], gazetapl, 16 czerwca 2023 [dostęp 2024-03-20] (pol.).
- ↑ Małgorzata Tarnowska, „Trzepnęło mnie po pięćdziesiątce” – pisarka Renata Lis i jej książka „Moja ukochana i ja” [online], Replika Online, 2 czerwca 2023 [dostęp 2024-03-20] (pol.).
- ↑ Renata Lis: Ręka Flauberta. Sic!, 2011, s. 327. ISBN 978-83-61967-21-7.
- ↑ Renata Lis: W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu. Sic!, 3 grudnia 2015, s. 432. ISBN 978-83-61967-84-2.
- ↑ Renata Lis: Lesbos. Sic!, 29 września 2017, s. 224. ISBN 978-83-65459-10-7.
- ↑ Renata Lis: Babo, nie całuj się z inną babą, bo będziemy się z ciebie śmiać, no i cię wyrzucimy. wyborcza.pl, 21 lutego 2023.
- ↑ Nagroda Literacka Nike 2012 – nominacje. Culture.pl. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Nagroda Literacka m.st. Warszawy – nominacje 2012 [online], kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2016-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-19].
- ↑ Renata Lis wyróżniona w konkursie o Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza. wydawnictwo-sic.com.pl. [dostęp 2018-02-16].
- ↑ Renata Lis i Marta Kwaśnicka ze Skrzydłami Dedala 2016 [online], Culture.pl [dostęp 2016-12-09].
- ↑ Nagroda Nike 2016 – nominacje. Oto 20 książek roku [online], wyborcza.pl [dostęp 2016-05-23].
- ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl, 13 września 2016 [dostęp 2016-09-15].
- ↑ Nominacje do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy 2016 [online], instytutksiazki.pl [dostęp 2016-04-02].
- ↑ Nominacje za 2015 rok ogłoszone [online], nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2016-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-25].
- ↑ Ogłosiliśmy finalistki Gryfii 2016 [online], nagrodagryfia.pl [dostęp 2016-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-16].
- ↑ Nagroda Literacka Europy Środkowej, „Angelus”.
- ↑ Nagroda literacka. Edycja 2016. Książki nominowane [online], jozefmackiewicz.com [dostęp 2018-02-16].
- ↑ Nike 2018 – nominacje. wyborcza.pl. [dostęp 2018-05-17].
- ↑ Górnośląska Nagroda Literacka Juliusz. Nominacje 2018 [online], nagrodajuliusz.pl [dostęp 2018-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-23] (pol.).
- ↑ Sto czterdzieści milionów prawd o Rosji [online], magazynpismo.pl, 2 kwietnia 2019 [dostęp 2024-06-30].
- ↑ 55 nominacji do Grand Press 2019: publikujemy pełną listę [online], press.pl [dostęp 2019-12-28].
- ↑ Nominacje do Nagrody Literackiej Nike 2024 [online], Rynek książki, 28 czerwca 2014 [dostęp 2024-06-30] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- biografia twórcza Renaty Lis w serwisie Instytutu Adama Mickiewicza Culture.pl
- biogram Renaty Lis na stronach Instytutu Książki. instytutksiazki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
- poświęcony Renacie Lis program „Dachy Krakowa” w TVP2
- biogram Renaty Lis na stronie Wydawnictwa Sic!
- wywiad z Renatą Lis
- wywiad z Renatą Lis
- wywiad z Renatą Lis. kulturaonline.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)].