Redita Napoleońska w Gdańsku

Redita Napoleońska, (błędnie Reduta Napoleońska) – zabytkowa redita, znajdująca się na terenie Fortu Grodzisko w Gdańsku. Powstała w okresie Wolnego Miasta Gdańska, w latach 1811-1812.

Redita Napoleońska

nr rej. A-473 z 14.06.1968
Redita Napoleońska
Państwo	Polska
Lokalizacja	Gdańsk
Część	Fort Grodzisko
Typ	Redita
Data budowy	1811–1812
Bitwy	Oblężenie Gdańska (1813)
Położenie na mapie Gdańska Redita Napoleońska
Położenie na mapie Polski Redita Napoleońska
Położenie na mapie województwa pomorskiego Redita Napoleońska
54°21′21,5″N 18°38′28,2″E

Historia

Redita powstała w okresie napoleońskim, w trakcie fortyfikacji systemu obronnego Grodziska. Pomysłodawcą był generał François Nicolas Benoît Haxo, który nakazał zbudować - w miejsce zniszczonego Szańca Bousmard'a - ziemną pięcioboczną Lunetę Senarmont'a oraz Reditę Napoleońską, będącą kazamatową baterią artyleryjską, spełniającą funkcję ostatniego punktu oporu.

Redita Napoleońska

Specyfiką Redity Napoleońskiej są właśnie kazamaty Haxo, będące kazamatami artyleryjskimi, ze strzelnicami w cienkich ścianach czołowych. W okresie pokojowym kazamaty spełniały rolę zwykłych, przykrytych od góry dodatkowym przedpiersiem ziemnym pomieszczeń użytkowych. W trakcie działań wojennych budowlę obsypywano od zewnątrz ziemią, a strzelnice armat wyprowadzano przez obsypkę długimi, oszalowanymi drewnem tunelami.

Redita miała kształt nieregularnego pięcioboku. Ostrzał artyleryjski był skierowany w stronę Biskupiej Górki na południu, Bramy Oliwskiej na północy oraz na wschodnie zbocza Suchanina. Powyżej kazamat artyleryjskich znajdował się wał dla piechoty i lekkiej artylerii. Otaczająca fosa broniona była przez pojedyncze kazamaty artyleryjskie, połączone ze sobą galerią strzelecką a z Reditą dwoma przejściami pod dnem fosy.

Rozwiązaniem nigdzie wcześniej nie spotykanym, była szeroka droga prowadząca z Redity, z dziedzińca, do stóp Grodziska od strony miasta, a następnie aż po drogę krytą miejskich fortyfikacji otwartym odcinkiem drogi ukrytej w wykopie. Rozwiązanie to zostało skopiowane przez Prusaków na Biskupiej Górce około 1830.

W praktyce Redita nie miała znaczenia militarnego podczas następnego oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-pruskie w roku 1813. Podczas II wojny światowej dobudowano na szczycie Redity wieżyczkę dla obrony przeciwlotniczej. Obecnie Redita Napoleońska jest częścią szlaku pozostałości po francuskiej okupacji Gdańska.