Raimund Titsch

Raimund Titsch
Data urodzenia	1897
Data śmierci	1968
Miejsce spoczynku	Wiedeń
Zawód, zajęcie	Kierownik fabryki odzieżowej
	Odznaczenia

Raimund Titsch (ur. 1897, zm. 1968, pochowany w Wiedniu) – austriacki kierownik fabryki odzieżowej Juliusa Madritscha w Płaszowie, a także jego zastępca w przedsiębiorstwie. Był rzymskim katolikiem.

Życiorys

Razem z Juliusem Madritschem zatrudniał robotników żydowskich we współpracy z Judenratem krakowskiego getta. Madritsch i Titsch zatrudniali wielu Żydów, którzy nie byli profesjonalnymi pracownikami – w rzeczywistości tylko około 40% z 800 pracowników w fabryce szycia było zawodowymi krawcami. Madritsch i Titsch dbali o to, żeby warunki pracy były humanitarne. Dawali swoim robotnikom duże ilości chleba, by mogli sprzedawać część tego w getcie i pozwalali żydowskim robotnikom na kontakt z Polakami poza fabryką, a nawet zorganizowali w fabryce koszerną kuchnię. Madritsch i Titsch starali się pomagać Żydom w wydostawaniu się poza mury getta. Jedną ze swoich fabryk Madritsch otworzył w pobliżu getta w Tarnowie. Ta fabryka, zarządzana przez Titscha, zatrudniała około 800 pracowników (mniej niż połowa z nich potrafiła zawodowo szyć). Podobnie jak w Krakowie, pracownicy fabryki w Tarnowie pracowali w warunkach humanitarnych i otrzymywali większe racje żywnościowe. Samochód fabryczny, który był używany do dostawy materiałów, został również wykorzystany do przemytu towarów w getcie z pełną wiedzą Madritscha i Titscha.

Raimund Titsch zajmował się fotografowaniem obozu pracy i życia w Płaszowie. Na setkach zdjęć, ukazujących rozmaite sceny z życia obozowego, stworzył osobliwą kronikę obozu: zdjęcia z rozdzielania chleba dla pracowników przedsiębiorstwa Madritscha, sceny przy pracy w szwalni, jak też ujęcia ukazujące ciężką pracę, np. transportowanie wielkich ładunków przez więźniarki. Titsch fotografował też podczas prywatnych spotkań członków SS, np. Götha na swoim białym koniu, Götha z karabinem na balkonie, jego psy itd.

Zdając sobie w pełni sprawę z ryzyka, Titsch obawiał się dać filmy do wywołania. Zrobił to dopiero wiele lat po wojnie i pokazał odbitki Leopoldowi Pfefferbergowi, jednemu z ocalałych Żydów. W 1990 roku pokazano je w brytyjskiej telewizji w postaci dokumentalnego filmu o Płaszowie i Madritschu, po czym zostały przekazane do Instytutu Jad Waszem w Jerozolimie i Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie. Fotografie te były jedną z inspiracji dla australijskiego pisarza, Thomasa Keneally’ego, autora książki „Arka Schindlera”, którą rok później Steven Spielberg wykorzystał jako kanwę do swojego filmu „Lista Schindlera”.

Bibliografia

Andrzej Selerowicz,Trudne wspomnienia, Wiedeń 2012

Linki zewnętrzne

Schindler in Sidney, It’s About Making a Difference. mondakheritagecenter.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-25)].
Andrzej Selerowicz, Trudne wspomnienia
Titsch Family, The Righteous Among The Nations, Yad Vashem