Rafał Krzysztof Konarski
Rafał (Krzysztof) Konarski herbu Gryf (ur. w 1749 w Serejach - 1830, poch. w Sielcu) – szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, asesor sądów zadwornych koronnych w 1785 roku.
Syn Jana Teodora i Wiktorii z Estków, pochodził ze szlacheckiej rodziny wyznania ewangelicko-reformowanego. Był komisarzem Sejmu Czteroletniego z powiatu sandomierskiego województwa sandomierskiego do szacowania intrat dóbr ziemskich w 1789 roku. W 1804 roku wylegitymował się ze szlachectwa w Galicji Zachodniej. Nabył Przeuszyn, Rosochy i Podole. Był gorliwym świeckim działaczem swojego kościoła w Małopolsce. Od 1815 do śmierci był seniorem świeckim Jednoty Małopolskiej i kilkakrotnie przewodniczył jej synodom w latach 1802-1815[1]. Poślubił swoją współwyznawczynię Ewę Russocką, z którą miał synów: Adama, Andrzeja i Aleksandra (poległego w 1812 roku) oraz córki: Ludwikę Zabierzewską i Wiktorię Goniewską. Obaj synowie wzorem ojca byli bardzo zaangażowani w życie kalwińskiej Jednoty Małopolskiej i parafii ewangelicko-reformowanej w Sielcu.
Jego wnukiem był Konstanty Goniewski[2].
Przypisy
edytuj- ↑ K. Bem, Słownik Biograficzny duchownych ewangelicko-reformowanych. Pastorzy i diakonisy Jednoty Małopolskiej i Jednoty Warszawskiej 1815–1939, 2015, s.210-211.
- ↑ Konstanty Goniewski h. Glaubicz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-03-05].
Bibliografia
edytuj- Herbarz polski, t. XI, Warszawa 1907, s. 41-42.
- Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 78.
- K. Bem, Słownik Biograficzny duchownych ewangelicko-reformowanych. Pastorzy i diakonisy Jednoty Małopolskiej i Jednoty Warszawskiej 1815–1939, 2015.