Przełęcz Cicha (Beskid Żywiecki)
Przełęcz Cicha (775 m) – przełęcz pomiędzy szczytami Jałowca (1111 m) w Paśmie Jałowieckim i Kobylej Głowy (841 m) w Paśmie Solnisk. Pasma te w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane są do Beskidu Makowskiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2], w najszerszym ujęciu do Beskidu Żywieckiego[3].
 Jałowiec i Przełęcz Cicha. Widok ze Stryszawy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
775 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie gminy Koszarawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°40′21,7″N 19°27′40,0″E/49,672694 19,461111
| |
Północno-wschodnie stoki przełęczy porasta las. Spływa z nich źródłowy ciek Stryszawki, południowo-zachodnie natomiast są bezleśne i znajduje się na nich przysiółek Jałowiec, będący częścią Koszarawy-Cichej. Spływa stąd potok Za Grapą uchodzący do rzeki Koszarawy[4].
Na łące na przełęczy Cichej znajdują się betonowe ruiny posterunku granicznego. Przez przełęcz Cichą i Jałowiec biegła w czasie II wojny światowej granica między III Rzeszą i Generalnym Gubernatorstwem. Posterunki graniczne skutecznie ograniczały kontakty miejscowej ludności. Rejon przełęczy Cichej w lutym i marcu 1945 r. był miejscem zaciętych walk oddziałów armii radzieckiej z armią niemiecką[3]. Obecnie przez Przełęcz Cichą biegnie granica między wsią Koszarawa w województwie śląskim a wsią Stryszawą w województwie małopolskim[4].
Szlaki turystyczne
edytuj
Zawoja Wełcza – Jałowiec – Przełęcz Cicha – Lachowice
(szlak chatkowy): Koszarawa-Cicha Siurówka (PKS) – Przełęcz Cicha – SST Pod Solniskiem – Stryszawa Górna Roztoki (PKS)[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
- ↑ a b Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 11, 229, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-13].
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Wyd. „Compass”, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.