Primera División de El Salvador
Primera División de El Salvador (ze względów sponsorskich Liga INDES) – najwyższa klasa rozgrywkowa piłki nożnej mężczyzn w Salwadorze. Występuje w niej dwanaście profesjonalnych klubów, z których najlepszy zostaje mistrzem Salwadoru.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dyscyplina | |
| Organizator rozgrywek |
Asociación de la Primera División de Fútbol Profesional |
| Data założenia |
1947 |
| Założyciel |
Federación Salvadoreña de Fútbol (FESFUT) |
| Przekształcona na zawodową |
1947 |
| Sponsor tytularny |
Instituto Nacional de los Deportes de El Salvador (INDES) |
| Rozgrywki | |
| Liczba drużyn |
11 |
| Niższy poziom ligowy | |
| Puchary | |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca | |
| Obecny zwycięzca | |
| Najwięcej zwycięstw |
FAS |
| Strona internetowa | |
Rozgrywki są toczone systemem ligowo-pucharowym. Po zakończeniu regularnego sezonu osiem najlepszych zespołów kwalifikuje się do ćwierćfinałów fazy play-off. Zwycięzca fazy play-off zdobywa tytuł mistrzowski. W ciągu roku rozgrywane są dwa niezależne półroczne sezony – jesienią Apertura, natomiast wiosną Clausura. Co roku najsłabsza drużyna z sumarycznej tabeli regularnych sezonów Apertury i Clausury spada do drugiej ligi. Trzy najlepsze salwadorskie zespoły co roku kwalifikują się do rozgrywek Pucharu Ameryki Centralnej CONCACAF, które stanowią eliminacje do Pucharu Mistrzów CONCACAF.
Aktualny skład
edytuj| Klub | Miasto | Założenie | Stadion | Pojemność | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Águila | San Miguel | 1926 | Juan Francisco Barraza | |||
| Alianza | San Salvador | 1958 | Cuscatlán | |||
| Cacahuatique | Ciudad Barrios | 1968 | Municipal Chapeltique | |||
| Dragón | San Miguel | 1939 | Juan Francisco Barraza | |||
| FAS | Santa Ana | 1947 | Óscar Quiteño | |||
| Fuerte San Francisco | San Francisco Gotera | 1953 | Correcaminos | |||
| Isidro Metapán | Metapán | 2000 | Jorge „Calero” Suárez | |||
| Luis Ángel Firpo | Usulután | 1923 | Sergio Torres | |||
| Municipal Limeño | Santa Rosa de Lima | 1949 | Dr. Ramón Flores | |||
| Once Deportivo | Ahuachapán | 2019 | Simeón Magaña | |||
| Platense Zacatecoluca | Zacatecoluca | 1950 | Antonio Toledo Valle | |||
Historia
edytujW 1921 Salwadorska Komisja Sportu (Comisión Nacional de Educación Física) po raz pierwszy zorganizowała tzw. Narodowy Tydzień Sportu, podczas którego odbywały się rywalizacje w wielu dyscyplinach. W 1924 roku do rozgrywek wprowadzono także piłkę nożną. Pierwszy turniej futbolowy wygrał wówczas klub CD Hércules, pokonując 4:0 w finałowym spotkaniu drużynę Chinameca SC. Rok później powtórzył ten sukces, tym razem wygrywając 4:0 z CD Santiagueño. W 1926 roku komisja zdecydowała, że coroczny turniej piłkarski podczas tygodnia sportu będzie uznawany za oficjalne mistrzostwa Salwadoru. Początkowo brały w nim udział trzy ekipy, reprezentujące odpowiednio centrum, wschód i zachód kraju; CD Nequepio, Chinameca SC oraz CD Olímpic. Później dołączyły do nich również Excélsior FC oraz CD Hércules. Taki format rozgrywek istniał do 1930 roku, kiedy to rozgrywki futbolowe zostały przerwane. Ogólnokrajowych mistrzostw Salwadoru nie rozgrywano również w latach 1930–1936, 1939–1941 oraz 1944–1945; wówczas kluby rywalizowały jedynie w turniejach regionalnych, a za ówczesnych mistrzów kraju uznaje się dziś triumfatorów rozgrywek o prymat w centralnej części kraju.
W 1947 roku Salwadorski Związek Piłki Nożnej zorganizował pierwsze ogólnokrajowe mistrzostwa Salwadoru w formie ligowej, jednak zostały one przerwane po kilku kolejkach. Sezon ten zapoczątkował równocześnie erę profesjonalną. Kolejne rozgrywki, 1948/1949, odbyły się już w całości, a w 1955 roku do tabeli wprowadzono spadki do drugiej ligi. W połowie 1998 roku, podobnie jak w większości krajów latynoskich, dotychczasowy roczny sezon podzielono na dwie niezależne i trwające po pół roku fazy – jesienną Apertura i wiosenną Clausura. Zwycięzca każdej z nich zostaje mistrzem Salwadoru. Później wprowadzono również fazę play-off, której triumfator finału play-off zdobywa automatycznie mistrzostwo kraju.
W lidze salwadorskiej występuje obecnie dwanaście drużyn, a spotkania niektórych z nich są uznawane za mecze derbowe. Najbardziej prestiżowe pojedynki, pomiędzy CD Águila, a CD FAS, noszą nazwę Clásico Nacional.
Triumfatorzy
edytuj
Legenda:
- pd – po dogrywce
- k – seria rzutów karnych
- b.d. – brak danych
W kolumnie „mistrz” w nawiasie podano, który w swojej historii tytuł mistrzowski zdobył dany klub.
W kolumnie „zawodnik” w nawiasie podano, który w swojej karierze tytuł króla strzelców zdobył piłkarz.
W kolumnie „trener” w nawiasie podano, który w swojej karierze tytuł mistrza zdobył trener.
Klasyfikacja medalowa
edytuj
- Juventud Olímpica zdobył tytuł wicemistrzowski w sezonie 1975 pod nazwą Negocios Internacionales
Bibliografia
edytuj- El Gráfico (hiszp.)
- RSSSF (ang.)