Powódź w Poznaniu (1888)
Powódź w Poznaniu w 1888 – powódź, która nawiedziła Poznań w 1888, będąc prawdopodobnie trzecim co do wielkości zalewem w dziejach miasta.
 Ulica Woźna podczas powodzi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj zdarzenia | |
| Data |
1888 |
Położenie na mapie Cesarstwa Niemieckiego  | |
 52°24′30″N 16°56′03″E/52,408333 16,934167
| |
Powódź nastąpiła w wyniku gwałtownych roztopów, wywołujących kulminacyjną falę na Warcie. Stan wody wyniósł wtedy 650 cm, na wodowskazie na Chwaliszewie. Zalaniu uległy tereny poniżej 58,0 m n.p.m. Stan wody upamiętnia tabliczka w kościele Bożego Ciała na Piaskach oraz na ul. Długiej 1/2 (jej górna krawędź odpowiada rzędnej 58,225 m n.p.m., a dolna 58,135 m n.p.m.)[1]. Podczas powodzi woda zalała: Chwaliszewo, Śródkę, Stary Rynek, Plac Bernardyński, a także podeszła pod kościół Bożego Ciała, ulicę Strzelecką, Drogę Dębińską i Garbary. Ogółem zalanych zostało niecałe osiemset budynków zamieszkałych przez 22.000 osób[2].
Jej bezpośrednim następstwem była epidemia tyfusu[3].
9 kwietnia przybyła do Poznania cesarzowa Wiktoria, aby przekazać mieszkańcom wyrazy współczucia od siebie oraz swojego chorego męża – Fryderyka III. Cesarzowa przybyła koleją na dworzec główny, a potem udała się na Święty Marcin oraz do baraków wzniesionych specjalnie dla powodzian[4]. Wynikiem wizyty było przystąpienie do opracowania kompleksowego planu zabezpieczającego Poznań przed powodziami i uczynienie z Warty efektywnego szlaku żeglugowego[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Historyczne powodzie w świetle znaków wielkich wód na przykładzie Warty w Poznaniu.
- ↑ a b Maria i Lech Trzeciakowscy, W dziewiętnastowiecznym Poznaniu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1987, s.49-50, ISBN 83-210-0540-3
- ↑ Poznańskie Historie.
- ↑ Zygmunt Boras, Lech Trzeciakowski, W dawnym Poznaniu. Fakty i wydarzenia z dziejów miasta do roku 1918, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1971, wydanie drugie rozszerzone, s. 339, OCLC 557846716.