Plac Bernardyński w Poznaniu
Plac Bernardyński - plac w śródmieściu Poznania, zlokalizowany w centralnej części Garbar (dawniej były to Piaski), stanowiący popularny targ warzywno-owocowy, a także (od 2011 roku) żywności ekologicznej. Przeniesiono go w 1945 roku ze Starego Rynku. Do 1939 roku sprzedawano tu słomę i siano dla koni, co zakończyło się wraz z rozwojem miejskiej motoryzacji.
| Centrum | |
 Plac Bernardyński z kościołem Bernardynów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie Poznania  | |
 52°24′15,4″N 16°56′10,9″E/52,404280 16,936355
| |
Plac zaczął się kształtować już w XV wieku, wraz z lokacją zespołu klasztornego Bernardynów (obecnie Franciszkanów). Południowa pierzeja wykształciła się na przełomie XVI i XVII wieku, kiedy to zrealizowano zespół klasztorny bernardynek. Całość uregulowano w latach 1804–1805, według projektu Ferdynanda Triesta, wraz z regulacją części śródmieścia. Następnie (do 1823 roku) uregulowano ulicę Garbary (dotąd kręta droga) i wytyczono ul. Długą z perspektywicznym widokiem na kościół Bernardynów. Proces porządkowania urbanistycznego zakończono budową Liceum Marii Magdaleny i zespołu mieszkaniowego projektu Ludwika Frankiewicza (1900-1902). W latach 1938–1939 przebito natomiast arterię średnicową, łączącą centrum z Garbarami (projektant - Marian Spychalski).
W 1891 roku na placu odbył się pierwszy w Poznaniu pochód pierwszomajowy zorganizowany przez socjalistów. Uczestniczyło w nim około 120 osób[1]. Tutaj zbudowano także pierwszą w mieście salę gimnastyczną. W kamienicy narożnej (ul. Zielona 5) w latach 1896–1897 zamieszkiwał Marcin Kasprzak.
Komunikacja
edytujPółnocną stroną placu przebiega dwutorowa trasa tramwajowa. Dojazd do placu możliwy jest także poprzez linie autobusowe. Linie zatrzymują się na przystanku Plac Bernardyński. Według stanu na 2 lutego 2024 r.[2] są to następujące połączenia:
Linie tramwajowe
edytuj- dzienne
- nocne
Linie autobusowe
edytujUwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Zygmunt Boras, Lech Trzeciakowski, W dawnym Poznaniu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1971, s.340
- ↑ a b c Mapa sieci połączeń ZTM Poznań. Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu, 2024-01-01. [dostęp 2024-02-02]. (pol. • ang.).
- ↑ Mapa sieci połączeń nocnych ZTM Poznań [PDF] [online], Zarząd Transportu Miejskiego w Poznaniu, 2024 [dostęp 2024-02-02] (pol. • ang.).
Bibliografia
edytuj- Praca zbiorowa, Poznań - przewodnik po zabytkach i historii, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2003, ss.155-156, ISBN 83-87847-92-5
- Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Poznań od A do Z, wyd. KAW, Poznań, 1986, ss.106-107, ISBN 83-03-01260-6
- Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8