Pistolet Sauer 38H

Sauer 38H – niemiecki pistolet samopowtarzalny kalibru 7,65 mm firmy Sauer. W czasie II wojny światowej pistolety Sauer 38H znajdowały się na uzbrojeniu niemieckiej armii i policji.

Sauer 38H

Państwo	III Rzesza
Producent	JP Sauer und Sohn
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Historia
Produkcja	1938 – 1945
Dane techniczne
Kaliber	7,65 mm
Nabój	7,65 × 17 mm SR Browning
Magazynek	pudełkowy, 8 nab.
Wymiary
Długość	160 mm (inne dane 171 mm)
Wysokość	112 mm
Szerokość	30 mm
Długość lufy	86 mm (inne dane 83 mm)
Długość linii celowniczej	130 mm
Masa
broni	0,725 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	270 m/s

Historia

Broń ta została skonstruowana w latach 30. i miała stanowić konkurencję dla udanego pistoletu Walther PP, gdy spadł popyt na starsze pistolety Sauera (wzór 1913, modernizowany w 1926 i 1930). Głównym projektantem był Hans Zehner. Prace projektowe rozpoczęto w 1932 roku, ale pistolet trafił do produkcji dopiero w 1938 roku. Konstrukcja zawierała trzy chronione patenty.

Do kwietnia 1940 wyprodukowano tylko ok. 10.000 sztuk, jednakże skala produkcji następnie wzrosła i do przerwania produkcji w kwietniu 1945 wyprodukowano 265.000. Większość trafiła do policji i organizacji paramilitarnych SA i SD, które łącznie otrzymały ok. 200.000. Od grudnia 1941 pistolet stanowił także uzbrojenie wojska (Wehrmachtu), jako Modell 38H.

Opis

Sauer 38H był bronią samopowtarzalną, działającą na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, obejmującego lufę. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, z kurkiem wewnętrznym. Po lewej stronie nad okładziną chwytu znajdowała się dźwignia służąca do napinania i zwalniania kurka, ponadto pistolet wyposażony był w mechanizm samonapinania kurka przez naciśnięcie spustu (nacisk na spust konieczny do strzału wynosił 5,5 kg z samonapinaniem i 2,3 kg z napiętym kurkiem). Pistolet miał bezpiecznik nastawny po lewej stronie w tylnej części zamka oraz bezpiecznik automatyczny uniemożliwiający oddanie strzału bez magazynka. Z tyłu zamka był pręt sygnalizujący obecność naboju w komorze nabojowej. Pistolet składał się z 57 części. Dzięki dość dużej masie i nieruchomo osadzonej lufie charakteryzował się stosunkowo dobrą celnością.

Sauer 38H był zasilany z wymiennego, jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 naboi umieszczonego w chwycie.

Lufa gwintowana, posiadała cztery bruzdy prawoskrętne.

Pistolet miał stałe przyrządy celownicze.

Bibliografia

• Frederick Myatt (przeł. (z ang.) Leszek Erenfeicht), 1993, Ilustrowana encyklopedia. Pistolety i rewolwery. Historia broni krótkiej od szesnastego wieku do czasów współczesnych., Warszawa, Espadon, ISBN 83-85489-06-1.
• Witold Głębowicz, 7,65 mm Sauer wz. 1938, "Nowa Technika Wojskowa" nr 8/96, s.19-20