Pekin (budynek)
Pekin[1] – zwyczajowa nazwa 23 połączonych galeriami bloków mieszkalnych, zlokalizowanych na osiedlu Przyczółek Grochowski w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
4–8 |
| Rozpoczęcie budowy |
1969 |
| Ukończenie budowy |
1974 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
 52°13′57″N 21°04′48″E/52,232500 21,080000
| |
Opis
edytujGaleriowiec ma łączną długość 1,5 km (z załamaniami), a usytuowany jest w kwartale ulic Ostrzyckiej, Motorowej, Żymirskiego, Kwarcianej, Bracławskiej, Opinogórskiej.
Budynek został zaprojektowany w latach 1963–1969 przez arch. Oskara Hansena i Zofię Garlińską-Hansen, stąd też jego potoczna nazwa – Osiedle Hansenów. Wybudowano go w latach 1969–1974. Składa się z ciągu 23 bloków o wysokości 3–7 pięter, załamanych osiem razy pod kątem prostym, o łącznej powierzchni mieszkań 85 000 m².
Inne informacje
edytujPekinem nazywana jest także kamienica Wolfa Krongolda przy ul. Złotej 83[2][3]. W gwarze warszawskiej tym słowem określa się przeludnioną kamienicę czynszową[4].
Pekin to jedno z potocznych określeń Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie (od skrótu PKiN)[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Jarosław Trybuś: Przewodnik po warszawskich blokowiskach. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, 2011, s. 237. ISBN 978-83-60142-31-8.
- ↑ Andrzej Jeżewski: Warszawa na starej fotografii. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1960, s. 30.
- ↑ Jerzy Majewski, Dariusz Bartoszewicz, Tomasz Urzykowski: Spacerownik warszawski. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2007, s. 87. ISBN 978-83-60225-96-7.
- ↑ Bronisław Wieczorkiewicz: Gwara warszawska dawniej i dziś. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 522.
- ↑ Pałac Kultury kryje schron przeciwatomowy i podziemne kondygnacje? Tunel ma biec do Dworca Centralnego [online], Onet Kobieta, 29 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-13] (pol.).