Płungiany

miasto na Litwie
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 4 sie 2024. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Płungiany (lit. Plungė wymowa; żmudz. Plongė) – miasto na północy Litwy w regionie żmudzkim.

Płungiany
Plungė
Ilustracja
Statua św. Floriana
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Litwa

Okręg

 telszański

Prawa miejskie

1792[1]

Burmistrz

Audrius Klišonis

Powierzchnia

11,8 km²

Populacja (2005)
• liczba ludności
• gęstość


23 300[1]
1973 os./km²

Nr kierunkowy

448

Kod pocztowy

LT-90123

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Płungiany”
Ziemia55°54′N 21°51′E/55,900000 21,850000
Strona internetowa

Gospodarka

edytuj

W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, spożywczy oraz skórzany[1].

Historia

edytuj

Do XVI wieku miejscowe dobra należały do wygasłego rodu Gasztołdów. W XVI w. przeszły do skarbu wielkoksiążęcego i stały się siedzibą starostwa. Będąc królewszczyzną zostały nadane przez sejm w latach 1773–1775 biskupowi wileńskiemu Massalskiemu. Następnie w rękach Potockich. Później majątek kupił faworyt carycy Płaton Zubow, a w 1873 Michał Mikołaj Ogiński z Retowa. Ród Ogińskich był właścicielem majątku do roku 1921, kiedy nastąpiła parcelacja majątku przejętego przez państwo litewskie.

Podczas okupacji hitlerowskiej w czerwcu 1941 roku Litwini na polecenie Niemców utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1700 osób. 15 lipca 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano niedaleko miejscowości Kausenai[2].

Zabytki

edytuj

Obiekty nieistniejące

edytuj
  • Synagoga miejska zniszczona w latach 90.

Znane postacie

edytuj
  • Wanda Rutkiewicz – polska alpinistka i himalaistka, jedna z najbardziej znanych Polek światowego himalaizmu. Jako trzecia kobieta na świecie i pierwsza Europejka stanęła na Mount Everest, najwyższym szczycie Ziemi, zaś jako pierwsza kobieta na świecie na szczycie K2.

Miasta partnerskie

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Płungiany, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-08-05].
  2. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1105.

Linki zewnętrzne

edytuj