Pęczek podłużny tylny
Pęczek podłużny tylny, pęczek podłużny grzbietowy (łac. fasciculus longitudinalis posterior, fasciculus longitudinalis dorsalis)[1][2] – w anatomii człowieka pasmo włókien nerwowych ośrodkowego układu nerwowego, będące jedną z dróg układu autonomicznego. Rozpoczyna się w podwzgórzu, przez śródmózgowie biegnie poniżej dna komory czwartej do istoty szarej środkowej tyłomózgowia (rdzenia przedłużonego). Łączy podwzgórze z jądrami przywspółczulnymi nerwów czaszkowych II, VII i X, z jądrami początkowymi nerwów VII i XII, a także ze strukturami tworu siatkowatego[3][4].
Przypisy
edytuj- ↑ Maciej Ciołkowski (red.), Mianownictwo neuroanatomiczne, wersja polska Międzynarodowego mianownictwa neuroanatomicznego Międzynarodowego Programu do spraw Mianownictwa Anatomicznego Międzynarodowego Zrzeszenia Towarzystw Anatomicznych, Warszawa 2019, s. 47, ISBN 978-83-916931-5-5.
- ↑ Zygmunt Urbanowicz, Współczesne mianownictwo anatomiczne, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2002, s. 324, ISBN 83-88063-91-X.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 230, ISBN 978-83-200-4203-0.
- ↑ Bogusław K. Gołąb, Kazimierz Jędrzejewski, Anatomia czynnościowa ośrodkowego układu nerwowego, wyd. V uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 212–213, ISBN 83-200-2901-5.
