Półwysep Sambijski
Półwysep Sambijski, Sambia[1][2] (ros. Калининградский полуостров, Kaliningradskij połuostrow; Земландский полуостров, Ziemłandskij połuostrow; dawn. niem. Samland) – półwysep na terenie Rosji rozdzielający Zalew Wiślany (na południu) od Zalewu Kurońskiego (na północy). Mierzeja Kurońska jest jego półwyspem podrzędnym. Na zachodzie półwysep graniczy z Bałtykiem, a na wschodzie przechodzi w Nizinę Staropruską.
_%D1%81%D0%BC%D1%8B%D1%82_%D0%BC%D0%BE%D1%80%D0%B5%D0%BC_%D0%BF%D0%BE%D0%BB%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D1%8C%D1%8E,_%D0%B4%D0%B0%D0%B2%D0%BD%D0%BE_%D0%B8_%D0%BD%D0%B0%D0%B2%D1%81%D0%B5%D0%B3%D0%B4%D0%B0.JPG) Brzeg Sambii koło Swietłogorska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Powierzchnia |
900 km² |
| Miejscowości | |
| Rodzaj obiektu |
półwysep |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu królewieckiego  | |
| 54°50′N 20°17′E/54,833333 20,283333 | |
 Półwysep Sambijski na współczesnej mapie | |
Powierzchnia półwyspu to około 900 km², wysokość maksymalna 89 m n.p.m.[1] W zachodniej części półwyspu znajdują się największe na świecie przemysłowe złoża bursztynu (okolice osiedla Jantarnyj, którego nazwa pochodzi od rosyjskiej nazwy tej kopaliny – янта́рь, czyt. jantar)[3].
Historia
edytujPierwotnie półwysep zamieszkiwali Sambowie. W latach 1244–1255 obszar został podbity przez Krzyżaków. Po podboju Sambia była częścią Prus Dolnych. W 1258 roku w Królewcu założono biskupstwo. W 1525 roku miało miejsce powstanie sambijskie. Od 1525 roku Sambia stanowiła część Prus Książęcych[4]. Do XVII wieku przetrwała tu ludność staropruska. Od czasów rzymskich na półwyspie wydobywany jest bursztyn, a pierwsze kopalnie powstały w czasach krzyżackich[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Encyklopedia Powszechna PWN. T. 4. R–Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 126.
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata
- ↑ (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, hasło янта́рь, czyt. jantar [1]
- ↑ Sambia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-07-26].