Swietłogorsk
Swietłogorsk (ros. Светлогорск, do 1947 niem. Rauschen his. pol Ruszowice) – miasto w Rosji, w obwodzie królewieckim, siedziba administracyjna rejonu swietłogorskiego.
Wieża ciśnień | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Powierzchnia |
21 km² | ||||
Wysokość |
40 m n.p.m. | ||||
Populacja (2021) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
40153 | ||||
Kod pocztowy |
238563 | ||||
Położenie na mapie Rosji | |||||
Położenie na mapie obwodu królewieckiego | |||||
54°57′N 20°09′E/54,950000 20,150000 | |||||
Strona internetowa |
Miejscowość wypoczynkowa i sanatoryjna (wody mineralne). Liczne tereny zielone. Tutejsza plaża nad morzem jest wąska i w związku z tym często jest niszczona przez sztormy[2].
Historia
edytujNajstarsza znana wzmianka o miejscowości pochodzi z 1258[3].
W XIX w. miejscowość uzyskała status uzdrowiska[3]. W 1900 i 1906 otwarto stacje kolejowe Rauschen-Ort i Rauschen-Düne, a miejscowość uzyskała tym samym połączenie kolejowe z Królewcem. Na początku XX wieku był to najpopularniejszy ośrodek wczasowy mieszkańców Królewca, położony 30 km na północ od miasta. W 1947 otrzymała obecną nazwę.
Architektura i zabytki
edytujW 1911 został poświęcony neogotycki kościół ewangelicki (obecnie prawosławny), istniała również neogotycka kaplica baptystów (filia zboru Królewiec-Tragheim), oraz obszerna katolicka kaplica NMP Gwiazdy Morza wzniesiona z muru pruskiego w latach 1930-1931. Zachowana secesyjna zabudowa uzdrowiska, w tym wieża ciśnień z początku XX w., będąca najbardziej rozpoznawalnym budynkiem miasta. W parku i na promenadzie interesujące rzeźby autorstwa Hermanna Bracherta (1890-1972).
W 2005 wybudowano luksusowy "Grand Palace Hotel", nawiązujący do sopockiego "Grand Hotelu".
Transport
edytujW mieście znajdują się stacje kolejowe Swietłogorsk-1 i Swietłogorsk-2.
W miejscowości Donskoje (ros. Донское, niem. Groß-Dirschkeim), znajduje się lotnisko wojskowe.
Galeria
edytuj-
Wieża ciśnień
-
Sanatorium
-
Dworzec kolejowy Swietłogorsk-1
Przypisy
edytuj- ↑ Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2021 года [online] [dostęp 2021-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-02] (ros.).
- ↑ Adam Hlebowicz: Kaliningrad bez wizy. Gdansk: Oskar, 2012. ISBN 978-83-63709-17-4.
- ↑ a b [1]
Bibliografia
edytuj- Walter Dignath, Herbert Ziesmann: Die Kirchen des Samlandes. Eine Dokumentation, Leer Rautenberg 1987, ISBN 3-7921-0355-9
- Andrzej Rzempołuch , Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn: Remix, 1992, ISBN 83-900155-1-X, OCLC 833969011 .
- Juri Iwanow: Königsberg und Umgebung, Laumann-Verl. Dülmen 1994, ISBN 3-87466-185-7
- Vadim Jur'evič Kurpakov: Kaliningradskaja oblast. Putevoditel, Terra Baltika Kaliningrad 2007, ISBN 978-5-98777-012-2
Linki zewnętrzne
edytuj- Rauschen, powiat gierdawski (Żeleznodorożnyj), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 549 .