Otto Nadolski
Otto Nadolski (ur. 18 listopada 1880 w Gliniku, zm. 4 grudnia 1941 we Lwowie) – polski doktor inżynier hydrotechnik, prezydent Lwowa (1928–1930) jako komisarz rządowy.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 listopada 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 grudnia 1941 |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
doktor inżynier |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujAbsolwent Politechniki Lwowskiej, od 1919 profesor zwyczajny budownictwa wodnego na tej uczelni, trzykrotny rektor Politechniki Lwowskiej (w latach akademickich 1926/27, 1933/34 i 1935/36). Był komisarzem rządowym miasta Lwowa (jego zastępcą był Tadeusz Obmiński[1]), doprowadził do utworzenia Wielkiego Lwowa. Według stanu z 1914 był sekretarzem sekcji balneotechnicznej Krajowego Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk we Lwowie[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika pospolitego ruszenia w Korpusie Oficerów Artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. 25 marca 1936 został wybrany prezesem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego[3].
Zaprojektował instalacje wodociągowe dla Ciechocinka, Drohobycza i Sanoka (1934)[4]. Był autorem modernizacji w kurortach w Krynicy, Busku, Iwoniczu, Istebnej, Żegiestowie i Truskawcu.
W wyborach samorządowych z maja 1939 ubiegał się o mandat radnego Rady Miasta Lwowa startując z Listy Chrześcijańsko-Narodowej i został zastępcą radnego J. Krausa[5].
Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[6].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[7][8]
- Złoty Krzyż Zasługi (1 września 1930)[9]
Przypisy
edytuj- ↑ Ś. p. prof. dr. Tadeusz Obmiński. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 163 z 20 lipca 1932.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1048.
- ↑ Nowe władze Pol. Tow. Politechnicznego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 73 z 28 marca 1936.
- ↑ Stefan Stefański, Kartki z przeszłości Sanoka, Sanok 2005, s. 29.
- ↑ Wykaz mandatów w wyborach do Rady miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 123 z 3 czerwca 1939.
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 354. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
- ↑ Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 258 z 13 listopada 1937.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 206, poz. 291 „za zasługi na polu organizacji i rozwoju Targów Wschodnich we Lwowie”.
Bibliografia
edytuj- Otto Nadolski w: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (niem.)
- Stanisław M. Brzozowski: Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939.. ipsb.tymczasowylink.pl. [dostęp 2014-11-20].
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Otto Nadolski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
- Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 17, nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.
Linki zewnętrzne
edytuj- Dzieła Otto Nadolskiego w bibliotece Polona
- Otto Nadolski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-14].