Ostre Bardo (województwo warmińsko-mazurskie)

wieś w województwie warmińsko-mazurskim

Ostre Bardo (niem. Klingenberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim.

Ostre Bardo
wieś
Ilustracja
Fragment wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

bartoszycki

Gmina

Sępopol

Liczba ludności (2022)

54[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-210[3]

Tablice rejestracyjne

NBA

SIMC

0487545

Położenie na mapie gminy Sępopol
Mapa konturowa gminy Sępopol, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ostre Bardo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ostre Bardo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Ostre Bardo”
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego
Mapa konturowa powiatu bartoszyckiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Ostre Bardo”
Ziemia54°20′44″N 20°59′13″E/54,345556 20,986944[1]

Wieś, zamieszkana przez ludność pochodzenia ukraińskiego, położona przy samej granicy z Rosją (obwód królewiecki). W Ostrym Bardzie organizowana jest impreza o charakterze religijno-kulturalnym pn. „Wiejski Piec”.

Historia

edytuj

Miejscowość powstała w XV lub XVI wieku jako majątek szlachecki oraz wieś szlachecka w Prusach Krzyżackich. Kościół wybudowano w XVI wieku. W okresie reformacji kościół był w posiadaniu ewangelików (do 1945 r.). Szkoła powstała przy kościele, w 1737 r. poddano ją nadzorowi państwowemu. W 1838 r. kościół wyremontowano. W 1889 r. majątek ziemski obejmował 420 ha. W 1935 r. w tutejszej szkole, zatrudniającej dwóch nauczycieli, uczyło się 90 uczniów. W 1939 r. we wsi mieszkało 336 osób.

W 1945 r. kościół przejęli w użytkowanie katolicy. Był to kościół filialny. W 1947 roku wieś zasiedlono Ukraińcami (m.in. z Kulasznego[4]) w ramach przymusowej Akcji Wisła. W okolicach Sępopola osiedlono w tym czasie około dwustu ukraińskich rodzin. W 1957 roku w tutejszym kościele zaczęto odprawiać msze w obrządku greckokatolickim. 17 października 1958 roku greckokatolicką placówkę duszpasterską w Ostrym Bardzie oficjalnie ustanowił ks. prymas Stefan Wyszyński. Pierwszym duszpasterzem został o. Bazyli Oszczypko (w 1957 roku powrócił z zesłania na Syberię).

W 1983 r. we wsi było 15 domów z 124 mieszkańcami. We wsi były w tym czasie 34 indywidualne gospodarstwa rolne, obejmujące łącznie areał 409 ha. W gospodarstwach tych hodowano łącznie 303 sztuki bydła (w tym 140 krów mlecznych), 158 sztuk trzody chlewnej, 29 koni i 34 owce. W tym czasie we wsi była świetlica, sala kinowa na 70 miejsc oraz punkt biblioteczny, a ulice miały elektryczne oświetlenie.

12 listopada 1991 roku parafia rzymskokatolicka św. Michała Archanioła w Sępopolu przekazała na własność budynek świątyni wraz z placem parafii greckokatolickiej. Od 2001 roku proboszczem jest ks. Julian Krawiecki. W 2003 roku w kościele wymieniono dach. W latach 2005/2006 postawiono nowy ikonostas autorstwa Grzegorza Pielecha.

Zabytki

edytuj

Ludzie związani z miejscowością

edytuj

W Ostrym Bardzie urodził się Miron Sycz, poseł PO na Sejm VI i VII kadencji.

Bibliografia

edytuj
  • Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1
  • Ostre Bardo: cerkiew greckokatolicka pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny [1]

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 94986
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Kod pocztowy Ostre Bardo •• Wyszukiwarka, kody pocztowe, ulice, mapa [online], www.kodypocztowe.info [dostęp 2019-11-20].
  4. Marcin Terlik: Ukraińska wioska leży na samej północy Polski. Kilkaset metrów od granicy z Rosją. Onet.pl, 2024-05-21. [dostęp 2024-05-22].