Omosita discoidea
Omosita discoidea – gatunek chrząszcza z rodziny łyszczynkowatych i podrodziny Nitidulinae.
Omosita discoidea | |||
(Fabricius, 1775) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Omosita discoidea | ||
Synonimy | |||
|
Taksonomia
edytujGatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1775 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Nitidula discoidea[1].
Morfologia
edytujChrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 2[2][3][4] do 3,6 mm i szerokości od 1,1 do 1,9 mm[4], w całości porośniętym delikatnym, przylegającym owłosieniem[2].
Głowa jest smoliście brunatna[2], o wyraźnie zaznaczonych rowkach do chowania czułków[4]. Ciemnobrązowe lub rdzawe[2][4], dłuższe od szerokości głowy[4] czułki mają beczułkowato rozdęty pierwszy człon[2] oraz zajmującą ponad ćwierć ich długości, prawie owalną, nieznacznie dłuższą niż szerszą buławkę o członie ostatnim węższym niż przedostatni. Na spodzie głowy brak jest poprzecznej bruzdy za bródką[4].
Przedplecze jest około 1,8 raza szersze niż dłuższe[4] i ma brunatną lub czarniawą, wyniesioną część środkową nieoddzieloną bruzdami od rozpłaszczonych, rdzawo prześwitujących części bocznych[2][3][4]; rozpłaszczone boki przedplecza są bardzo szerokie, szersze niż u O. colon[3]. Pokrywy są tak długie jak razem szerokie[4] i mają kolor brunatny z żółtawymi do żółtordzawych plamami, w tym dużą, rozległą, wspólną plamą w przedniej ich połowie. Rządek przyszwowy sięga od tylnego brzegu pokryw do ich przedniej połowy, ale nie zbliża się do tarczki[2][3]. Wierzchołki pokryw są osobno lekko zaokrąglone[4]. Na śródpiersiu podłużny kil dostrzegalny jest tylko przy przedniej krawędzi jako podłużna zmarszczka wśród punktowania[3]. Ubarwienie odnóży jest rdzawe[2][4].
Odwłok zwykle ma pygidium częściowo nienakryte pokrywami. U samicy występuje przeciętnej długości, słabo zesklerotyzowane pokładełko. Samiec ma edeagus z kciukowatym tegmenem o szczycie w widoku brzusznym zaokrąglonym; płat środkowy edeagusa (prącie) cechuje się rurowatym trzonem z nieco wystającymi na boki kątami przednimi[4].
Ekologia i występowanie
edytujOwad saprofagiczny, znajdowany na suchej padlinie, szczątkach zwierzęcych, wśród rozkładającej się materii roślinnej i w wyciekających ze zranionych drzew sokach[5].
Gatunek pierwotnie palearktyczny[5]. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Liechtensteinu, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji. Poza tym podawany jest m.in. z Makaronezji, Cypru[1], syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, anatolijskiej części Turcji, Kazachstanu, Iranu, Indii, Chin, Korei i Japonii. Zawleczony został do nearktycznej Ameryki Północnej, krainy neotropikalnej oraz Południowej Afryki[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Omosita discoidea (Fabricius, 1775). [w:] PESI Portal [on-line]. [dostęp 2024-11-23].
- ↑ a b c d e f g h Marian Nunberg: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze — Coleoptera. Zeszyt 65 Łyszczynkowate — Nitidulidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1976.
- ↑ a b c d e Arved Lompe: Gattung Omosita Erichson. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-01].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Seunghyun Lee, Alexander Kirejtshuk, Seunghwan Lee. Review of the genus Omosita Erichson (Coleoptera: Nitidulidae: Nitidulinae) in Korean fauna, with key to the Palaearctic species. „Journal of Asia-Pacific Entomology”. 18, s. 837–843, 2015. Korean Society of Applied Entomology, Taiwan Entomological Society, Malaysian Plant Protection Society. Elsevier. DOI: 10.1016/j.aspen.2015.10.009.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (12), 1986.