Wikipedia

Ochotnicza Straż Pożarna w Ożarowie Mazowieckim

Ochotnicza Straż Pożarna w Ożarowie Mazowieckim – organizacja społeczna powstała w 1924, zrzeszona w Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP, wpisana do rejestru stowarzyszeń w 2002[1], wchodzi także w skład Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego.

Ochotnicza Straż Pożarna
w Ożarowie Mazowieckim
Ilustracja
Miejscowość

Ożarów Mazowiecki

Województwo

mazowieckie

Powiat

warszawski zachodni

Gmina

Ożarów Mazowiecki

Data założenia

1924

Prezes

Krzysztof Jarzyna

Naczelnik

Dariusz Stachlewski

Adres

ul. Strażacka 1
05-850 Ożarów Mazowiecki

Strona internetowa

Historia

edytuj

Ochotnicza Straż Pożarna w Ożarowie Mazowieckim została założona w 1924. W dniu 18 stycznia 1924 w Urzędzie Wojewody Mazowieckiego pod numerem 574 Rejestru Stowarzyszeń i Związków zarejestrowano Towarzystwo Straży Ogniowej Ochotniczej w Ożarowie powiatu warszawskiego[2]. Pierwszym prezesem wybrany został Robert Zabłotniak, a naczelnikiem drużyny strażackiej Ignacy Perz[3]. Pierwszym zastępcą prezesa był Jan Pietraszkiewicz, który w 1927 został przeniesiony do Głównego Związku Straży Pożarnych RP w Warszawie, a następnie przeniesiony do Gdyni, gdzie 1 września 1930 został mianowany Komendantem Straży Portowej[4]. Od początku istnienia OSP w Ożarowie strażacy działają zgodnie z hasłem[5]:

Bogu na chwałę, bliźniemu na pożytek

Po ustanowieniu jednostki, strażacy przystąpili niezwłocznie do pracy, szkoląc się, zdobywając przy pomocy grupki sympatyków fundusze przez organizowanie odpłatnych imprez i wspólnych prac fizycznych. Pozwoliło to na stopniowe kupowanie sprzętu i wyposażenia. Widząc zaangażowanie i dynamiczny rozwój jednostki w 1925 Stefan Matys przekazał OSP w darze działkę przy obecnej ulicy Ożarowskiej. W tym też roku strażacy przystąpili do budowy murowanej remizy. W 1926 ukończono budowę remizy i oddano ją do użytku. Stało się to dzięki pomocy finansowej udzielonej przez mieszkańców z Ożarowa i okolic. W tym czasie straż posiadała już kompletny sprzęt gaśniczy i ratowniczy: przenośną sikawkę czterocalową, przenośny hydrofor z cylindrem leżącym, drabinę Szczerbowskiego, drabinę francuską, dwie drabiny hakowe, sprzęt burzący i uzbrojenie osobiste. Ponadto posiadała 3 beczkowozy dwukołowe do zaprzęgu konnego. W ówczesnych czasach, remiza oraz sprzęt odpowiadały całkowicie wymogom techniki pożarniczej. Alarmowanie odbywało się przy pomocy rozwieszonych dzwonków oraz w późniejszym czasie syreną zakładową huty szkła.

Okres II wojny światowej

edytuj

Wybuch wojny w 1939 odbił się katastrofalnie na działalności straży. Ofiarny i pełen zapału naczelnik Władysław Skórkowski został powołany do wojska i znalazł się na Węgrzech. Stamtąd przedostał się do Anglii, gdzie zmarł. Straż utraciła wóz bojowy i sztandar – symbol polskości, który zarekwirowały władze niemieckie. Trudności bytowe życia okupacyjnego poważnie utrudniały działalność, straż jednak po chwilowym wstrząsie ją wznowiła[6].

 
Tablica pamiątkowa w Ożarowie Mazowieckim

Niemcy mimo stosowania terroru, doceniali potrzebę utrzymania w warunkach wojennych straży pożarnej. Stwarzało to możliwości utrzymywania sprzętu i uzbrojenia pożarniczego. Dodatkowo ułatwiało ewentualne działania konspiracyjne, gdyż legitymacja strażacka wydawana przez władze niemieckie skutecznie chroniła od robót przymusowych, często uwalniała z łapanek[7]. Zostało to wkrótce wykorzystane do pracy konspiracyjnej[8]. Na przełomie 1939/40 ówczesny prezes OSP Zygmunt Holewiński we współpracy ze starszym instruktorem ochrony przeciwpożarowej powiatu warszawskiego dh. Teodorem Ozdobińskim utworzyli z zaufanych strażaków komórkę Związku Walki Zbrojnej, która następnie weszła w skład Armii Krajowej Batalionu Ożarowskiego pod nazwą „Folwark Ryniewo” i stanowiła zaczątek późniejszego VII Rejonu „Jaworzyn”[9]. Kilku członków straży objęło funkcję w sztabie batalionu. W ramach tej formacji brano udział w szeregu akcji o znaczeniu wojskowym: przerzuty broni i leków, kolportaż prasy podziemnej, przewóz prasy przez posterunki żandarmerii czy przejmowanie zrzutów w Puszczy Kampinoskiej. W remizie gromadzono sprzęt wojskowy i sanitarny. Niestety nie obeszło się bez ofiar, wskutek wpadki rozstrzelani zostali wiceprezes straży Kazimierz Reicher, strażacy: Edmund Łazowski, Wacław Łuczak, Stefan, Wołkow Stanisław Pawelec. Pamięć ich uczczono po wojnie tablicą pamiątkową u zbiegu ulic Poznańskiej i Strażackiej. Zwłoki ich, po ekshumacji w lasach Palmir, złożono na cmentarzu wojskowym w Ołtarzewie. Historia ta jest jednym z przykładów czynnego włączania się strażaków z OSP w działania zbrojne. Aktywność strażaków z OSP Ożarów Mazowiecki nie ograniczała się jedynie do gaszenia pożarów i opisanych działań. Strażacy służyli także pomocą wspierając akcję dożywiania najbiedniejszej ludności. Uruchomiono kuchnię, na organizację której oddano część remizy. W jej pomieszczeniach zorganizowano również stołówkę. Strażacy prowadzili kwesty od rolników dla zaopatrzenia kuchni w warzywa i artykuły spożywcze. Równocześnie prowadzono szkolenie pożarnicze i wojskowe członków czynnych. W czasie wojny zakupiono pierwszą motopompę marki Lis i samochód Bedford, który przerobiono na pożarniczy. Tak wyposażona jednostka działała do wyzwolenia gasząc skutecznie pożary tego co polskie, stosując w miarę możliwości sabotaż przez opieszałość przy gaszeniu obiektów niemieckich[6].

Członkowie OSP w Ożarowie Mazowieckim – Żołnierze Armii Krajowej VII Rejonu „Jaworzyn”[10]:

  • Chajęcki Zdzisław
  • Fus Stanisław
  • Góraj Adam
  • Górecki Leonard
  • Holewińska Stanisława
  • Holewiński Zygmunt
  • Kaszak Michał
  • Kiedrowski Edward
  • Kiedrowski Michał
  • Klimas Stanisław
  • Kwiatkowski Eugeniusz
  • Leżyński Aleksander
  • Łazowski Edmund
  • Łazowski Eugeniusz
  • Łuczak Wacław
  • Morawski Władysław
  • Pawelec Stanisław
  • Reicher Kazimierz
  • Stępień Józef
  • Świecki Edward
  • Wodzyński Władysław
  • Wołkow Stefan

Okres po 1945

edytuj

Po zakończeniu II wojny światowej ożarowscy strażacy, pod przewodnictwem naczelnika Łazowskiego organizowali na nowo sprzęt i zbierali fundusze. Pierwsze kupione samochody ciężarowe, służyły jako pożarnicze oraz do przewozów zarobkowych. Za pieniądze druhów Łazowskiego Koprzaka, Jaczewskiego, zakupiono aparaturę filmową 16 mm. We własnym zakresie urządzono i wyposażono salę kinową. W 1955 rozpoczęło działalność kino związkowe „Strażak”. Przez kilka lat dochody z kina były podstawowym źródłem finansowania jednostki. Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza (MDP) z Ożarowa brała udział w pierwszym programie TVP poświęconym propagowaniu drużyn pożarniczych, konkurując z MDP z Nasielska. Do 1960 prowadzono drobne prace inwestycyjne na terenie placu przy ulicy Ożarowskiej, jednak coraz częściej zarząd i członków straży nurtowała myśl o budowie nowej strażnicy. Nadal działało kino „Strażak”, ponadto w dobudowanym trójboksowym drewnianym garażu rozpoczął działalność warsztat ślusarski, a w nim produkcja wiórek stalowych do wiórowania warsztatów. Strażacy czerpali też dochód z wynajęcia sali tanecznej w parku w Ołtarzewie. W późniejszym okresie powstała sala taneczna na placu straży przy ul. Floriana. Wszystkie zebrane pieniądze strażacy przeznaczyli na zakup materiałów budowlanych, co przybliżyło ich do rozpoczęcia budowy nowej strażnicy. Ostatecznie w 1962 Walne Zebranie OSP przyjęło uchwałę o przystąpieniu do budowy. Powołano komitet budowy strażnicy, na czele którego stanął przewodniczący Osiedlowej Rady Narodowej Ożarowa Waldemar Urbaniak. Po załatwieniu wszystkich formalności, jesienią 1962 przystąpiono do kopania fundamentów i ich zalewania. W 1963 postawiono strażnicę w stanie surowym oraz wybudowano dwupiętrową drewnianą wspinalnię. W latach 1964–1965 prowadzono prace wykończeniowe i w październiku 1965 oddano do użytku nową strażnicę (na ul. Strażackiej). Jej oddanie połączono z jubileuszem 40-1ecia OSP Ożarów. W czasie tej uroczystości odznaczenia otrzymali najbardziej aktywni członkowie Komitetu Budowy Strażnicy, członkowie zarządu i strażnicy. W 1966 postanowiono wykorzystać będący na terenie placu dół służący do lasowania wapna. Po niewielkim jego powiększeniu, wybetonowano ściany, uzyskując niewielkim nakładem pracy i funduszy zbiornik o pojemności 180m³. Zagospodarowano również terenu wokół strażnicy. W 1970 zarząd zaproponował budowę budynku gospodarczego, który pomieściłby sprzęt gospodarczy znajdujący się w drewnianej szopie. W 1972 naczelnikiem i równocześnie komendantem straży został Leszek Stachlewski[11]. 11 marca 2017 zrezygnował z pełnienia funkcji naczelnika. Pozostał jednak Honorowym Naczelnikiem.

W 2002 druhowie z ożarowskiej OSP wspierali trwający 306 dni protest pracowników Fabryki Kabli „Ożarów”[12]. W 2006 OSP wybudowała obok strażnicy budynek mieszkalno-usługowy. Pomieszczenia na parterze są wynajmowane i środki z tego tytułu służą finansowaniu działalności bieżącej straży pożarnej[13]. W 2007 druhowie ożarowscy uczestniczyli w akcji wydobycia z dna Wisły wraku samolotu Cessna 150M SP-KCP[14][15].

Obchody rocznicowe

edytuj

Baza techniczna

edytuj

Remiza

edytuj

Strażnica przy ul. Strażackiej 1

Samochody

edytuj

Ochotnicza Straż Pożarna w Ożarowie Mazowieckim dysponuje obecnie sześcioma samochodami ratowniczo – gaśniczymi, w tym jednym samochodem specjalnym (podnośnik SH 18) oraz jednym samochodem Star 25 GBAM, który obecnie nie jest w czynnej służbie.

  • Mercedes-Benz Sprinter 518 SRt – z kabiną sześcioosobową, przeznaczony głównie do ratowania poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych i innych akcjach specjalistycznych.
  • Iveco Eurocargo ML150E28WS 4x4 GBA 3,5/27 – z kabiną sześcioosobową, przeznaczony głównie do zwalczania pożarów i pomocy w wypadkach komunikacyjnych, jest on przeznaczony również do pracy w ciężkim terenie (np. las) ze względu na terenowe zawieszenie z napędem 4x4
  • Tatra T815 4X4.2 GCBA 4/32 – z kabiną sześcioosobową, przeznaczony do gaszenia pożarów oraz pomocy w wypadkach komunikacyjnych i innych akcjach specjalistycznych, jest wyposażony w napęd 4x4
  • Star 266 SH-18 – z kabiną dwuosobową, posiada podnośnik koszowy o długości 18m
  • Mercedes-Benz Sprinter 4x2 GLBA – z kabiną trzyosobową, przeznaczony do gaszenia budynków i pomieszczeń przy pomocy specjalistycznej lancy Cobra, która wystrzeliwuje mgłę wodną z ciśnieniem 300 bar
  • Star 25 GBAM – obecnie nie jest w czynnej służbie
  • Scania P360 GCBARt – z kabiną sześcioosobową, przeznaczony do gaszenia pożarów oraz pomocy w wypadkach komunikacyjnych i innych akcjach specjalistycznych. Na swoim wyposażeniu zawiera również Cut-Lance.

Odznaczenia, wyróżnienia

edytuj
  • 1964 – Dyplom uznania nr 29 za 40 letnią chlubną i ofiarną działalność przyznany przez „Związek Ochotniczych Straży Pożarnych” Stowarzyszenia Wyższej Użyteczności, Okręg Wojewódzki[18],
  • 1975 – Złoty medal „Za zasługi dla pożarnictwa” przyznany uchwałą nr 3 z 6 lutego 1975 przez „Związek Ochotniczych Straży Pożarnych” Stowarzyszenia Wyższej Użyteczności, Zarząd Główny[18],
  • 2004 – nagroda honorowa Miasta i Gminy Ożarów Mazowiecki „Felicja” w kategorii instytucja[19].
  • 2008 – Tomasz Makulski wyróżniony tytułem „Strażaka Miesiąca Grudnia 2008”[20].

Sukcesy w zawodach pożarniczych[18]

edytuj
  • 1960 – Dyplom dla Sekcji Młodzieżowej OSP w Ożarowie Mazowieckim za zajęcie II miejsca na II wojewódzkich zawodach pożarniczych woj. warszawskiego w Warszawie
  • 1967 – Dyplom dla Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej za zajęcie II miejsca w grupie I na zawodach powiatowych przeprowadzonych w Józefowie
  • 1976 – Dyplom dla OSP w Ożarowie za zajęcie I miejsca w grupie III w VIII zawodach pożarniczych w Warszawie
  • 1976 – Dyplom dla OSP w Ożarów za zajęcie I miejsca w grupie III w IX stołecznych zawodach sportowo-pożarniczych w Nowym Dworze Mazowieckim

W 1976 OSP w Ożarowie Mazowieckim ma w dorobku I miejsce w zawodach wojewódzkich oraz I miejsce w czasie ćwiczeń Obwodowej brygady pożarniczej, za co w nagrodę jeden z ich samochodów pożarniczych został wyposażony w radiostację. W 1978 OSP w Ożarowie Mazowieckim powtórnie wywalczyła I miejsce, które było kwalifikacją do zawodów krajowych w 1980 w Poznaniu. Na zawodach tych, wśród drużyn z całego kraju zajęli ostatecznie IX miejsce[21].

  • 1980 – Dyplom dla OSP Ożarów za zajęcie I miejsca w punktacji ogólnej Grupa III, w II strefowych zawodach sportowo-pożarniczych w Łodzi
  • 1985 – Dyplom dla OSP Ożarów Mazowiecki za zajęcie I miejsca w strefowych zawodach sportowo-pożarniczych w grupie Ochotniczych Straży Pożarnych w Gostyninie
  • 1985 – Dyplom dla OSP w Ożarowie Mazowieckim za zajęcie I miejsca w rejonowych zawodach w Pruszkowie
  • 1986 – Dyplom dla OSP Ożarów za zajęcie I miejsca w grupie II w stołecznych zawodach sportowo-pożarniczych w Legionowie
  • 1986 – Dyplom dla Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej za zajęcie I miejsca w VI stołecznych zawodach sportowo-pożarniczych w Grodzisku Mazowieckim
  • 1994 – Dyplom dla OSP w Ożarowie za zajęcie I miejsca w rejonowych zawodach sportowo-pożarniczych Młodzieżowych Drużyn Pożarniczych w grupie I w Pruszkowie
  • 1994 – Dyplom dla OSP w Ożarowie za zajęcie II miejsca w rejonowych zawodach sportowo-pożarniczych w Pruszkowie
  • 1995 – Dyplom dla OSP w Ożarowie za zajęcie III miejsca w zawodach obwodowego ruchu pożarniczego
  • 1995 – Dyplom dla Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej za zajęcie I miejsca w I grupie w Legionowie
  • 1997 – Dyplom dla OSP w Ożarowie za zajęcie I miejsca w wojewódzkich zawodach jednostek OSP Obwodowego Pułku Pożarniczego w Warszawie
  • 1998 – Dyplom dla OSP w Ożarowie Mazowieckim za zajęcie II miejsca w rejonowych zawodach sportowo-pożarniczych w Nadarzynie
  • 2001 – Dyplom dla OSP w Ożarowie Mazowieckim za zajęcie II miejsca w I powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych jednostek OSP powiatu warszawskiego zachodniego w Błoniu

W 1993 za zajęcie I miejsca oraz wykazanie wysokiego poziomu wyszkolenia bojowego w zawodach Obwodowego Pułku Pożarniczego OSP w Ożarowie Mazowieckim otrzymała samochód pożarniczy AVIA od Komendanta Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie[22].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Informacje na stronie Krajowego Rejestru Sądowego. [dostęp 2013-08-30].
  2. ↑ Rejestr „Towarzystwa Straży Ogniowej Ochotniczej w Ożarowie pow. warszawskiego” – dokument źródłowy.
  3. ↑ Stefan Lewandowski: Dzieje Ziemi Ożarowskiej. Ożarów Mazowiecki: Burmistrz i Rada Miejska Ożarowa Mazowieckiego, 2007, s. 148. ISBN 83-89241-37-4.
  4. ↑ Jan Pietraszkiewicz [online], Warszawikia [dostęp 2013-08-30].
  5. ↑ Jacek Andrzejczak. Kiedy w naszym mieście ktoś na alarm dzwoni wtedy Straż Pożarna z Ożarowa goni... „Informator Ożarowski”. 3 (102), marzec 2003. 
  6. ↑ a b c Historia opisana na stronie internetowej OSP w Ożarowie Mazowieckim. [dostęp 2013-08-26].
  7. ↑ Walka mieszkańców Ożarowa i okolic z okupantem w latach 1939–1945. Zbigniew Złotnicki „Ketling” (red.). Ożarów: Koło nr 7 „Jaworzyn” Okręg Warszawa – Powiat, światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, 2006, s. 115. ISBN 83-89241-35-8.
  8. ↑ O działaniach konspiracyjnych strażaków z OSP w Ożarowie Mazowieckim na stronie weteranów AK środowisk „Obroży” i „Grupy Kampinos”. [dostęp 2013-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  9. ↑ Walka mieszkańców Ożarowa z okupantem. Lech Sedlaczek (red.). Warszawa: Komisja Historyczna Koła nr 7 „Jaworzyn” Okręgu Warszawa – Powiat, światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, 1998, s. 273–274. ISBN 83-903152-0-3.
  10. ↑ Wykaz członków OSP, będących żołnierzami AK znajduje się w dokumentach pozostawionych rodzinie Władysława Wodzyńskiego zmarłego w 1978, za: Walka mieszkańców Ożarowa z okupantem. Lech Sedlaczek (red.). Warszawa: Komisja Historyczna Koła nr 7 „Jaworzyn” Okręgu Warszawa – Powiat, światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, 1998, s. 320. ISBN 83-903152-0-3.
  11. ↑ 3 maja – święto zadumy i radości. „Gazeta Mazowiecka”. 9, 16 maja 2006. ISSN 1425-1876. 
  12. ↑ Dyplom uznania wręczony przez pracowników Fabryki Kabli „Ożarów” w księdze pamiątkowej OSP w Ożarowie Mazowieckim.
  13. ↑ Fragment programu TVN24 z sierpnia 2010 o OSP w Ożarowie Mazowieckim. [dostęp 2013-08-30].
  14. ↑ Pismo Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2007 z podziękowaniem dla OSP w Ożarowie Mazowieckim adresowane na Dariusza Stachlewskiego, podpisane z upoważnienia przez Tadeusza Jarmuziewicza.
  15. ↑ Jakub Pietrzak. Cała rodzinka na straży. „Super Express”. 277(5033), 21 listopada 2007. 
  16. ↑ 80 lat OSP Ożarów Mazowiecki. [dostęp 2017-05-31].
  17. ↑ 90 lat Ochotniczej Straży Pożarnej w Ożarowie Mazowieckim. „Informator Ożarowski”. 1/35, 2014. 
  18. ↑ a b c Dyplomy przechowywane w świetlicy w OSP w Ożarowie Mazowieckim.
  19. ↑ Wykaz przyznanych ożarowskich Felicji. [dostęp 2017-10-06].
  20. ↑ Strażak miesiąca nagrodzony. „Informator Ożarowski”. 2(167), 2009. 
  21. ↑ Jolanta Kołodyńska. OSP Ożarów Mazowiecki. „Express Wieczorny”, 11 maja 2007. 
  22. ↑ Akt przekazania samochodu pożarniczego przez Komendanta PSP w Warszawie z 1993.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Ochotnicza_Straż_Pożarna_w_Ożarowie_Mazowieckim&oldid=74270930”