Oblężenie Wrocławia (1806–1807)

Oblężenie Wrocławia – trwająca od 6 grudnia 1806 do 7 stycznia 1807 roku blokada miasta, połączona z powtarzającym się bombardowaniem, przez IX Korpus Wielkiej Armii, złożonego z wojsk francuskich, bawarskich i wirtemberskich, pod dowództwem księcia Hieronima Bonaparte (późniejszego króla Westfalii) zakończona kapitulacją pruskiej załogi i zdobyciem miasta przez siły napoleońskie.

Oblężenie Wrocławia

IV koalicja antyfrancuska
Książę Hieronim Bonaparte wjeżdżający do zdobytego Wrocławia, obraz Horace Vernata
Czas	6 grudnia 1806 – 7 stycznia 1807
Miejsce	Wrocław, Królestwo Prus (obecnie Polska)
Terytorium	Dolny Śląsk
Przyczyna	chęć wyeliminowania resztek sił pruskich na Śląsku po zdobyciu przez wojska francuskie Berlina
Wynik	Zwycięstwo Francji i Związku Reńskiego
Strony konfliktu
Królestwo Prus Cesarstwo Francuskie Związek Reński *Królestwo Bawarii *Królestwo Wirtembergii
Dowódcy
Alexander Heinrich von Thile Hieronim Bonaparte Dominique Vandamme
brak współrzędnych

Geneza

Wrocław (niem. Breslau) należał do Królestwa Prus od 1741 r., kiedy to podczas wojny o sukcesję austriacką został zdobyty przez armię króla Fryderyka II zwanego później Wielkim. Przez długi czas nie był jednak terenem działań zbrojnych w 1760 roku doszło do krótkiego oblężenia miasta przez armię austriacką, dowodzoną przez marszałka Gideona von Laudona. Nie zostało zdobyte, gdyż Prusacy ruszyli z odsieczą oblężonym i oblegający musieli się wycofać. Do czasu kolejnej wojny minęło ponad czterdzieści lat.

Plan przedstawiający oblężenie Wrocławia w latach 1806-1807 przez zależny od Francji Związek Reński. Po prawej stronie spisane są dzieła fortyfikacyjne.

9 października 1806 roku wybuchła wojna Napoleona z IV koalicją. Cesarz Francuzów pokonał Prusaków w bitwach pod Jeną i Auerstadt, a następnie zajął Berlin, stolicę wrogiego państwa. Władca Francji postanowił nie lekceważyć oddziałów pruskich na Śląsku. Dlatego posłał w jego kierunku IX Korpus, dowodzony przez Dominique'a Vandamme. Symboliczną osobą okazał się jednak cesarski brat, książę Hieronim Bonaparte, który motywował żołnierzy do walki z Prusakami i niejednokrotnie wywierał wpływ na współdowodzącego. Wkroczył on na teren Śląska 2 listopada, a już po pięciu dniach dotarł przed Głogów, który poddał się 3 grudnia, po trwającym prawie miesiąc oblężeniu. Trzy dni później awangarda napoleońska dotarła na przedpola Wrocławia.

Vandamme wysłał Alexandrowi von Thilemu, gubernatorowi wojskowemu miasta propozycję kapitulacji, jednak ten odmówił złożenia broni. Rozpoczęło się oblężenie.