ORP Wilk – polski okręt podwodny projektu 641 (w kodzie NATO: typu Foxtrot), zbudowany w Związku Radzieckim. Jest to drugi polski okręt podwodny o tej nazwie; poprzedni to ORP „Wilk” zbudowany w 1929 roku, który służył w czasie II wojny światowej.

ORP Wilk
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Projekt

641

Historia
Stocznia

Sudomech

 Marynarka Wojenna ZSRR
Nazwa

B-98

Wejście do służby

15 czerwca 1963

 Marynarka Wojenna
Nazwa

ORP Wilk

Wejście do służby

3 listopada 1987

Wycofanie ze służby

10 października 2003[1]

Los okrętu

złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

nawodna – 2207 ton
podwodna – 2484 ton

Długość

91,3 m

Szerokość

8,00 m

Zanurzenie

6,1 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Materiał kadłuba

stal AK-25

Napęd
3 silniki wysokoprężne o mocy 6000 KM, silniki elektryczne o mocy 5300 KM, silnik prędkości ekonomicznej, 3 śruby
Prędkość

nawodna – 16,5 węzła
podwodna – 15,5 węzła

Zasięg

nawodny – przy prędkości 16,5 węzłów – 4153 Mm

Uzbrojenie
22 torpedy
Wyrzutnie torpedowe

6 × 533 mm (dziób)
4 × 533 mm (rufa)

Załoga

73 osoby

Służba

edytuj

Okręt służył początkowo w radzieckiej marynarce wojennej, po czym został wydzierżawiony polskiej Marynarce Wojennej. Polska załoga objęła okręt 3 listopada 1987 roku w Rydze, a 10 grudnia bieżącego roku w Gdyni otrzymał on nazwę ORP „Wilk” i stały numer burtowy 292[2]. Na przełomie 1992/1993 roku Polska odkupiła okręt od Rosji. ORP „Wilk” uczestniczył w ćwiczeniach międzynarodowych wspólnie z jednostkami państw NATO jeszcze przed przystąpieniem Polski do Sojuszu. Po raz pierwszy do wspólnych manewrów Baltops okręt został zaproszony w 1992 roku. Ponadto brał udział w takich manewrach jak Cooperative Poseidon, Baltic Porpoise oraz ćwiczeniach typu Passex[1]. W polskiej służbie „Wilk” przepłynął 47 tysięcy mil morskich, z czego 15 tysięcy w zanurzeniu i dokonał 626 zanurzeń[2]. Ostatnim dowódcą okrętu był komandor podporucznik Dariusz Larowski (dowodził nim przez ostatnie cztery lata służby okrętu).

Po bezskutecznych próbach sprzedaży za granicę, 26 kwietnia 2005 roku został przeholowany do Gdańska, a następnie pocięty na złom na byłym terenie Stoczni Gdańskiej[3].

ORP „Wilk” w filmie

edytuj

W filmie Ostatni U-Boot (1993) w reżyserii Franka Beyera, ORP „Wilk” został „ucharakteryzowany” na niemiecki okręt podwodny U-234 z czasów II wojny światowej[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b Opuszczenie bandery na ORP „Wilk”, Marynarka Wojenna RP, 9 października 2003.
  2. a b Jacek Krzewiński, ORP „Wilk” w: Modelarstwo Okrętowe nr 9 (2/2007), s. 18.
  3. Złomowanie OORP Wilk i Dzik. „Morza, Statki i Okręty”. 3/2005. X (51), s. 9, maj-czerwiec 2005. ISSN 1426-529X. 
  4. Ostatni U-Boot w bazie Filmweb